Month: July 2024

Een Magische Dag bij Archeon: Mijn Beleving met Dieren

Mme BluestockingLeave a comment

::English Translation below 💕::

Gisteren bracht ik de dag door in het historische themapark Archeon met mijn nichtje en haar vierjarige zoontje. Het was een dag vol verwondering, plezier en onverwachte spirituele ontmoetingen die diepe indruk op mij hebben gemaakt.

De dag begon zonnig en vrolijk, met mijn neefje die met zijn onuitputtelijke energie door het park rende, gefascineerd door de oude gebouwen, de klederdracht en de spannende verhalen over vroegere tijden. Hij vond de speeltuin echter het allerleukst, waar hij zijn energie kwijt kon en volop genoot van alle speeltoestellen.

Na onze rondje Archeon en een heerlijke Romeinse massage in het badhuis vonden we een plekje naast de paardenbak waar we even konden uitrusten.

Mijn neefje genoot intens van zijn blauwe ijsje, en ik zat op een bankje met mijn rug naar de paardenbak, kijkend naar mijn neefje die vrolijk genoot van zijn ijsje. Het was op dat moment dat ik een bijzondere ontmoeting had.

Een ezel, die rustig in de paardenbak stond, liep zachtjes naar me toe. Hij bracht zijn hoofd liefdevol bij mijn nek en het was alsof hij me wilde troosten of gewoon mijn aanwezigheid wilde voelen. Het voelde zo bijzonder en spiritueel, alsof de ezel me een boodschap wilde overbrengen. Zijn ogen straalden een wijsheid uit die verder ging dan woorden, en ik voelde een diepe verbinding met dit prachtige dier. Het was alsof hij me vertelde dat alles goed zou komen, dat er rust en vrede is in de simpele aanraking van een dier.

Kort daarna kwam er ook een paard naar ons toe. Dit prachtige dier bracht zijn hoofd herhaaldelijk naar mijn buik en bleef daar dichtbij staan, alsof hij me wilde beschermen of gewoon mijn energie wilde voelen. Dit gebaar voelde als een warme omhelzing, een teken van acceptatie en liefde. De nabijheid van deze dieren raakte me diep; hun eenvoud en hun bereidheid om liefde te geven zonder iets terug te verwachten, maakten een onuitwisbare indruk op me.

Als empathisch persoon raakte deze ervaring me in het bijzonder. Dieren hebben een bijzondere gave om onze diepste emoties te voelen en te beantwoorden zonder woorden. De ezel en het paard brachten me een gevoel van vrede en verbondenheid dat ik niet eerder had ervaren. Hun zachte aanraking en liefdevolle aanwezigheid herinnerden me eraan hoe belangrijk het is om in het moment te zijn en de simpele schoonheid van het leven te waarderen.

De spiritualiteit van deze dieren, hun vermogen om mensen op zo’n diep niveau te raken, is iets wat ik nooit zal vergeten. Hun aanwezigheid gaf me een gevoel van geborgenheid en troost dat verder gaat dan wat woorden kunnen uitdrukken. Het was een reminder van de kracht van liefde en de diepe verbinding die we kunnen voelen met alle levende wezens om ons heen.

Die dag in Archeon was niet alleen een leuke uitstap met mijn familie, maar ook een spirituele ervaring die me dichter bij mezelf en de natuur bracht. Het was een dag van leren, van genieten, en vooral van voelen. Ik ben dankbaar voor de ezel en het paard die deze bijzondere momenten met me deelden, en ik zal deze herinnering voor altijd koesteren.

💕

A Magical Day at Archeon: My Experience with Animals

Yesterday, I spent the day at the historical theme park Archeon with my niece and her four-year-old son. It was a day full of wonder, joy, and unexpected spiritual encounters that left a deep impression on me.

The day began sunny and cheerful, with my nephew running through the park with boundless energy, fascinated by the old buildings, traditional costumes, and exciting stories of ancient times. However, he found the playground the most enjoyable, where he could burn off his energy and thoroughly enjoy all the play equipment.

After our tour of Archeon and a delightful Roman massage in the bathhouse, we found a spot next to the horse paddock where we could rest for a while. My nephew was intensely enjoying his blue ice cream, and I sat on a bench with my back to the paddock, watching my nephew happily savor his treat. It was at that moment that I had a special encounter.

A donkey, quietly standing in the paddock, gently approached me. He lovingly placed his head near my neck, as if he wanted to comfort me or simply feel my presence. It felt so special and spiritual, as if the donkey wanted to convey a message to me. His eyes radiated a wisdom that went beyond words, and I felt a deep connection with this beautiful creature. It was as if he was telling me that everything would be okay, that there is peace and tranquility in the simple touch of an animal.

Shortly after, a horse also approached us. This magnificent animal repeatedly brought his head to my stomach and stayed close, as if he wanted to protect me or simply feel my energy. This gesture felt like a warm embrace, a sign of acceptance and love. The closeness of these animals deeply moved me; their simplicity and willingness to give love without expecting anything in return made an indelible impression on me.

As an empathetic person, this experience touched me deeply. Animals have a special gift for sensing and responding to our deepest emotions without words. The donkey and the horse brought me a sense of peace and connection that I had not experienced before. Their gentle touch and loving presence reminded me of the importance of being in the moment and appreciating the simple beauty of life.

The spirituality of these animals, their ability to touch people on such a deep level, is something I will never forget. Their presence gave me a sense of security and comfort that goes beyond what words can express. It was a reminder of the power of love and the deep connection we can feel with all living beings around us.

That day at Archeon was not just a fun outing with my family, but also a spiritual experience that brought me closer to myself and nature. It was a day of learning, of enjoyment, and above all, of feeling. I am grateful for the donkey and the horse who shared these special moments with me, and I will cherish this memory forever.

The Art of Laundry: From River to Miele

Mme BluestockingLeave a comment

::Dutch translation below 🌷:: photos were taken during our visit on 24 July 2024 at Openluchtmuseum in Arnhem, Netherlands.

There is something magical about clean laundry. The fresh feeling of newly washed clothes against your skin, the subtle scent of detergent wafting through your home, and the soft touch of carefully folded fabrics. This simple, everyday experience is deeply rooted in our history and culture. Doing laundry has remained a ritual of care and attention through the ages, even though the way we do it has drastically changed.

My new Miele washing machine and dryer are the latest allies in this timeless task. I can’t help but think back to how my foremothers once did the laundry. They bent over flowing rivers, their hands rough from scrubbing, surrounded by the scent of soap and nature. It was hard and time-consuming work, but also a moment of togetherness and community. Laundry day was a day when stories were shared and bonds were forged.

Washing women in the Netherlands during 1900‘s

Today, as I stand before my gleaming Miele appliances, I feel grateful for the technological advancements that make my life so much easier. With just a few presses of buttons, my laundry is expertly cleaned and dried without me having to strain a muscle. But the essence of doing laundry—the care and dedication—remains the same.

After three weeks without a washing machine, it felt like a blessing when the Miele was finally installed. The sound of the drum turning, the promise of clean clothes, brought a sense of peace and satisfaction back into the house. It was as if a part of the household harmony had been restored. Each clean load of laundry feels like a new beginning, an opportunity to face the day fresh and prepared.

There is something meditative about hanging laundry on the line. The gentle flutter of fabrics in the wind, the rhythmic task of securing each garment, it is a moment of silence and contemplation. And when the weather permits and it isn’t raining, I prefer drying the laundry in the fresh outdoor air instead of using the dryer. Seeing the clothes hanging in the sun to dry brings a deep sense of satisfaction and connection with nature. It is a repetition of an ancient ritual, but in a modern context.

Whites drying in the sunlight ☀️

The scent of freshly washed laundry is priceless. It evokes feelings of home, safety, and care. Folding the laundry has become a ritual of love for me, a way to show my family how much I care for them. Each piece of clothing, carefully folded, carries the promise of warmth and comfort.

I am grateful for modern technology that makes washing so much easier, but I also cherish the connection to the past. I feel the echoes of my foremothers in every step of the process, their hard work and dedication reflected in my own care for my family. Doing laundry is more than a household chore; it is an act of love and care that resonates through the generations.

White linnen all neatly folded and arranged

So, while my Miele washing machine and dryer do their work, I enjoy the peace and pleasure of clean laundry. And when the sun shines, I happily hang the laundry outside on the line, enjoying the fresh air and the natural drying process. I am thankful for the technology that simplifies my life, and I am grateful for the legacy of care and dedication that makes laundry a meaningful task. Each clean load is a reminder of the power of love and the simple joys of everyday life.

🌷

De Kunst van het Wassen: Van Rivier tot Miele

Er is iets magisch aan schone was. Het frisse gevoel van pas gewassen kleding tegen je huid, de subtiele geur van wasmiddel die door je huis zweeft, en de zachte aanraking van zorgvuldig gevouwen stoffen. Deze simpele, alledaagse ervaring is diep geworteld in onze geschiedenis en cultuur. Het was doen is door de eeuwen heen een ritueel van zorg en aandacht gebleven, hoewel de manier waarop we het doen drastisch is veranderd.

Mijn nieuwe Miele wasmachine en droger zijn de nieuwste bondgenoten in deze tijdloze taak. Ik kan niet anders dan terugdenken aan hoe mijn voormoeders ooit de was deden. Ze bogen zich over stromende rivieren, hun handen ruw van het schrobben, de geur van zeep en natuur om hen heen. Het was een zwaar en tijdrovend werk, maar ook een moment van samenzijn en gemeenschap. De wasdag was een dag waarop verhalen werden gedeeld en banden werden gesmeed.

Vandaag de dag sta ik voor mijn glanzende Miele apparaten, en ik voel me dankbaar voor de technologische vooruitgang die mijn leven zoveel eenvoudiger maakt. Met een paar drukken op de knoppen wordt mijn was vakkundig schoon en droog gemaakt, zonder dat ik een spier hoef te verrekken. Maar de essentie van het was doen – de zorg en toewijding – blijft hetzelfde.

Er is iets meditatiefs aan het ophangen van de was aan de lijn. Het zachte fladderen van de stoffen in de wind, het ritmische werk van het vastzetten van elk kledingstuk, het is een moment van stilte en contemplatie. En als het weer het toelaat en het niet regent, geef ik de voorkeur aan het drogen van de was in de frisse buitenlucht in plaats van in de droger. Het zien van de kleding die in de zon hangt te drogen, brengt een diep gevoel van voldoening en verbinding met de natuur. Het is een herhaling van een eeuwenoud ritueel, maar dan in een moderne context.

Na drie weken zonder wasmachine te hebben gezeten, voelde het als een zegen toen de Miele eindelijk werd geïnstalleerd. Het geluid van de trommel die draait, de belofte van schone kleding, bracht een gevoel van rust en voldoening terug in huis. Het was alsof een deel van de huiselijke harmonie was hersteld. Elke schone lading was voelt als een nieuw begin, een kans om de dag fris en voorbereid tegemoet te treden.

De geur van vers gewassen was is onbetaalbaar. Het is een geur die doet denken aan thuis, aan veiligheid en zorg. Het vouwen van de was is voor mij een ritueel van liefde geworden, een manier om mijn gezin te laten zien hoeveel ik om hen geef. Elk stuk kleding, zorgvuldig opgevouwen, draagt de belofte van warmte en comfort.

Ik ben dankbaar voor de moderne technologie die het wassen zo veel gemakkelijker maakt, maar ik koester ook de verbinding met het verleden. Ik voel de echo’s van mijn voormoeders in elke stap van het proces, hun harde werk en toewijding weerspiegeld in mijn eigen zorg voor mijn gezin. Het was doen is meer dan een huishoudelijke taak; het is een daad van liefde en zorg die door de generaties heen resoneert.

Dus, terwijl mijn Miele wasmachine en droger hun werk doen, geniet ik van de rust en het plezier van schone was. En als de zon schijnt, hang ik de was met genoegen buiten aan de lijn, genietend van de frisse lucht en het natuurlijke proces van drogen. Ik ben dankbaar voor de technologie die mijn leven vergemakkelijkt, en ik ben dankbaar voor de erfenis van zorg en toewijding die het wassen tot een betekenisvolle taak maakt. Elke schone lading is een herinnering aan de kracht van liefde en de eenvoudige geneugten van het dagelijks leven.

De Seizoenen van Groei: Omarming van Rust en Vernieuwing

Mme BluestockingLeave a comment

::English translation below :: 🌿

Terwijl ik door dit huidige seizoen van mijn leven navigeer, word ik herinnerd aan de natuurlijke ritmes en cycli die de wereld om ons heen beheersen. Net als de bomen die het landschap sieren, met hun takken die zich naar de hemel uitstrekken, bevind ik me ook in een periode van rust, een tijd waarin zichtbare groei lijkt te vertragen, maar onder het oppervlak diepgaande veranderingen plaatsvinden.

Net zoals de appelboom of vijgenboom in mijn tuin die niet het hele jaar door vruchten draagt, zijn er momenten in ons leven waarin we de stilte, de stille voorbereiding en de subtiele transformaties die buiten het zicht plaatsvinden, moeten omarmen. Het is binnen deze perioden van rust dat de fundamenten voor toekomstige bloei worden gelegd, wortels die dieper reiken en kracht verzamelen voor de komende seizoenen.

De Cyclus van de Appelboom

Denk aan de appelboom, die in de lente in een explosie van bloesems uitbarst, elke delicate bloem een belofte van de vruchten die komen. Naarmate de dagen warmer worden, maken die bloesems plaats voor kleine, groene appels, die zwellen en rijpen onder de zomerse zon. In de herfst staat de boom beladen met zijn oogst, zijn gaven aan de wereld aanbiedend. Maar als de winter nadert, verliest de boom zijn bladeren en gaat hij een periode van rust in.

Gedurende deze tijd is de boom niet inactief. Zijn energieën worden naar binnen gericht, naar de wortels en de innerlijke werking die hem door de koude maanden heen zal dragen. Dit stille seizoen is cruciaal; het stelt de boom in staat om middelen te sparen, te herstellen en zich voor te bereiden op de volgende cyclus van groei en vruchtbaarheid. Zonder deze rust zou de boom niet jaar na jaar kunnen blijven gedijen.

De Wijsheid van de Vijgenboom

Ook de vijgenboom volgt een vergelijkbaar patroon. In de lente en zomer produceert hij zijn weelderige, zoete vruchten, tot vreugde van iedereen die zijn gaven komt oogsten. Maar in de herfst vertraagt de vijgenboom. Zijn bladeren vallen en hij gaat een rustfase in. Onder de oppervlakte verzamelt de vijgenboom kracht, zodat hij opnieuw zijn rijke, voedzame vruchten kan voortbrengen wanneer de tijd rijp is.

Persoonlijke Reflecties

In dit huidige seizoen van mijn leven vind ik troost in de lessen die deze bomen bieden. Er is een schoonheid in het begrijpen dat groei niet altijd zichtbaar hoeft te zijn. Soms gebeurt de meest betekenisvolle vooruitgang in de stilte, in de rustige momenten waarin we pauzeren, reflecteren en onszelf toestaan om gewoon te zijn.

Ik leer dit seizoen van mijn leven te waarderen, te erkennen dat net zoals de appel- en vijgenbomen hun periode van rust nodig hebben, ik dat ook nodig heb. Het is een tijd om mijn wortels te voeden, om diep in mijn passies en dromen te duiken, en om mezelf voor te bereiden op de levendige groei die voor me ligt. Dit seizoen van rust is geen pauze in mijn reis, maar een vitaal onderdeel ervan, een tijd voor verjonging en vernieuwing.

Terwijl ik uitkijk naar de toekomst, doe ik dat met het begrip dat de vruchten van mijn arbeid op hun eigen tijd zullen komen. Er is geen haast nodig, want elk seizoen brengt zijn eigen gaven en lessen. Voor nu zal ik de stilte omarmen, wetende dat onder het oppervlak diepgaande groei plaatsvindt, die het podium klaarmaakt voor de bloei en overvloed die wacht. 🌱

Door dit seizoen van rust te omarmen, word ik herinnerd aan de cyclische aard van het leven en de inherente wijsheid in de natuurlijke wereld. Door mezelf af te stemmen op deze ritmes, vind ik vrede en doelgerichtheid, vertrouwend dat de vruchten van mijn inspanningen uiteindelijk zullen rijpen, net zoals de appelboom en de vijgenboom hun vruchten opnieuw zullen dragen in mijn tuin.

Laten we de stille seizoenen eren, de tijden van innerlijke groei en voorbereiding. Want in deze momenten leggen we de basis voor onze toekomstige successen, en begrijpen we de diepere cycli die ons leven vormen.

🌿 The Seasons of Growth: Embracing Dormancy and Renewal

As I navigate through this current season of my life, I am reminded of the natural rhythms and cycles that govern the world around us. Like the trees that dot the landscape, with their branches stretching skyward, I too find myself in a period of dormancy, a time where visible growth may seem to slow, but beneath the surface, profound changes are taking place.

Just as the apple tree or fig tree does not bear fruit throughout the entire year, there are moments in our lives where we must embrace the stillness, the quiet preparation, and the subtle transformations that occur away from the public eye. It is within these periods of rest that the foundations for future flourishing are laid, roots stretching deeper, gathering strength for the seasons to come.

The Apple Tree’s Cycle

Consider the apple tree, which bursts into a flurry of blossoms in the spring, each delicate flower a promise of the fruits to come. As the days grow warmer, those blossoms give way to small, green apples, which swell and ripen under the summer sun. By autumn, the tree stands laden with its bounty, offering its gifts to the world. Yet, as winter approaches, the tree sheds its leaves and enters a period of dormancy.

During this time, the tree is not idle. Its energies are redirected inward, towards the roots and the inner workings that will sustain it through the cold months. This quiet season is crucial; it allows the tree to conserve resources, to repair, and to prepare for the next cycle of growth and fruit-bearing. Without this rest, the tree could not continue to thrive year after year.

The Fig Tree’s Wisdom

The fig tree, too, follows a similar pattern. In spring and summer, it produces its lush, sweet fruits, delighting all who come to harvest its offerings. But come autumn, the fig tree slows down. Its leaves fall, and it enters a phase of rest. Beneath the surface, the fig tree is gathering strength, ensuring that it can once again produce its rich, nourishing fruits when the time is right.

Personal Reflections

In this current season of my life, I find solace in the lessons these trees offer. There is a beauty in understanding that growth does not always manifest in outward, visible ways. Sometimes, the most significant progress happens in the stillness, in the quiet moments where we pause, reflect, and allow ourselves to simply be.

I am learning to honor this period of my life, to recognize that just as the apple and fig trees need their time of dormancy, so do I. It is a time to nurture my roots, to delve deep into my passions and dreams, and to prepare myself for the vibrant growth that lies ahead. This season of rest is not a pause in my journey, but a vital part of it, a time for rejuvenation and renewal.

As I look forward to the future, I do so with the understanding that the fruits of my labor will come in their own time. There is no need to rush, for each season brings its own gifts and lessons. For now, I will embrace the quiet, knowing that beneath the surface, profound growth is unfolding, setting the stage for the blossoming and bounty that awaits.

In embracing this season of dormancy, I am reminded of the cyclical nature of life and the inherent wisdom in the natural world. By aligning myself with these rhythms, I find peace and purpose, trusting that in time, the fruits of my endeavors will come to fruition, just as surely as the apple tree and the fig tree will bear their fruits once more.

So, let us honor the quiet seasons, the times of inward growth and preparation. For in these moments, we lay the groundwork for our future successes, and we come to understand the deeper cycles that shape our lives.