Een Dagje naar Le Conquet: Fietsen, Geschiedenis en Genieten aan de Bretonse Kust

Gister hebben we een prachtige dag doorgebracht in het charmante dorpje Le Conquet, gelegen aan de ruige westkust van Bretagne. Het was een dag vol avontuur, geschiedenis en natuurlijk heerlijk eten. Le Conquet, met zijn pittoreske straatjes en indrukwekkende kustlijn heeft ons hart gestolen.

Le Conquet

We begonnen onze dag met een fietstocht door het dorp en de omliggende omgeving. Le Conquet is een klein havenplaatsje dat al eeuwenlang een belangrijke rol speelt in de Bretonse geschiedenis, vooral vanwege zijn strategische ligging aan de Atlantische Oceaan. Het dorpje heeft zijn authentieke charme behouden, met traditionele stenen huizen, smalle straatjes en een levendige haven.

Na een kort ritje kwamen we bij de Menhir de Kerloas, een van de hoogste menhirs in Bretagne. Deze imposante staande steen, die meer dan 9 meter hoog is, dateert uit de prehistorie en is een fascinerend symbool van de oude beschavingen die deze regio duizenden jaren geleden bewoonden.

Het was indrukwekkend om naast deze enorme steen te staan en te bedenken hoe deze mensen, zonder moderne technologie, erin slaagden zo’n monument op te richten. De menhir is gehuld in vele legenden, waaronder het geloof dat vrouwen die tegen de steen wrijven vruchtbaarheid en een gelukkig huwelijk zouden vinden.

Vanuit de menhir fietsten we verder naar de vuurtoren van Kermorvan. Deze vuurtoren, die trots op een rotsachtige kaap staat, is een baken voor schepen die langs de gevaarlijke kust varen.

De omgeving is ruig en adembenemend, met uitzichten over de uitgestrekte Atlantische Oceaan. Terwijl we naar de vuurtoren wandelden, voelden we de kracht van de wind en de zee, een herinnering aan de ongetemde schoonheid van deze regio.

Vervolgens fietsten we naar het Fort de l’Îlette, een historisch fort dat uitkijkt over de haven van Le Conquet.

Het fort werd in de 17e eeuw gebouwd om de kust te verdedigen tegen aanvallen van vijandelijke schepen. De ruïnes van het fort zijn nog steeds te bezoeken, en terwijl we langs de oude stenen muren liepen, konden we ons goed voorstellen hoe het leven hier vroeger moet zijn geweest, met soldaten die uitkeken over de horizon in afwachting van indringers.

De locatie biedt een panoramisch uitzicht over de kustlijn, waardoor het een perfecte plek is om even stil te staan en de geschiedenis van deze regio in je op te nemen.

Na deze fietstocht en het verkennen van de historische plekken, begonnen onze magen te knorren en besloten we terug te keren naar het dorp voor de lunch. We hadden gehoord dat Crêperie Laer Mor een absolute must is, en we werden zeker niet teleurgesteld. Moest wel lang wachten🙃De crêperie is gelegen in het hart van Le Conquet en biedt een gezellig, rustiek interieur met uitzicht op de levendige haven.

We genoten van heerlijke traditionele Bretonse crêpes (Samuel Bellamy), omelet (emmental) en Les coupes glacees (Brigatin en Jonque), die ons echt een smaak van Bretagne gaven; en een heerlijke wijn. Terwijl we van onze maaltijd genoten, konden we niet anders dan de charme van het dorp in ons opnemen, met de boten die zachtjes wiegden in de haven en de bewoners die hun dagelijkse bezigheden deden.

En Amna was ook rustig

Na de lunch namen we de tijd om door het dorp te fietsen, over het kleine smalle bruggetje dat naar het hart van Le Conquet leidt. Het bruggetje verbindt de haven met het oude stadscentrum en biedt een prachtig uitzicht over de haven en de zee. De geschiedenis van Le Conquet is overal voelbaar, van de oude stenen huizen tot de historische kapelletjes en monumenten die het dorp sieren.

Le Conquet is een dorp dat zijn bezoekers terugvoert in de tijd, met een rijke geschiedenis en een sterke band met de zee. De combinatie van natuurlijke schoonheid, historische plekken en de warme gastvrijheid van de lokale bevolking maakt het een onvergetelijke bestemming.

Onze dag in Le Conquet was een perfecte mix van avontuur en ontspanning, en we verlieten het dorp met een gevoel van tevredenheid en een diepe waardering voor deze bijzondere plek aan de Bretonse kust.

Een Ochtend op het Mistige Strand van Le Conquet: Een Wandeling vol Schoonheid en Rust

Vlinder schelpen noem ik ze

Vanmorgen ontwaakten we in Le Conquet, een klein, pittoresk dorpje aan de ruige kust van Bretagne. De mist hing laag boven de zee, en er hing een serene stilte in de lucht die de magie van de vroege ochtend versterkte. Aart, Amna en ik besloten de dag te beginnen met een wandeling langs het strand, in de hoop de rust en schoonheid van deze bijzondere plek in ons op te nemen.

Het strand van Le Conquet was gehuld in een zachte sluier van mist, die de wereld om ons heen een dromerige, bijna etherische kwaliteit gaf. Het geluid van de golven die tegen de zand sloegen, was gedempt, alsof de mist zelfs de kracht van de zee in toom hield. Terwijl we over het zand liepen, voelde ik de koele bries op mijn gezicht en de zilte geur van de oceaan in mijn neus. Amna, onze trouwe hond, sprong vrolijk rond, haar pootafdrukken achterlatend in het vochtige zand.

De duinen langs het strand waren begroeid met allerlei soorten kruiden en planten die perfect gedijden in dit zoute, winderige klimaat. We kwamen langs bamboes op het strand die me terug liet denken aan mijn kinder en pubertijd opgroeiend aan de kust van de Atlantische oceaan in Zuid-Afrika.

Maar ook de rotsen en de stenen die op elkaar gestapeld zijn. Stenen die op elkaar gestapeld worden, vaak “steenmannetjes” genoemd of “cairns” in het Engels, hebben in verschillende culturen en contexten diverse symbolische betekenissen:

  1. Balans en Stabiliteit
  2. Richting en Wegwijzer
  3. Geduld en Toewijding
  4. Herinnering en Eerbetoon 
  5. Spirituele Groei: klinkt misschien raar, maar in spirituele contexten kunnen gestapelde stenen symbool staan voor de lagen van groei en ontwikkeling die een persoon doormaakt. Elke steen vertegenwoordigt een stap in het persoonlijke of spirituele groeiproces, en de stapel als geheel kan de voortgang en opbouw naar verlichting of innerlijke vrede symboliseren.

Verderop zagen we braam, klimop, weegbree, paardenbloemen, distels en nog veel meer. 

Weegbree was een van de eerste kruiden die we tegenkwamen, verspreid over het pad door de duinen. Deze nederige plant, vaak over het hoofd gezien, heeft krachtige geneeskrachtige eigenschappen. Weegbree staat bekend om zijn helende werking bij wondjes en insectenbeten; de bladeren kunnen gekneusd worden en direct op de huid worden aangebracht om verlichting te bieden. De boodschap van de weegbree is er een van bescheiden kracht: “Zelfs de kleinste onder ons kunnen grootse genezing brengen.” Het is een herinnering om niet te onderschatten wat ogenschijnlijk gewoon lijkt, want er schuilt vaak meer kracht in eenvoud dan we denken.

Verderop, tussen de duinen en langs de randen van het pad, zagen we de braamstruiken groeien, hun doornige takken vol met rijpende bessen. De braam is een symbool van overvloed en doorzettingsvermogen. Deze struiken weten zich in de meest onherbergzame grond vast te zetten en dragen elk jaar opnieuw hun zoete vruchten. Bramen nodigen ons uit om de vruchten van ons harde werk te oogsten en ons niet te laten ontmoedigen door obstakels op ons pad. Ze vertellen ons: “Soms moet je door doornen heen om de zoetste vruchten te bereiken.”

Tussen het hoge gras en langs de paden vonden we ook distels met hun stekelige bladeren en paarse bloemen. Hoewel distels vaak worden gezien als ongewenst onkruid, hebben ze een diepere betekenis. Ze staan voor bescherming en veerkracht. Distels leren ons om onze grenzen te bewaken en onze ruimte te beschermen, maar ook om doorzettingsvermogen te tonen, zelfs in vijandige omgevingen. Hun boodschap is: “Laat je niet ontmoedigen door tegenslagen. Waar stekels zijn, is er ook kracht om te bloeien.”

Paardenbloemen waren overal te vinden, hun zonnige gele bloemen een fel contrast tegen de grijze mist. Deze ogenschijnlijk eenvoudige bloem is een symbool van hoop en veerkracht. Paardenbloemen gedijen waar andere planten moeite hebben, en hun zaadjes worden door de wind meegenomen om overal nieuwe leven te brengen. De boodschap van de paardenbloem is er een van optimisme en doorzettingsvermogen: “Vergeet niet te dromen en hoop te hebben, want zelfs de kleinste wens kan zich verspreiden en bloeien.” Ze herinneren ons eraan dat er altijd nieuwe mogelijkheden zijn, zelfs in de meest onverwachte omstandigheden.

Tot slot, terwijl we dichter bij de rotsen kwamen, zagen we klimop dat zich stevig vastklampte aan de stenen en trapje die de duingebied en het strand verbinden. Klimop staat symbool voor vasthoudendheid en trouw.

Deze plant weet zich in bijna elke situatie staande te houden en vindt altijd een manier om te klimmen en te groeien, zelfs onder de moeilijkste omstandigheden. De klimop fluistert: “Blijf trouw aan jezelf en je pad. Ongeacht de uitdagingen die je tegenkomt, je hebt de kracht om te blijven groeien en je doel te bereiken.

Ik voelde me bijna als een kind, vol verwondering over de schatten die de natuur voor ons had achtergelaten. Aart lachte en hielp me zoeken, terwijl Amna nieuwsgierig aan elke schelp snuffelde.

Na een tijdje liepen we naar de rotsen die de kustlijn van Le Conquet kenmerken. Deze rotsformaties, door de eeuwen heen uitgesleten door wind en water, hadden iets tijdloos en krachtigs.

aart klom voorzichtig over de gladde stenen en bewonderden de natuurlijke schoonheid om ons heen.

De rotsen vertelden een verhaal van eeuwenoude kracht en standvastigheid, herinnerend aan de onverzettelijkheid van de natuur.

Terwijl we daar stonden, omgeven door de mist, de geur van de oceaan, en het zachte geluid van de golven, voelde ik een diepe rust over me heen komen. Dit was een ochtend die voelde als een tijdloze pauze, een moment van pure connectie met de natuur en met elkaar.

Deze ochtend op het strand van Le Conquet herinnerde me aan de schoonheid van eenvoud. Er is iets magisch aan de vroege uren, wanneer de wereld nog stil en kalm is, en alles gehuld is in een zachte deken van mist. Het is een tijd voor reflectie, voor verbinding met de natuur, en voor het vinden van vrede in de kleine dingen: de geur van kruiden in de duinen, de kleuren van ischelpen op het strand, en de kracht van rotsen die eeuw na eeuw standhouden tegen de zee.

Varens bij de zee (Le Conquet)

S’avonds aangekomen bij de meest westelijke kust/puntje van Frankrijk! Wat een prachtige plek. Meteen uit de camper, maar in de miserige regen naar buiten gerend en de Atlantische oceaan begroet. Hier wil ik niet meer weg!

Bedankt Peter-Jan voor de goede tip! We staan niet op de camping (die was al dicht), maar wel in de duinen. Weer een voordeel van onze camper!

Heb nog om 21:00 gekookt omdat we veel te laat op ons plekje zijn aangekomen. Maar alles kan op vakantie. Voordeel is dat we niet rekening hoeven te houden met anderen.

Eerste keer dat ik varens zie bij de zee/ oceaan. En jullie vragen je vast af wat de boodschap van varen is. Nou het zit zo: De varen is een plant die vaak geassocieerd wordt met magie, mysterie, en het onzichtbare. In veel culturen wordt de varen gezien als een symbool van bescherming en verborgen schoonheid. Omdat varens vaak in schaduwrijke, mysterieuze plekken groeien, worden ze ook in verband gebracht met het idee dat er schoonheid en waarde te vinden is in het onbekende en onzichtbare.

Boodschap van de Varen:
“Ik leid je naar verborgen schatten en bescherm je op je reis. Vertrouw op het onbekende, want niet alles wat waardevol is, ligt aan de oppervlakte. Er zijn geheimen en magie in de schaduwen van het leven; ontdek de schoonheid die in het onzichtbare schuilt en omarm de mysterie van het leven. Soms vind je het meest waardevolle daar waar je het het minst verwacht.”

De varen moedigt ons aan om het onbekende niet te vrezen, maar het te verkennen, en om te vertrouwen dat er in het leven verborgen schatten en ervaringen zijn die ons zullen verrijken, zelfs als ze niet meteen zichtbaar zijn. Het herinnert ons eraan dat het de moeite waard is om dieper te kijken en de verborgen schoonheid te ontdekken.

Een Magische Boswandeling in Paimpont: Op Avontuur en de Wijsheid van de Kruiden en Slang 🐍

Vanmiddag maakten we een bijzondere wandeling in het betoverende bos van Paimpont, bekend als het bos van Brocéliande, waar de legenden van Merlijn de Tovenaar nog altijd in de lucht lijken te hangen. Samen met mijn man en onze trouwe hond, Amna, lieten we ons meevoeren door de magie van dit eeuwenoude woud.

Contact maken met de aarde hier voelt heel bijzonder

Zodra we het bos betraden, werden we verwelkomd door een weelde aan geuren en kleuren. En een heel lief lang dun slangetje. Helaas had ik mijn camera toen nog niet in hand of klaar om een foto te maken. Eigenlijk wilde ik alleen een mooie wandeling maken zonder foto’s etc. Maar toen dat slangetje mijn pad kruiste dacht ik meteen aan de symbool van slang en dat er vast nog meer moois hier zijn te ontdekken.

De slang is een krachtig en veelzijdig symbool dat in veel culturen geassocieerd wordt met transformatie, genezing, en wijsheid. Slangen staan bekend om hun vermogen om hun huid te vervellen, wat hen symbolen maakt van vernieuwing en wedergeboorte. Ze worden ook vaak gezien als bewakers van geheimen en verborgen kennis.

Boodschap van de Slang: “Ik breng transformatie en genezing. Het is tijd om oude gewoontes, overtuigingen, of patronen los te laten die je niet langer dienen. Net zoals ik mijn huid afschud om te groeien, word jij uitgenodigd om te vernieuwen en te transformeren. In deze transformatie ligt de mogelijkheid voor diepgaande genezing en spirituele groei. Durf de diepte in te gaan en ontdek de verborgen wijsheid die in jou schuilt. Het is een tijd van krachtige verandering, en jij hebt de kracht om hier doorheen te gaan en sterker tevoorschijn te komen.”

De slang moedigt ons aan om niet bang te zijn voor verandering en om de innerlijke reis van transformatie aan te gaan. Het herinnert ons eraan dat met elke verandering en uitdaging de mogelijkheid komt voor groei, genezing, en het bereiken van een hoger bewustzijn. De slang vraagt je om je angsten onder ogen te zien, om je oude huid af te werpen, en om open te staan voor de nieuwe fase van je leven die voor je ligt.

De zon scheen door de dichte bladeren, en haar stralen speelden met de schaduwen op het mosrijke pad. Amna dartelde voor ons uit, altijd op zoek naar nieuwe ontdekkingen. Aart en ik genoten van de serene stilte, slechts onderbroken door het zachte ritselen van bladeren en het gezang van vogels.

Tijdens onze wandeling kwamen we verschillende kruiden tegen die ons als oude vrienden begroetten. De eerste die ons opviel, was de Berk. Met zijn zilverwitte stam leek de berk ons te roepen. De berk stond daar als een baken van vernieuwing en zuivering. Zijn boodschap was helder: “Laat los wat je niet langer dient, en sta open voor nieuwe kansen. Vernieuwing begint wanneer je het oude achter je laat en de frisse energie van het nieuwe omarmt.”

Iets verderop ontdekten we een groepje Varens die schuilgingen in de schaduw van hoge eiken. Deze planten, met hun delicate en toch robuuste bladeren, herinnerden ons eraan dat niet alles wat waardevol is aan de oppervlakte ligt. De boodschap van de varens was: “Er schuilt magie en schoonheid in het onzichtbare. Durf te vertrouwen op het onbekende en ontdek de verborgen schatten die het leven je biedt.”

In het bos, langs de smalle weg die wij volgen zijn we omringd door oude Es bomen. Zijn takken reikten hoog de lucht in, waar het zonlicht vrij spel had; als een stille, maar krachtige uitnodiging om naar boven te kijken en ons uit te strekken naar onze hoogste potentieel. De es fluisterde: “Echte persoonlijke groei ligt buiten je comfortzone. Durf te springen, confronteer je angsten en ontdek het moois dat nog in jou verborgen ligt.”

Deze wandeling, omringd door de wijsheid van de kruiden, voelde als een innerlijke reis. Elk kruid dat we tegenkwamen, droeg bij aan een groter geheel, een boodschap die de natuur voor ons had: Omarm verandering, vertrouw op het onbekende en durf jezelf uit te dagen. Het bos van Paimpont gaf ons niet alleen rust, maar ook de inspiratie om met een frisse blik naar ons leven te kijken.

Aan het einde van de wandeling, terwijl de zon langzaam zakte en het bos werd omhuld door een zachte schemer, voelde ik me opgeladen en in balans. Amna, moe van haar ontdekkingen, liep tevreden naast ons. deze middag was een zeldzaam en waardevol moment van verbinding, niet alleen met elkaar, maar ook met de natuur en de diepere boodschappen die zij ons gaf.

De kruiden in het bos van Paimpont hebben ons geleerd dat de natuur altijd met ons spreekt, als we maar bereid zijn om te luisteren. Ze nodigen ons uit om ons leven met nieuwe ogen te zien, met een open hart en een nieuwsgierige geest. En terwijl we terugliepen naar onze camper, voelde ik me gezegend door de wijsheid van het bos en de kruiden die ons op ons pad waren verschenen.

Verliefd op Britannië

Britannië, oftewel Bretagne in Frankrijk, is een regio die doordrenkt is van mystiek, legendes en oude tradities.

Het is een plek waar het lijkt alsof de grenzen tussen het heden en het verleden vervagen, en waar de natuur en de geschiedenis samen een bijna magische sfeer creëren.

Voor mij lijkt het water op de plek waar Ophelia van Hamlet (Shakespeare) ging om afscheid te nemen….
https://en.m.wikipedia.org/wiki/John_William_Waterhouse
Le Conquet

Een van de meest betoverende aspecten van Bretagne is het Bos van Brocéliande, een plek die onlosmakelijk verbonden is met de legenden van koning Arthur en Merlijn de Tovenaar. Volgens de verhalen was het in dit bos dat Merlijn zijn magische krachten ontdekte en waar de fee Viviane hem uiteindelijk gevangen zette in een onzichtbare toren. Het bos is doordrenkt met verhalen over mysterieuze meren, verborgen grotten, en magische bronnen.

Wandelen door Brocéliande voelt alsof je een stap zet in een andere wereld, waar elke steen en boom een verhaal te vertellen heeft.

Naast Brocéliande, staat Bretagne ook bekend om zijn talloze megalithische monumenten, zoals de beroemde menhirs en dolmens van Carnac.

Carnac stones

Deze eeuwenoude stenen formaties, waarvan het doel en de betekenis nog steeds grotendeels onbekend zijn, lijken een diep geheim met zich mee te dragen. Sommigen geloven dat ze zijn neergezet door een oude beschaving met kennis van kosmische krachten, terwijl anderen denken dat ze dienden als poorten naar andere werelden.

Menhir de Kermorvan

Een ander magisch aspect van Bretagne is de kustlijn, die ruig en dramatisch is, bezaaid met verlaten kastelen en mysterieuze grotten. De zee speelt een belangrijke rol in de folklore van de regio.

Er wordt gezegd dat op mistige dagen de mythische stad Ys, die volgens de legende door de zee werd verzwolgen, soms nog te zien is onder de golven voor de kust van Douarnenez.

De tradities van Bretagne zijn nog steeds springlevend, met oude Keltische gebruiken die worden gevierd tijdens lokale festivals, zoals de Fest-Noz (een traditioneel Bretons nachtfeest), waar mensen samenkomen om te dansen op de ritmes van eeuwenoude muziek. De taal, het Bretons, is nog steeds in gebruik en draagt bij aan de unieke culturele identiteit van de regio.

Bretagne is een regio waar de mystiek van het verleden nog steeds voelbaar is in het heden, een plek waar de natuur, geschiedenis en folklore samenkomen om een landschap te creëren dat zowel betoverend als ontzagwekkend is. Het is een gebied dat blijft fascineren en inspireren, een plek waar de magie van oude tijden nog steeds in de lucht hangt. En wij genieten er volop 🚐 van…

🌅 De Eerste Ochtend in Frankrijk: Wakker Worden met de Natuur 🌲

Gisteravond zijn we in de schemer aangekomen, ons avontuur begon in het halfdonker, omgeven door een mysterieuze stilte. Vanmorgen, toen ik de camperdeur opende, onthulde zich een prachtig landschap dat ons hier in Frankrijk verwelkomt: een uitgestrekt dennenbos en een veld vol heide. De geur van dennennaalden en de subtiele, zoete geur van bloeiende heide vulden de lucht. 🌿 Mijn kruidenvrouwhart klopte heel snel en ik was kinderlijk gelukkig 🍀

Terwijl ik hier zit, voel ik de boodschappen van deze kruiden in me doorwerken. Ik weet klink zweverig, maar dat ben ik niet; iedere kruid heeft een boodschap: je moet alleen goed luisteren (mediteren).

De Den fluistert zachtjes: “Ik geef je helderheid.” 🌲 Om echt overzicht in je leven te krijgen, moet je soms even een stap terug doen. Jezelf een moment gunnen om alles van een afstand te bekijken. Net zoals ik vanmorgen deed, hier in dit bos. Het gaf me helderheid en inzicht, en ik weet dat dit nog maar het begin is van een reis vol wijsheid.

De Hei roept me mee op avontuur: “Kom uit je comfortzone!” 🌾 Ik besef dat ik, net als de heide die vol leven staat te bloeien, te jong ben om me ergens in vast te zetten. Het leven roept me om nieuwe mysteries te ontdekken, om me te storten in het onbekende en om te genieten van de reis die voor me ligt. Ik ben zo benieuwd naar de rest van mijn leven!

Ik geloof dat deze kruiden niet zomaar hier zijn. Ze zeggen immers dat de planten die je nodig hebt, vlakbij je groeien. En ik hoop dat ik iedere dag kruiden tegenkom die me verder zullen begeleiden op deze reis.

Elk met een eigen boodschap, elk met een stukje wijsheid dat ik op dat moment nodig heb. 🌱

Ik sta klaar om dit avontuur met beide handen aan te grijpen. Wie weet welke wijsheden de natuur me morgen zal brengen? ✨

🌅 The First Morning in France: Waking Up with Nature 🌲

Last night, we arrived at dusk, beginning our adventure in the half-dark, surrounded by a mysterious silence. This morning, when I opened the camper door, a beautiful landscape welcomed us here in France: an expansive pine forest and a field full of heather. The scent of pine needles and the subtle, sweet aroma of blooming heather filled the air. 🌿 My herbalist’s heart was beating fast, and I felt childishly happy. 🍀

As I sit here, I can feel the messages of these herbs working through me. I know I might sound a bit dreamy, but I’m not; every herb has a message—you just have to listen carefully (meditate).

The Pine whispers softly: “I bring you clarity.” 🌲 To truly gain perspective in life, sometimes you need to take a step back. Give yourself a moment to look at everything from a distance, just like I did this morning here in this forest. It brought me clarity and insight, and I know this is just the beginning of a journey full of wisdom.

The Heather calls me to adventure: “Step out of your comfort zone!” 🌾 I realize that, like the heather standing full of life and blooming, I’m too young to settle down anywhere. Life is calling me to discover new mysteries, to dive into the unknown, and to enjoy the journey that lies ahead. I’m so curious about the rest of my life!

I believe these herbs are not here by chance. They say that the plants you need grow close by. And I hope that every day I’ll encounter herbs that will continue to guide me on this journey.

Each with its own message, each with a piece of wisdom that I need at that moment. 🌱

I’m ready to embrace this adventure with both hands. Who knows what wisdom nature will bring me tomorrow? ✨

#Journey #HerbalWisdom #Pine #Heather

Een Magische Dag bij Archeon: Mijn Beleving met Dieren

::English Translation below 💕::

Gisteren bracht ik de dag door in het historische themapark Archeon met mijn nichtje en haar vierjarige zoontje. Het was een dag vol verwondering, plezier en onverwachte spirituele ontmoetingen die diepe indruk op mij hebben gemaakt.

De dag begon zonnig en vrolijk, met mijn neefje die met zijn onuitputtelijke energie door het park rende, gefascineerd door de oude gebouwen, de klederdracht en de spannende verhalen over vroegere tijden. Hij vond de speeltuin echter het allerleukst, waar hij zijn energie kwijt kon en volop genoot van alle speeltoestellen.

Na onze rondje Archeon en een heerlijke Romeinse massage in het badhuis vonden we een plekje naast de paardenbak waar we even konden uitrusten.

Mijn neefje genoot intens van zijn blauwe ijsje, en ik zat op een bankje met mijn rug naar de paardenbak, kijkend naar mijn neefje die vrolijk genoot van zijn ijsje. Het was op dat moment dat ik een bijzondere ontmoeting had.

Een ezel, die rustig in de paardenbak stond, liep zachtjes naar me toe. Hij bracht zijn hoofd liefdevol bij mijn nek en het was alsof hij me wilde troosten of gewoon mijn aanwezigheid wilde voelen. Het voelde zo bijzonder en spiritueel, alsof de ezel me een boodschap wilde overbrengen. Zijn ogen straalden een wijsheid uit die verder ging dan woorden, en ik voelde een diepe verbinding met dit prachtige dier. Het was alsof hij me vertelde dat alles goed zou komen, dat er rust en vrede is in de simpele aanraking van een dier.

Kort daarna kwam er ook een paard naar ons toe. Dit prachtige dier bracht zijn hoofd herhaaldelijk naar mijn buik en bleef daar dichtbij staan, alsof hij me wilde beschermen of gewoon mijn energie wilde voelen. Dit gebaar voelde als een warme omhelzing, een teken van acceptatie en liefde. De nabijheid van deze dieren raakte me diep; hun eenvoud en hun bereidheid om liefde te geven zonder iets terug te verwachten, maakten een onuitwisbare indruk op me.

Als empathisch persoon raakte deze ervaring me in het bijzonder. Dieren hebben een bijzondere gave om onze diepste emoties te voelen en te beantwoorden zonder woorden. De ezel en het paard brachten me een gevoel van vrede en verbondenheid dat ik niet eerder had ervaren. Hun zachte aanraking en liefdevolle aanwezigheid herinnerden me eraan hoe belangrijk het is om in het moment te zijn en de simpele schoonheid van het leven te waarderen.

De spiritualiteit van deze dieren, hun vermogen om mensen op zo’n diep niveau te raken, is iets wat ik nooit zal vergeten. Hun aanwezigheid gaf me een gevoel van geborgenheid en troost dat verder gaat dan wat woorden kunnen uitdrukken. Het was een reminder van de kracht van liefde en de diepe verbinding die we kunnen voelen met alle levende wezens om ons heen.

Die dag in Archeon was niet alleen een leuke uitstap met mijn familie, maar ook een spirituele ervaring die me dichter bij mezelf en de natuur bracht. Het was een dag van leren, van genieten, en vooral van voelen. Ik ben dankbaar voor de ezel en het paard die deze bijzondere momenten met me deelden, en ik zal deze herinnering voor altijd koesteren.

💕

A Magical Day at Archeon: My Experience with Animals

Yesterday, I spent the day at the historical theme park Archeon with my niece and her four-year-old son. It was a day full of wonder, joy, and unexpected spiritual encounters that left a deep impression on me.

The day began sunny and cheerful, with my nephew running through the park with boundless energy, fascinated by the old buildings, traditional costumes, and exciting stories of ancient times. However, he found the playground the most enjoyable, where he could burn off his energy and thoroughly enjoy all the play equipment.

After our tour of Archeon and a delightful Roman massage in the bathhouse, we found a spot next to the horse paddock where we could rest for a while. My nephew was intensely enjoying his blue ice cream, and I sat on a bench with my back to the paddock, watching my nephew happily savor his treat. It was at that moment that I had a special encounter.

A donkey, quietly standing in the paddock, gently approached me. He lovingly placed his head near my neck, as if he wanted to comfort me or simply feel my presence. It felt so special and spiritual, as if the donkey wanted to convey a message to me. His eyes radiated a wisdom that went beyond words, and I felt a deep connection with this beautiful creature. It was as if he was telling me that everything would be okay, that there is peace and tranquility in the simple touch of an animal.

Shortly after, a horse also approached us. This magnificent animal repeatedly brought his head to my stomach and stayed close, as if he wanted to protect me or simply feel my energy. This gesture felt like a warm embrace, a sign of acceptance and love. The closeness of these animals deeply moved me; their simplicity and willingness to give love without expecting anything in return made an indelible impression on me.

As an empathetic person, this experience touched me deeply. Animals have a special gift for sensing and responding to our deepest emotions without words. The donkey and the horse brought me a sense of peace and connection that I had not experienced before. Their gentle touch and loving presence reminded me of the importance of being in the moment and appreciating the simple beauty of life.

The spirituality of these animals, their ability to touch people on such a deep level, is something I will never forget. Their presence gave me a sense of security and comfort that goes beyond what words can express. It was a reminder of the power of love and the deep connection we can feel with all living beings around us.

That day at Archeon was not just a fun outing with my family, but also a spiritual experience that brought me closer to myself and nature. It was a day of learning, of enjoyment, and above all, of feeling. I am grateful for the donkey and the horse who shared these special moments with me, and I will cherish this memory forever.

The Art of Laundry: From River to Miele

::Dutch translation below 🌷:: photos were taken during our visit on 24 July 2024 at Openluchtmuseum in Arnhem, Netherlands.

There is something magical about clean laundry. The fresh feeling of newly washed clothes against your skin, the subtle scent of detergent wafting through your home, and the soft touch of carefully folded fabrics. This simple, everyday experience is deeply rooted in our history and culture. Doing laundry has remained a ritual of care and attention through the ages, even though the way we do it has drastically changed.

My new Miele washing machine and dryer are the latest allies in this timeless task. I can’t help but think back to how my foremothers once did the laundry. They bent over flowing rivers, their hands rough from scrubbing, surrounded by the scent of soap and nature. It was hard and time-consuming work, but also a moment of togetherness and community. Laundry day was a day when stories were shared and bonds were forged.

Washing women in the Netherlands during 1900‘s

Today, as I stand before my gleaming Miele appliances, I feel grateful for the technological advancements that make my life so much easier. With just a few presses of buttons, my laundry is expertly cleaned and dried without me having to strain a muscle. But the essence of doing laundry—the care and dedication—remains the same.

After three weeks without a washing machine, it felt like a blessing when the Miele was finally installed. The sound of the drum turning, the promise of clean clothes, brought a sense of peace and satisfaction back into the house. It was as if a part of the household harmony had been restored. Each clean load of laundry feels like a new beginning, an opportunity to face the day fresh and prepared.

There is something meditative about hanging laundry on the line. The gentle flutter of fabrics in the wind, the rhythmic task of securing each garment, it is a moment of silence and contemplation. And when the weather permits and it isn’t raining, I prefer drying the laundry in the fresh outdoor air instead of using the dryer. Seeing the clothes hanging in the sun to dry brings a deep sense of satisfaction and connection with nature. It is a repetition of an ancient ritual, but in a modern context.

Whites drying in the sunlight ☀️

The scent of freshly washed laundry is priceless. It evokes feelings of home, safety, and care. Folding the laundry has become a ritual of love for me, a way to show my family how much I care for them. Each piece of clothing, carefully folded, carries the promise of warmth and comfort.

I am grateful for modern technology that makes washing so much easier, but I also cherish the connection to the past. I feel the echoes of my foremothers in every step of the process, their hard work and dedication reflected in my own care for my family. Doing laundry is more than a household chore; it is an act of love and care that resonates through the generations.

White linnen all neatly folded and arranged

So, while my Miele washing machine and dryer do their work, I enjoy the peace and pleasure of clean laundry. And when the sun shines, I happily hang the laundry outside on the line, enjoying the fresh air and the natural drying process. I am thankful for the technology that simplifies my life, and I am grateful for the legacy of care and dedication that makes laundry a meaningful task. Each clean load is a reminder of the power of love and the simple joys of everyday life.

🌷

De Kunst van het Wassen: Van Rivier tot Miele

Er is iets magisch aan schone was. Het frisse gevoel van pas gewassen kleding tegen je huid, de subtiele geur van wasmiddel die door je huis zweeft, en de zachte aanraking van zorgvuldig gevouwen stoffen. Deze simpele, alledaagse ervaring is diep geworteld in onze geschiedenis en cultuur. Het was doen is door de eeuwen heen een ritueel van zorg en aandacht gebleven, hoewel de manier waarop we het doen drastisch is veranderd.

Mijn nieuwe Miele wasmachine en droger zijn de nieuwste bondgenoten in deze tijdloze taak. Ik kan niet anders dan terugdenken aan hoe mijn voormoeders ooit de was deden. Ze bogen zich over stromende rivieren, hun handen ruw van het schrobben, de geur van zeep en natuur om hen heen. Het was een zwaar en tijdrovend werk, maar ook een moment van samenzijn en gemeenschap. De wasdag was een dag waarop verhalen werden gedeeld en banden werden gesmeed.

Vandaag de dag sta ik voor mijn glanzende Miele apparaten, en ik voel me dankbaar voor de technologische vooruitgang die mijn leven zoveel eenvoudiger maakt. Met een paar drukken op de knoppen wordt mijn was vakkundig schoon en droog gemaakt, zonder dat ik een spier hoef te verrekken. Maar de essentie van het was doen – de zorg en toewijding – blijft hetzelfde.

Er is iets meditatiefs aan het ophangen van de was aan de lijn. Het zachte fladderen van de stoffen in de wind, het ritmische werk van het vastzetten van elk kledingstuk, het is een moment van stilte en contemplatie. En als het weer het toelaat en het niet regent, geef ik de voorkeur aan het drogen van de was in de frisse buitenlucht in plaats van in de droger. Het zien van de kleding die in de zon hangt te drogen, brengt een diep gevoel van voldoening en verbinding met de natuur. Het is een herhaling van een eeuwenoud ritueel, maar dan in een moderne context.

Na drie weken zonder wasmachine te hebben gezeten, voelde het als een zegen toen de Miele eindelijk werd geïnstalleerd. Het geluid van de trommel die draait, de belofte van schone kleding, bracht een gevoel van rust en voldoening terug in huis. Het was alsof een deel van de huiselijke harmonie was hersteld. Elke schone lading was voelt als een nieuw begin, een kans om de dag fris en voorbereid tegemoet te treden.

De geur van vers gewassen was is onbetaalbaar. Het is een geur die doet denken aan thuis, aan veiligheid en zorg. Het vouwen van de was is voor mij een ritueel van liefde geworden, een manier om mijn gezin te laten zien hoeveel ik om hen geef. Elk stuk kleding, zorgvuldig opgevouwen, draagt de belofte van warmte en comfort.

Ik ben dankbaar voor de moderne technologie die het wassen zo veel gemakkelijker maakt, maar ik koester ook de verbinding met het verleden. Ik voel de echo’s van mijn voormoeders in elke stap van het proces, hun harde werk en toewijding weerspiegeld in mijn eigen zorg voor mijn gezin. Het was doen is meer dan een huishoudelijke taak; het is een daad van liefde en zorg die door de generaties heen resoneert.

Dus, terwijl mijn Miele wasmachine en droger hun werk doen, geniet ik van de rust en het plezier van schone was. En als de zon schijnt, hang ik de was met genoegen buiten aan de lijn, genietend van de frisse lucht en het natuurlijke proces van drogen. Ik ben dankbaar voor de technologie die mijn leven vergemakkelijkt, en ik ben dankbaar voor de erfenis van zorg en toewijding die het wassen tot een betekenisvolle taak maakt. Elke schone lading is een herinnering aan de kracht van liefde en de eenvoudige geneugten van het dagelijks leven.

De Seizoenen van Groei: Omarming van Rust en Vernieuwing

::English translation below :: 🌿

Terwijl ik door dit huidige seizoen van mijn leven navigeer, word ik herinnerd aan de natuurlijke ritmes en cycli die de wereld om ons heen beheersen. Net als de bomen die het landschap sieren, met hun takken die zich naar de hemel uitstrekken, bevind ik me ook in een periode van rust, een tijd waarin zichtbare groei lijkt te vertragen, maar onder het oppervlak diepgaande veranderingen plaatsvinden.

Net zoals de appelboom of vijgenboom in mijn tuin die niet het hele jaar door vruchten draagt, zijn er momenten in ons leven waarin we de stilte, de stille voorbereiding en de subtiele transformaties die buiten het zicht plaatsvinden, moeten omarmen. Het is binnen deze perioden van rust dat de fundamenten voor toekomstige bloei worden gelegd, wortels die dieper reiken en kracht verzamelen voor de komende seizoenen.

De Cyclus van de Appelboom

Denk aan de appelboom, die in de lente in een explosie van bloesems uitbarst, elke delicate bloem een belofte van de vruchten die komen. Naarmate de dagen warmer worden, maken die bloesems plaats voor kleine, groene appels, die zwellen en rijpen onder de zomerse zon. In de herfst staat de boom beladen met zijn oogst, zijn gaven aan de wereld aanbiedend. Maar als de winter nadert, verliest de boom zijn bladeren en gaat hij een periode van rust in.

Gedurende deze tijd is de boom niet inactief. Zijn energieën worden naar binnen gericht, naar de wortels en de innerlijke werking die hem door de koude maanden heen zal dragen. Dit stille seizoen is cruciaal; het stelt de boom in staat om middelen te sparen, te herstellen en zich voor te bereiden op de volgende cyclus van groei en vruchtbaarheid. Zonder deze rust zou de boom niet jaar na jaar kunnen blijven gedijen.

De Wijsheid van de Vijgenboom

Ook de vijgenboom volgt een vergelijkbaar patroon. In de lente en zomer produceert hij zijn weelderige, zoete vruchten, tot vreugde van iedereen die zijn gaven komt oogsten. Maar in de herfst vertraagt de vijgenboom. Zijn bladeren vallen en hij gaat een rustfase in. Onder de oppervlakte verzamelt de vijgenboom kracht, zodat hij opnieuw zijn rijke, voedzame vruchten kan voortbrengen wanneer de tijd rijp is.

Persoonlijke Reflecties

In dit huidige seizoen van mijn leven vind ik troost in de lessen die deze bomen bieden. Er is een schoonheid in het begrijpen dat groei niet altijd zichtbaar hoeft te zijn. Soms gebeurt de meest betekenisvolle vooruitgang in de stilte, in de rustige momenten waarin we pauzeren, reflecteren en onszelf toestaan om gewoon te zijn.

Ik leer dit seizoen van mijn leven te waarderen, te erkennen dat net zoals de appel- en vijgenbomen hun periode van rust nodig hebben, ik dat ook nodig heb. Het is een tijd om mijn wortels te voeden, om diep in mijn passies en dromen te duiken, en om mezelf voor te bereiden op de levendige groei die voor me ligt. Dit seizoen van rust is geen pauze in mijn reis, maar een vitaal onderdeel ervan, een tijd voor verjonging en vernieuwing.

Terwijl ik uitkijk naar de toekomst, doe ik dat met het begrip dat de vruchten van mijn arbeid op hun eigen tijd zullen komen. Er is geen haast nodig, want elk seizoen brengt zijn eigen gaven en lessen. Voor nu zal ik de stilte omarmen, wetende dat onder het oppervlak diepgaande groei plaatsvindt, die het podium klaarmaakt voor de bloei en overvloed die wacht. 🌱

Door dit seizoen van rust te omarmen, word ik herinnerd aan de cyclische aard van het leven en de inherente wijsheid in de natuurlijke wereld. Door mezelf af te stemmen op deze ritmes, vind ik vrede en doelgerichtheid, vertrouwend dat de vruchten van mijn inspanningen uiteindelijk zullen rijpen, net zoals de appelboom en de vijgenboom hun vruchten opnieuw zullen dragen in mijn tuin.

Laten we de stille seizoenen eren, de tijden van innerlijke groei en voorbereiding. Want in deze momenten leggen we de basis voor onze toekomstige successen, en begrijpen we de diepere cycli die ons leven vormen.

🌿 The Seasons of Growth: Embracing Dormancy and Renewal

As I navigate through this current season of my life, I am reminded of the natural rhythms and cycles that govern the world around us. Like the trees that dot the landscape, with their branches stretching skyward, I too find myself in a period of dormancy, a time where visible growth may seem to slow, but beneath the surface, profound changes are taking place.

Just as the apple tree or fig tree does not bear fruit throughout the entire year, there are moments in our lives where we must embrace the stillness, the quiet preparation, and the subtle transformations that occur away from the public eye. It is within these periods of rest that the foundations for future flourishing are laid, roots stretching deeper, gathering strength for the seasons to come.

The Apple Tree’s Cycle

Consider the apple tree, which bursts into a flurry of blossoms in the spring, each delicate flower a promise of the fruits to come. As the days grow warmer, those blossoms give way to small, green apples, which swell and ripen under the summer sun. By autumn, the tree stands laden with its bounty, offering its gifts to the world. Yet, as winter approaches, the tree sheds its leaves and enters a period of dormancy.

During this time, the tree is not idle. Its energies are redirected inward, towards the roots and the inner workings that will sustain it through the cold months. This quiet season is crucial; it allows the tree to conserve resources, to repair, and to prepare for the next cycle of growth and fruit-bearing. Without this rest, the tree could not continue to thrive year after year.

The Fig Tree’s Wisdom

The fig tree, too, follows a similar pattern. In spring and summer, it produces its lush, sweet fruits, delighting all who come to harvest its offerings. But come autumn, the fig tree slows down. Its leaves fall, and it enters a phase of rest. Beneath the surface, the fig tree is gathering strength, ensuring that it can once again produce its rich, nourishing fruits when the time is right.

Personal Reflections

In this current season of my life, I find solace in the lessons these trees offer. There is a beauty in understanding that growth does not always manifest in outward, visible ways. Sometimes, the most significant progress happens in the stillness, in the quiet moments where we pause, reflect, and allow ourselves to simply be.

I am learning to honor this period of my life, to recognize that just as the apple and fig trees need their time of dormancy, so do I. It is a time to nurture my roots, to delve deep into my passions and dreams, and to prepare myself for the vibrant growth that lies ahead. This season of rest is not a pause in my journey, but a vital part of it, a time for rejuvenation and renewal.

As I look forward to the future, I do so with the understanding that the fruits of my labor will come in their own time. There is no need to rush, for each season brings its own gifts and lessons. For now, I will embrace the quiet, knowing that beneath the surface, profound growth is unfolding, setting the stage for the blossoming and bounty that awaits.

In embracing this season of dormancy, I am reminded of the cyclical nature of life and the inherent wisdom in the natural world. By aligning myself with these rhythms, I find peace and purpose, trusting that in time, the fruits of my endeavors will come to fruition, just as surely as the apple tree and the fig tree will bear their fruits once more.

So, let us honor the quiet seasons, the times of inward growth and preparation. For in these moments, we lay the groundwork for our future successes, and we come to understand the deeper cycles that shape our lives.

Finding Balance: Lessons from Burnout and the Path to Healing

::Dutch translation below🌷::

There are, after all, early bloomers and late bloomers. Reflecting on my second burnout since December 2023, I’ve come to realize that I can’t push my way through or work my way out of burnout by trying harder. Instead, I need to learn to be gentler with myself and find balance in my life. Recently, I’ve discovered that spending time in nature, working in my potter’s studio, and hand-sewing have become essential parts of my healing process. Each of these activities has helped me in different ways to cope with and recover from burnout.

Embracing Nature

My husband’s hand

Spending time in nature has been incredibly therapeutic. There’s something profoundly healing about being surrounded by trees, listening to the birds, and feeling the breeze on my skin. Nature has a way of grounding me, reminding me to slow down and breathe. I’ve found that regular walks in the woods or simply sitting in my garden can help clear my mind and reduce stress. Being in nature allows me to reconnect with myself and find peace amidst the chaos.

Creating in the Potter’s Studio

Experimenting with nature and clay

Working in my potter’s studio has also been a significant part of my healing journey. The tactile experience of shaping clay with my hands is both meditative and creative. It requires focus and presence, which helps me to stay in the moment and forget about my worries. The process of creating something beautiful from raw materials is deeply satisfying and gives me a sense of accomplishment. Pottery has taught me patience and the importance of taking things one step at a time, which is a valuable lesson for someone prone to burnout.

Hand-Sewing Projects

Busy working on my 16th century hand 🪡 shift.

Lastly, my hand-sewing projects have provided a much-needed sense of calm and purpose. There’s something incredibly soothing about the repetitive motion of needle and thread, and working on a project outside in my garden with a pillow on my lap adds to the tranquility. Hand-sewing requires patience and attention to detail, which helps me to slow down and focus on the present. Completing a project, like my historical dress for Castlefest, gives me a tangible sense of progress and achievement.

The Lessons Learned

Through these activities, I’m learning to listen to my body and honor its need for rest and recovery. I’m finding that true healing comes from balancing activity with rest, creativity with stillness. I’m beginning to understand that it’s okay to take time for myself and that doing so is essential for my well-being. These activities are helping me to build a life that is more sustainable and joyful, one that allows me to bloom in my own time.

If you’re struggling with burnout, I encourage you to find activities that bring you peace and joy. Whether it’s spending time in nature, creating with your hands, or engaging in a hobby that you love, make time for the things that nourish your soul. Remember, we are not meant to function like machines. Honoring our natural limits and taking time to rest is not a luxury; it’s a necessity for a healthy, balanced life.

Yours in healing, Mme Bluestocking

🌷 Balans Vinden: Lessen van Burnout en de Weg naar Herstel

Er zijn immers vroege bloeiers en late bloeiers. Als ik terugkijk op mijn tweede burnout sinds december 2023, realiseer ik me dat ik er niet doorheen kan pushen of eruit kan werken door harder mijn best te doen. In plaats daarvan moet ik leren milder voor mezelf te zijn en balans in mijn leven te vinden. Onlangs heb ik ontdekt dat tijd doorbrengen in de natuur, werken in mijn pottenbakkerij, en handnaaien essentiële onderdelen zijn geworden van mijn herstelproces. Elk van deze activiteiten heeft me op verschillende manieren geholpen om met burnout om te gaan en te herstellen.

Omarmen van de Natuur

Tijd doorbrengen in de natuur is ongelooflijk therapeutisch gebleken. Er is iets diep helends aan omringd zijn door bomen, het luisteren naar de vogels, en het voelen van de wind op mijn huid. De natuur heeft een manier om me te aarden en me eraan te herinneren om te vertragen en adem te halen. Ik heb gemerkt dat regelmatige wandelingen in het bos of gewoon zitten in mijn tuin mijn geest kunnen verhelderen en stress verminderen. In de natuur zijn helpt me opnieuw contact te maken met mezelf en vrede te vinden temidden van de chaos.

Creëren in de Pottenbakkerij

Werken in mijn pottenbakkerij is ook een belangrijk onderdeel van mijn herstelreis geworden. De tactiele ervaring van het vormen van klei met mijn handen is zowel meditatief als creatief. Het vereist focus en aanwezigheid, wat me helpt om in het moment te blijven en mijn zorgen te vergeten. Het proces van iets moois maken van ruwe materialen is diep bevredigend en geeft me een gevoel van prestatie. Pottenbakken heeft me geduld geleerd en het belang van dingen stap voor stap nemen, wat een waardevolle les is voor iemand die vatbaar is voor burnout.

Handnaaiprojecten

Ten slotte hebben mijn handnaaiprojecten een broodnodig gevoel van rust en doel gegeven. Er is iets ongelooflijk rustgevends aan de repetitieve beweging van naald en draad, en werken aan een project buiten in mijn tuin met een kussen op mijn schoot draagt bij aan de sereniteit. Handnaaien vereist geduld en aandacht voor detail, wat me helpt te vertragen en me te concentreren op het heden. Het voltooien van een project, zoals mijn historische jurk voor Castlefest, geeft me een tastbaar gevoel van vooruitgang en prestatie.

De Geleerde Lessen

Door deze activiteiten leer ik naar mijn lichaam te luisteren en de behoefte aan rust en herstel te respecteren. Ik ontdek dat echt herstel komt van het balanceren van activiteit met rust, creativiteit met stilte. Ik begin te begrijpen dat het oké is om tijd voor mezelf te nemen en dat dit essentieel is voor mijn welzijn. Deze activiteiten helpen me een leven op te bouwen dat duurzamer en vreugdevoller is, een leven dat me toestaat in mijn eigen tijd te bloeien.

Als je worstelt met burnout, moedig ik je aan activiteiten te vinden die je vrede en vreugde brengen. Of het nu tijd doorbrengen in de natuur is, creëren met je handen, of het beoefenen van een hobby die je liefhebt, maak tijd voor de dingen die je ziel voeden. Vergeet niet, we zijn niet bedoeld om als machines te functioneren. Het respecteren van onze natuurlijke grenzen en tijd nemen om te rusten is geen luxe; het is een noodzaak voor een gezond, gebalanceerd leven.

In herstel, Mme Bluestocking

Project Castlefest: Stitching My Way Back to the Middle Ages!

Hello, fellow adventurers in historical cosplay! I’m super excited to share my latest project: Project Castlefest. This year, I’m planning to make my entrance at Castlefest in a hand-stitched, historically accurate, Pagan-inspired dress. Yep, you heard that right—hand-stitched! No sewing machines allowed in this medieval adventure. Plus, I’ll be doing most of my sewing outside in my garden with a pillow on my lap to keep things nice and neat. Let’s dive in!

Phase One: The Shift

An example of how a shift/smock could be made (By Drea Leed)

The shift is like the medieval version of your favorite comfy nightgown. Here’s how I’m tackling it:

1. Online Sleuthing: I’ve been diving into the deep end of the internet, from forums and YouTube tutorials to old manuscripts, for months now; looking for the perfect pattern. Turns out, medieval dressmaking is a real detective job!

2. Fabric Hunting: I think I bought linen but could be that I found a nice, soft cotton instead. It was back in 2023. So need to check my stock… Historically, linen was the go-to, but cotton isn’t too far off the mark. It’s breathable and comfy, perfect for a summer festival. Though, to be honest, I’m still need to check and I’m also debating if I should switch it up. The material I have is a beige colour and not dyed…

3. DIY Cutting Table: I won’t be able to work in my pottery studio the coming weeks, due to construction work and visitors so I’m planning on working mostly under the fig tree in my garden or inside my home. Picture me hunched over a piece of cotton on my living room floor, scissors in hand, muttering measurements. It’s a sight to behold.

4. Hand-Stitching Mania: Forget sewing machines; it’s just me, a needle, and thread. Needle in, needle out. It’s like threading a tiny yoga pose. I’ll be using a running stitch for most seams, with a backstitch for extra strength.

5. Finishing Touches: Hemming edges and adding some decorative flair. Because why not? And for this reason I’m so happy I found Bernadette Banner’s “Make, Sew and Mend”.

Some of my sources

Phase Two: The Kirtle

Now, onto the star of the show: the kirtle. This sleeveless overgarment will go over my shift, giving me that layered, medieval look. Here’s the plan:

1. History Nerd Mode: I’m gathering info like a pro—Pinterest, scholarly articles, virtual museum tours. Magazines like “The Delineator”, and an article by Dre Leed “The Well-Dress’d Peasant: 16th Century Flemish Workingwoman’s Dress” were also a huge help! You name it, I’ve probably looked at it.

2. Fabric Choices: For the kirtle, I’m going with a rich, earthy wool. Wool was another medieval favorite—warm, versatile, and durable. Plus, it gives off that rustic, “I might have just stepped out of a fairy tale” vibe. Though, who knows, I might change my mind yet again. I just hope the wool won’t be too hot… so I’m still contemplating… if you have any tips or ideas about this, please leave a comment. I would really appreciate it.

3. Pattern Drafting: Armed with my measurements, I’m back to the floor/table/any flat surface. The kirtle will lace up the front to roughly the navel, making it stylish and practical.

4. Lacing Up: I’ll be hand-sewing eyelets and threading them with hand-braided cords. It’s like a medieval corset but a lot comfier. Well so I read, still need to wear it for myself…

5. Assembly Line: Time to put it all together with careful stitches. Running stitches and backstitches are my best friends here.

6. Detailing: Hemming, finishing edges, and maybe some embroidery if I’m feeling ambitious and if there is time…

The Garden Sewing Sessions

I’ll be taking advantage of the sunny weather by sewing outside in my garden. Picture this: me, sitting on a comfy chair, with a pillow on my lap to keep the fabric nice and neat, birds chirping, and a cup of tea by my side. It’s a bit like stepping back in time, just with fewer chickens roaming around. I can’t wait for this part.

And my furry friend is always by my side

The Journey So Far

This project has been a mix of fun and learning. I’ve discovered so much about medieval clothing. There’s something magical about creating a dress entirely by hand.

With just over a month to go, I’m excited (and a bit nervous) to see if I can finish in time. Castlefest, here I come—in my hand-stitched, historically accurate (hopefully!) glory!

Stay tuned for more updates, and keep your fingers crossed for me. I’ll need all the luck I can get!

Yours in stitches, Mme Bluestocking

Summer Solstice Reflection: The Fig Tree Vase

As the sun reached its zenith on the longest day of the year, the air is thick with the warmth and vibrancy of summer. The Summer Solstice, or Litha, is a time of celebration, abundance, and the powerful energy of the sun at its peak. This year, I found inspiration in the heart of my garden, beneath the sprawling branches of the magical fig tree.

The fig tree has always held a special place in my garden. Its broad, verdant leaves provide a lush canopy, offering shade and a sense of tranquility. Figs, with their rich history and symbolism, represent wisdom, prosperity, and the divine feminine. The tree’s presence feels almost otherworldly, a living connection to ancient wisdom and natural magic.

In crafting my Summer Solstice vase, I wanted to capture the essence of this magnificent tree. Using the coiling technique, I hand built the vase, layer by layer, allowing the process to be a meditative journey. Each coil represented a spiral of energy, an echo of the sun’s journey across the sky.

The leaves were the heart of this creation. I spent many hours beneath this fig tree, carefully selecting leaves that spoke to me, each one a perfect specimen of nature’s artistry. Pressing these leaves into the soft clay, I felt a deep connection to the tree, as if its ancient wisdom was being imprinted into my work. The leaves left their intricate veins and textures in the clay, creating a tapestry of patterns that danced across the surface of the vase.

Afterwards I went over those perfect veins to show how we as humans simply cannot craft a leave as perfectly as mother-nature. For some you this might not make sense. But hopefully for some it does.

As the vase took shape, I chose glazes that reflected the vibrancy of summer: a deep, verdant green to honor the fig tree’s foliage, and a warm, golden hue to symbolize the solstice sun. Similar to this photo.

When I opened the kiln, the finished piece emerged, shimmering with the representative energy of the season, but intentionally not as perfect as Mother Nature.

This Summer Solstice vase is more than just a piece of pottery; it is a celebration of life, light, and the natural world. It stands as a tribute to the magical fig tree and the endless cycles of growth and renewal that define our existence.

The days following the longest day, as I place the vase in a place of honor, I reflect on the gifts of the season. The Summer Solstice reminds us to bask in the light, to embrace the fullness of life, and to celebrate our connection to the earth. The fig tree, with its wisdom and grace, teaches us to root ourselves deeply, to grow towards the light, and to give generously.

May this vase serve as a reminder of the magic that surrounds us, the beauty in the natural world, and the eternal dance of the sun and earth. As we move forward, let us carry the warmth and energy of the solstice within us, nurturing our creativity and our spirits, much like the fig tree nurtures its leaves and fruits.

Blessings of the Summer Solstice to all, and may your days be filled with light, love, and the magic of nature.