Category: Reflections

Bright not Blue Monday: Kleurrijke lichtpuntjes en een beetje liefde voor jezelf

Mme BluestockingLeave a comment

Gister was zo’n dag die officieel bestempeld wordt als Blue Monday – zogenaamd de meest deprimerende dag van het jaar. Maar weet je wat? Ik heb besloten om daar niet aan mee te doen. In plaats daarvan had ik er een Bright Monday van gemaakt, vol kleine gelukjes en een flinke dosis warmte en kleur. Toch weet ik maar al te goed hoe lastig het soms kan zijn om jezelf in beweging te krijgen, vooral als de winterblues je in hun greep hebben.

Ik begon de dag door iets eerder wakker te worden, terwijl het nog donker was, en besloot om naar mijn innerlijke kind te luisteren. Ze had behoefte aan thuis en warmte, een Britse film (Bridget Jones, natuurlijk) en lekker creatief bezig zijn. Dus begon ik eerst met mijn morning pages – dat is heilig. Daarna bracht ik mijn mand vol spulletjes naar bed en pakte mijn haakprojectje erbij. Het voelt fijn om te merken dat mijn haakwerkje ook door anderen wordt gewaardeerd. Het was nog zo vroeg dat zelfs Amna geen zin had om wakker te worden.

Na mijn rustige ochtend, met mijn haakwerkje en een flinke dosis Bridget Jones, werd het tijd om eropuit te gaan. Mijn man en ik besloten samen met Amna een wandeling te maken bij de Brasserskade in Delft. Het is zo’n heerlijke plek waar je echt even de stad achter je kunt laten en kunt genieten van de natuur. Gewoon lekker wandelen, zonder haast, en ondertussen gezellig kletsen en wat frisse lucht opsnuiven. Dit stukje Delft heeft iets bijzonders; de grote, statige bomen langs de weg geven het zo’n ouderwetse charme. Ze lijken alles te hebben meegemaakt en geven je het gevoel dat je door een soort eeuwenoude bomen park loopt.

De hertenkamp zelf is altijd een gezellig plekje. De herten stonden loom te grazen en keken ons met hun grote, nieuwsgierige ogen aan. Amna vond het allemaal maar spannend, haar neus ging druk op en neer terwijl ze probeerde elk geurtje op te snuiven. We bleven even staan om te kijken hoe de dieren rustig hun gang gingen – er is iets heel rustgevends aan die plek. Daarna vervolgden we onze route onder de prachtige, hoge bomen door. Ik vind het heerlijk hoe ze een soort beschermende boog vormen over het pad. Het ritselen van de bladeren, de geur van vochtige aarde en het zachte gekraak van onze voetstappen op de grond – zo simpel, maar zo fijn.

Wat ik zo leuk vind aan de Brasserskade is dat het voelt alsof je ver weg bent van de drukte, terwijl je eigenlijk nog gewoon in Delft bent. De geschiedenis is hier overal voelbaar; vroeger liep deze kade helemaal naar Nootdorp en diende het als belangrijke route voor handel en transport. Nu is het vooral een plek waar mensen komen om te wandelen, fietsen of gewoon even tot rust te komen.

Na een uurtje kuieren – en na talloze keren stil te hebben gestaan omdat Amna weer een interessant geurtje had gevonden – keerden we terug naar de auto. Ik voelde me heerlijk opgeladen en dankbaar voor deze simpele, maar mooie ochtend. Terug naar huis, een warme kop thee en misschien nog een paar toeren haken…

Ik dacht nog tegen mezelf het is oké als het niet altijd lukt. Er zijn dagen waarop het gewoon te moeilijk voelt om naar buiten te gaan, en dat mag. Maar gelukkig probeer ik mezelf eraan te herinneren dat het soms een kwestie is van mijn denkpatroon doorbreken. In plaats van te denken “het heeft toch geen zin,” probeer ik mezelf te vertellen “ik probeer het gewoon even.” En bijna altijd, heel verrassend, voelt het achteraf lichter dan ik dacht. Wat voor mij helpt, is om van die kleine momenten iets bijzonders te maken. Mijn favoriete muts op, een thermos vol warme thee, Amna enthousiast voor me uit huppelend. Het hoeft niet perfect te zijn; het hoeft alleen maar iets te zijn. En als naar buiten gaan echt niet lukt, dan haal ik de kleur gewoon naar binnen.

Eenmaal thuis na de wandeling staken we het vuurtje aan, hield de gordijnen open voor dat beetje daglicht en stak de kaarsjes in het raam aan. Het perfecte moment om lekker te gaan zitten met mijn haakwerk en Bridget Jones af te kijken. Ik ben helemaal in de ban van mijn CAL  project van Attic24. De kleuren die ik heb uitgekozen uit de Katja Basic Merino collectie maken me zó blij.

Van zacht lichtroze, oudroze en koraal tot het diepe wijnrood en zandkleur – stuk voor stuk warme, uitnodigende tinten. De okergele en mosterdgele tinten brengen een beetje zonneschijn in huis, terwijl de grasgroene en donkergroene kleuren me doen denken aan het frisse voorjaar dat eraan komt. En dan die blauwtinten… groenblauw, petrolblauw, waterblauw en nachtblauw, als een serene weerspiegeling van het water buiten. De saliegroene tint voegt net dat beetje rust en zachtheid toe dat ik zo fijn vind.

Mijn haakmand ligt vol met deze prachtige bollen, klaar om in een kleurrijk project te veranderen dat me door de rest van de winter heen zal dragen. En terwijl ik steek voor steek werk, kijk ik naar de tulpen op tafel – een prachtig cadeau van mijn man. Ze staan nu in volle bloei en brengen precies de vrolijkheid die ik nodig heb op zo’n dag als vandaag.

Soms zijn het de kleine dingen die het verschil maken. Een korte wandeling, een kopje thee in je favoriete mok, een project waar je langzaam maar zeker aan werkt. En weet je? Dat is genoeg. Dus als je gisteren of vandaag moeite hebt om in beweging te komen, wees dan zacht voor jezelf. Probeer iets kleins: loop even naar buiten en adem de frisse lucht in, zet een vrolijk muziekje op, of gun jezelf een paar rustige haaksteken zonder haast.

Of je nu naar buiten gaat of lekker binnen blijft, onthoud dat je jezelf elke dag een beetje kleur en warmte mag gunnen. Geen Blue Monday, maar een Bright Monday, vol zachte, warme momentjes en liefde voor jezelf.

Nationale Tulpendag: Een kleurige verrassing in januari

Mme BluestockingLeave a comment

Ooooh, het Haagse Bos, wat een prachtige plek om te ontsnappen aan het drukke (stads)leven! Op deze frisse winterochtend besloten mijn man en ik om samen met Amna, ons “dochtertje”, een wandeling te maken. Ja, wij zijn ouders van twee hele grote kinderen bijna 20 en 18 jaar, dus hebben we een hondje als “nakomertje”… Don’t judge! Ieder geval, er is iets magisch aan een winterse wandeling, vooral als je je lekker warm hebt ingepakt, inclusief mijn heerlijke Schotse wollen handschoenen. Met Amna die vrolijk voor ons uit dartelde, was het tijd om te genieten van de rust en schoonheid van de natuur.

De ochtend begon met het rustige kraken van bladeren onder onze voeten. De paden in het Haagse Bos kronkelden voor ons uit, omringd door hoge, kale bomen die zich uitstrekten naar de grijze lucht. Het bos was stil, bijna alsof het in een diepe winterslaap verkeerde, maar toch zo vol leven op zijn eigen ingetogen manier.

Amna trippelde enthousiast heen en weer, haar pluizige staart wiegend als een klein vlaggetje. Soms stopte ze even, keek ze achterom naar ons, en rende dan weer verder. Mijn man liep naast me, zijn handen diep in zijn jaszakken, en we spraken over hoe het bos in elk seizoen zijn eigen charme heeft. Het is zo fijn om het dan hier op mijn blogje even vast te leggen om straks weer terug te kunnen vinden en te zien hoe de natuur veranderd, maar ook met jullie te delen en mijn familie ver verspreid over de hele wereld.

We kwamen al snel bij een smalle sloot die door het bos slingert. Het wateroppervlak was zo stil dat het leek alsof het de bomen en de lucht erboven perfect spiegelde. Ik bleef even staan om het in me op te nemen – de takken die zich in het water weerspiegelden leken bijna magisch. Mijn man, altijd met een oog voor detail, wees op een tak die zachtjes over het wateroppervlak gleed. Zulke kleine momenten maken een simpele wandeling toch heel bijzonder.

Terwijl we verder wandelden, rende Amna ineens opgewonden vooruit. Voor ons stond een ander hondje, zwart en wit en minstens zo enthousiast als zij. Binnen no-time dartelden ze samen door de bladeren, rennend en spelend alsof ze elkaar al jaren kenden. Het was zo’n mooi en puur moment, een herinnering aan hoe makkelijk dieren vriendschap sluiten.

Het Haagse Bos zit vol kleine verrassingen. Een van mijn favoriete momenten was toen we langs een enorme boom liepen, waarvan de stam bedekt was met felgroen mos. Het stak prachtig af tegen de donkere wintergrond. Het voelde alsof de natuur fluisterde dat, ondanks de kalmte van de winter, er altijd een sprankje leven te vinden is. Ik liep er even naartoe en raakte de stam zachtjes aan, de ruwe schors en zachte mosstructuur in mijn hand voelend. Ik keek nog even om en zag mijn man knikte instemmend – dit was zo’n plek die je even stil laat staan.

Het lange, kronkelende pad door het bos was de perfecte afsluiting van onze ochtend. De kale bomen vormden als het ware een tunnel over ons heen, terwijl de grond, naast het padje, bedekt is met een bruin tapijt van bladeren. Amna liep weer voor ons uit, af en toe een snelle blik over haar schouder werpend alsof ze ons aanmoedigde om haar te volgen. Het voelde bijna alsof we de enige mensen waren in deze verborgen oase.

Omdat het vandaag Nationale Tulpendag is in Nederland – een feestelijke dag waarop we de start van het tulpenseizoen vieren – kreeg ik nog prachtige tulpen cadeau onderweg naar huis. Misschien verwacht je tulpen pas later in het jaar, als de lente volop in bloei staat, maar niets is minder waar. In januari geven deze vrolijke bloemen ons alvast een voorproefje van het kleurrijke seizoen dat eraan komt.

Hij wist dus precies hoe hij mijn hart moest verwarmen: met prachtige tulpen. De felle kleuren – roze, rood en een vleugje geel – straalden meteen een stukje lente uit in onze winterdag. Het is zo’n klein gebaar dat zoveel vreugde brengt. Terwijl we terug naar huis reden, kon ik mijn ogen niet van de bloemen afhouden. Ze lagen op mijn schoot, stevig verpakt in het glanzende folie, en ze roken al heerlijk fris.

Nationale Tulpendag voelt als een lichtpuntje midden in de winter. Het herinnert mij eraan dat, zelfs in de donkere maanden, er altijd iets is om naar uit te kijken. Ik keek er zo naar uit om deze prachtige bloemen thuis in een vaas te zetten en mijn huis met hun vrolijke kleuren op te fleuren en dit is het resultaat. Mooi he? En echt niet duur, ze zijn in de aanbieding bij AH 2 bossen voor €8,-.

Nou dus tulpen in januari – wie had dat gedacht? Maar het voelt zo typisch Nederlands, met die eindeloze liefde voor bloemen en het vieren van kleine momenten. Vandaag ben ik niet alleen dankbaar voor de natuur en de rust van onze wandeling, maar ook voor deze kleurrijke herinnering aan wat komen gaat. Een perfecte afsluiting van een mooie dag!

Tulpen hebben niet veel water nodig; een klein laagje van ongeveer 5-10 centimeter in de vaas is genoeg, zodat alleen de stelen het water raken. Zorg ervoor dat je het water elke 2-3 dagen ververst en daarbij een klein stukje van de steel afsnijdt, zodat ze fris blijven en beter water kunnen opnemen. Ik noem dit wel high maintenance, maar zeker de moeite waard, want dan gaan ze zoveel langer mee en veel meer waarde voor geld. Zorg dat de vaas op een koele plek staat, uit de buurt van direct zonlicht, tocht of een verwarming. Een handige truc om tulpen langer mooi te houden, is om ze ’s nachts in een koelere ruimte te zetten. Nog een tip: als je graag rechte tulpen wilt, kun je ze even in een krant wikkelen en in koud water laten staan. Met een beetje aandacht geniet je nog langer van hun vrolijke kleuren! Maar dat doe ik vandaag niet, want ik heb een enorm leuke nieuwe kleurvolle project die vandaag van start gaat.. Daar volgende keer meer over 🙂

Dus ga ik nu even met een grote pot thee en tevreden op de bank ploffen met mijn projectje! Dit soort momenten, zo simpel en toch zo speciaal, zijn precies waar ik van hou. Wat houd jou bezig? Ben jij bezig met een leuk project? Ik lees graag waar jij mee bezig bent. Laat gerust een berichtje achter!

De natuur in het Haagse Bos heeft ons weer laten zien hoe mooi en rustgevend het leven kan zijn, zelfs in de koudste maanden van het jaar. Winter in Den Haag is absoluut niet zo grauw en grijs als je zou denken, en ik voel me zo dankbaar dat we dit met elkaar en Amna kunnen delen. Wat een heerlijke ochtend!

Week 1 van Januari: Een Nieuw Begin en Planning

Mme Bluestocking1 Comment

De start van een nieuw jaar voelt altijd als een fris vel papier – een kans om te dromen, plannen te maken en nieuwe energie te vinden. Voor mij draait deze januari om het zetten van de eerste stappen naar een groen en creatief jaar. Het is een tijd om mijn kruiden, bijen en tuin op een rijtje te zetten en de basis te leggen voor alles wat groeit en bloeit.

In deze blog deel ik hoe ik mijn jaar begin: met mijn zaai- en oogstkalender voor kruiden, aandacht voor de winterrust van onze bijen, en een bijzonder creatief project in mijn atelier, The Dirty Potter.

Kruiden: De Zaai- en Oogstkalender

Het plannen van een kruidentuin begint bij het kennen van je planten of het lezen van het kruidenzakje. Elk kruid heeft zijn eigen ritme: wanneer te zaaien, hoe diep in de grond, hoeveel water, en met welke buren het goed samenleeft. Dit jaar zaaien we een prachtige selectie, van passiebloem en lavendel tot waterkers en spinazie. Hier is mijn planning:

Met deze planning weet ik precies wat ik wanneer moet doen, en de combinatie van kruiden zorgt ervoor dat ze elkaar ondersteunen. Zo creëer ik een biodivers en gezond ecosysteem in mijn tuin. Heb nu al zin in februari 🙂

Bijen: Winterrust in de Kast

In de winter trekken onze bijen zich terug in hun kast en vormen een wintertros. Ze houden elkaar warm en overleven op de honing die ze eerder hebben verzameld. Wij hebben vorig jaar geen honing van ze genomen omdat het een jonge volk was van juni 2024. Deze periode is cruciaal, en het belangrijkste wat wij als imkers kunnen doen, is hen met rust laten. En dat doen we dan ook! Ik loop wel iedere dag langs richting mijn atelier en dan maak ik even een praatje, maar daar meer over een andere keer.

Voor wie ook bijen in de buurt wil helpen:

  • Plant winterbloeiers zoals sneeuwklokjes en winterakoniet. Deze bieden nectar voor de eerste bijen die in het voorjaar uitvliegen.
  • Laat uitgebloeide planten staan. Stengels en bladeren zijn schuilplaatsen voor wilde bijen.
  • Houd de vliegopening vrij. Controleer of er geen verstoppingen zijn door sneeuw, ijs of bladeren.
Sneeuwklokjes
Winterakoniet

De bijen herinneren me eraan hoe waardevol rust en voorbereiding zijn, niet alleen in de natuur maar ook in ons eigen leven. Ik vind het echt heerlijk even thuis te kunnen zijn en bij het vuurtje te zitten in mijn schommelstoel terwijl ik schrijf of lees. Nog even lekker wegdromen en genieten wat in het vooruitzicht ligt.

Creativiteit: Kruidenvrouwtjes in Klei

In mijn atelier, The Dirty Potter, combineer ik natuur en creativiteit in alles wat ik maak. Dit jaar begon met een project dat zowel functioneel als speels is: kruidenvrouwtjes van zwarte steengoedklei.

  • Het eerste vrouwtje staat straks op mijn tafel en dient als 6 plantenpotjes voor verse kruiden. Met een niet-giftig glazuur en vorstbestendige klei is ze niet alleen een praktische toevoeging, maar ook een kunstzinnige eyecatcher.
  • Het tweede vrouwtje staat straks in de tuin, tussen de planten. Met als doel vogelvoederbak, waarin ik zaden en water kan plaatsen voor de vogels in de winter.

Het proces van klei tot afgewerkt stuk is een prachtig voorbeeld van hoe ambacht en natuur elkaar versterken. Deze kruidenvrouwtjes brengen een glimlach op mijn gezicht én helpen planten en dieren in mijn omgeving.

Jouw Start van het Jaar

Voor mij is januari een maand van dromen, plannen en kleine stapjes. Of het nu gaat om een kruidenkalender, het zorgen voor bijen, of een creatief project in mijn atelier – alles begint met een idee en de wil om te beginnen.

Hoe start jij jouw jaar? Heb je al een project of een plan dat je energie geeft? Ik hoor het graag! Deel je ideeën of foto’s van jouw groene en creatieve start hieronder in de reacties.

🌿✨

Het Fabeltje van Uiliane de Wijze

Mme BluestockingLeave a comment

In een betoverd winterbos, waar de sneeuw nooit smolt en de sterren altijd leken te dansen, woonde Uiliane de Wijze. Ze was een bijzondere uilenvrouw, geboren uit klei die was vermengd met de aarde van eeuwenoude verhalen. Haar grote ogen, diep geëtst met rimpels van wijsheid, konden niet alleen de nacht doorgronden, maar ook de geheimen van het hart.

Uiliane stond bekend als de Bewaakster van Vergeten Fabels. Iedereen die een oud verhaal dreigde te vergeten, hoorde haar zachte stem in hun dromen. Ze droeg een mantel van mos en een jurk geweven van elfenhaar, en aan haar voeten lagen wortels die ooit aan haar eigen nest hadden gegroeid. Maar wat haar echt magisch maakte, was haar vermogen om met één blik elk verloren verhaal weer tot leven te wekken.

Op een nacht, tijdens de jaarlijkse Midwinterviering van het bos, verscheen Uiliane voor een kring van dieren. “Wie van jullie,” vroeg ze met haar zachte, hese stem, “durft het langste vergeten verhaal van deze wereld te vinden en terug te brengen?” Het was niet zomaar een vraag, maar een uitdaging die slechts door de dapperste dieren werd aangenomen.

Een kleine, verlegen muis genaamd Pimpernel stak zijn poot op. Onder Uiliane’s kalme blik groeide zijn moed, en hij vertrok op een avontuur dat niemand ooit had durven dromen. Toen hij maanden later terugkeerde met een verhaal over een ster die verliefd werd op de aarde, glimlachte Uiliane tevreden. “Elke ster heeft een plek in de hemel, en elk verhaal een plek in ons hart,” fluisterde ze, terwijl haar ogen glinsterden in het kaarslicht.

Uiliane kreeg hierdoor een nieuwe naam in het bos: “De Herinneraar.” Maar onder de mensen bleef ze bekend als Uiliane de Wijze, een stille herinnering dat in de meest eenvoudige, aardse dingen – zoals een sculptuur van klei – de kracht van een verhaal schuilt.

De moraal van het fabeltje is: “Elk verhaal, hoe klein of vergeten ook, heeft waarde en verdient een plek in ons hart. Het zijn de verhalen die ons verbinden met onze oorsprong en ons helpen onze weg te vinden, zelfs in de donkerste nachten.”

Het verhaal van Uiliane herinnert ons eraan dat we soms moed nodig hebben om verloren herinneringen en oude wijsheden te herontdekken, en dat juist in het eenvoudige en vergankelijke – zoals klei, dromen of vergeten verhalen – de grootste magie schuilt.

De kracht van klei: Godinnen en de verhalen van transformatie

Mme BluestockingLeave a comment

In mijn atelier, tussen de geur van aarde en de stille kracht van klei, ontvouwt zich telkens een bijzondere reis. Het is een reis van creatie, van verbinding, van het zichtbaar maken van wat vaak onzichtbaar blijft: de vrouwelijke energie in haar vele vormen. Een belangrijk onderdeel van mijn werk is het maken van (mythische) godinnensculpturen. Elk sculptuur dat ik maak is niet zomaar een object, maar een levend verhaal – een tastbare vertelling van de transformatieprocessen waar wij als vrouwen doorheen gaan.

De zachte kracht van klei
Klei is een bijzonder medium. Het voelt zo eenvoudig en aards, maar het draagt een diepe potentie in zich. Het laat zich vormen, veranderen en herstellen, en dat proces is voor mij een metafoor voor ons eigen leven. Als vrouwen dragen we zoveel binnen in ons: groei, pijn, loslaten, kracht en herstel. Klei geeft mij de ruimte om deze cycli uit te drukken – van kwetsbaarheid tot onstuitbare kracht, van chaos tot balans.

Wanneer ik aan een nieuw godinnen sculptuur begin, begint het proces vaak intuïtief. Soms wordt mijn aandacht getrokken door een specifiek thema: een gevoel van transformatie, een moment van stilte, of juist een krachtige eruptie van energie. Andere keren ontstaat de inspiratie uit verhalen – mythes, oude wijsheden, of de persoonlijke ervaringen van vrouwen om me heen.

De verhalen van transformatie
Elke vrouw die ik maak, vertelt een verhaal. Ze is een spiegel van onze ervaringen, een representatie van de innerlijke reis die we allemaal op onze eigen manier maken. Sommige sculpturen drukken de fase van groei uit, waarin we ons kwetsbaar voelen maar waarin zoveel potentie verscholen ligt. Andere sculpturen symboliseren loslaten – het moment waarop we het oude afwerpen, vaak met pijn, maar altijd met een belofte van ruimte voor het nieuwe.

En dan zijn er beelden van kracht: een rechte rug, een blik vol vuur, een godin die midden in haar eigen storm staat en weigert om te buigen. En herstel, de zachte omarming van onszelf na een lange reis, waarin we eindelijk ons eigen licht opnieuw vinden.

Een vrouwelijk universum
In mijn atelier ontstaat er vaak een bijzonder gevoel wanneer de godinnensculpturen samen staan. Het lijkt alsof ze onderling communiceren, alsof ze samen een verhaal weven dat groter is dan elk individueel beeld. Het is een herinnering aan hoe sterk wij als vrouwen zijn – niet alleen individueel, maar vooral samen.

Persephone

Ik zie deze sculpturen niet alleen als kunstwerken, maar ook als ankers, als kleine monumenten van de kracht van het vrouwelijke. Voor mij is het een manier om die energie tastbaar te maken, om haar verhaal een plaats te geven in ons dagelijks leven. Of het nu in een keuken staat, op een bureau, of in een vensterbank, elke sculptuur draagt dat verhaal met zich mee.

Creatie als heling
Het proces van werken met klei heeft ook mij veranderd. Het brengt me dichter bij mezelf, bij mijn eigen cycli van transformatie. Elke keer dat mijn handen door de klei glijden, herinner ik me hoe essentieel het is om tijd te nemen voor groei, loslaten en herstel. En het doet me beseffen hoe universeel deze processen zijn.

Voor mij is het maken van godinnensculpturen niet alleen een creatieve uitlaatklep, maar een diepe, helende praktijk. Het is een manier om mezelf te verbinden met een vrouwelijke energie die al eeuwenlang door de aarde stroomt – en die nog steeds leeft in ons allemaal.

Laten we deze verhalen blijven vertellen, in klei, in woorden, in onze daden. Want in die verhalen schuilt de kracht om te groeien, te helen en onszelf steeds opnieuw te hervinden.

Neem een kijkje in de winkel voor mijn laatste update:

https://thedirtypotter.nl/winkel/

De Overgang van Herfst naar Winter: Een Reflectie op het Jaarwiel

Mme BluestockingLeave a comment

Terwijl ik gisteren door het bos liep, voelde ik de herfst volop om me heen. De bomen stonden in vuur en vlam, hun bladeren in schitterende tinten van diep oranje, warm geel en gloeiend rood. Het was alsof de natuur nog even haar mooiste kleuren liet zien voordat ze zich terugtrekt in de rust en stilte van de winter. Maar terwijl ik daar stond, kwam de vraag in me op: waar bevinden we ons nu eigenlijk op het jaarwiel? En wat gebeurt er precies in deze overgang van herfst naar winter? Met Yule – de viering van de winterwende – die op 21 december voor de deur staat, begint de winter officieel. Maar deze tussentijd, deze overgangsfase, lijkt zo bijzonder en krachtig. Het is alsof de natuur zich voorbereidt op iets dieps, iets dat vaak over het hoofd wordt gezien in ons moderne, haastige leven.

De Herfstrust: Een Laatste Glimp van Leven en Kleur

De herfst, die we nu nog volop ervaren, is een seizoen van overvloed en loslaten. De bomen werpen hun bladeren af, geven hun laatste kleuren prijs en bereiden zich voor op de koude maanden. Deze tijd van het jaar heeft een bijzondere magie. De frisse geur van vochtige aarde, het kraken van gevallen bladeren onder onze voeten, en de zachte mist die de vroege ochtenden omhult – alles voelt intens, levendig en toch doordrenkt van vergankelijkheid.

We bevinden ons nu op een kantelpunt, in de laatste adem van de herfst. Dit seizoen nodigt ons uit om na te denken over wat we achter ons laten, om los te laten wat niet langer dient. Net zoals de natuur zich van oude bladeren ontdoet, mogen wij ook onze ‘oude bladeren’ laten vallen: gedachten, patronen of zorgen die we niet meer willen meenemen naar het nieuwe jaar. Dit proces van loslaten is een voorbereiding op de winter, een fase van stilte en introspectie.

De Donkere Tijd en de Wijsheid van Stilte

Vanaf Samhain, het Keltische nieuwjaarsfeest op 31 oktober, gaan we de donkerste tijd van het jaar in. De dagen worden korter, de nachten langer, en de natuur trekt zich langzaam terug. Dit wordt vaak ervaren als een tijd van naar binnen keren, zowel letterlijk als figuurlijk. De natuur ademt in en wij ademen mee. Het is alsof de wereld om ons heen zich klaarmaakt voor een periode van rust en reflectie.

Op het jaarwiel bevindt deze periode zich tussen de herfst en de winter, een seizoen dat symbool staat voor het laten rusten van zaden in de aarde. Wat we nu zaaien in onze gedachten en intenties, krijgt in de winter de tijd om te rijpen. De stilte van deze donkere periode heeft een eigen wijsheid. Het is een uitnodiging om niet alleen stil te staan bij wat we loslaten, maar ook bij wat we willen voeden in onszelf, wat in het donker mag groeien voordat het in de lente weer tot leven komt.

Yule: De Winterwende en het Licht dat Terugkeert

De overgang naar de winter vindt officieel plaats op 21 december, tijdens de winterwende, ook wel Yule genoemd. Dit moment markeert het dieptepunt van de donkere periode. Op de kortste dag en de langste nacht van het jaar vieren we het terugkerende licht. Na Yule beginnen de dagen weer langzaam langer te worden. Hoewel de winter nog maar net begint, draagt de belofte van de zon in zichzelf al de hoop van nieuw leven en groei.

In deze tijd draait alles om balans en hernieuwing. Yule herinnert ons eraan dat, zelfs in de diepste duisternis, het licht nooit helemaal verdwijnt. Het is een tijd om naar binnen te keren, om warmte te vinden bij elkaar en ons voor te bereiden op het nieuwe dat zal komen. In de natuur lijkt alles stil, maar onder de grond gebeurt er van alles – wortels groeien, zaden worden gevoed en slapende knoppen wachten op hun tijd om uit te komen.

De Betekenis van de Overgang

Deze overgang van herfst naar winter is intens en rijk aan symboliek. Het voelt misschien minder subtiel dan de verandering tussen lente en zomer, omdat het gepaard gaat met een voelbare verschuiving in de energie om ons heen. Waar de lente ons doet ontwaken en de zomer ons uitnodigt om voluit te leven, nodigt de herfst ons uit tot reflectie en de winter tot bezinning. Er is een diepe schoonheid in deze cyclus van het jaar: het herinnert ons aan de eeuwige beweging van leven, dood en wedergeboorte.

Als we stilstaan bij deze overgang, krijgen we de kans om ons opnieuw te verbinden met de ritmes van de natuur. We kunnen voelen dat, net als de natuur, ook wij rust en stilte nodig hebben om uiteindelijk opnieuw tot bloei te komen. Deze periode leert ons dat het loslaten, het wachten, en de stilte hun eigen betekenis hebben – net zoals de kleurrijke overvloed van de herfst en het licht van de zomer.

Dus terwijl ik door het herfstbos loop en de kleuren bewonder, laat ik me meevoeren door deze overgang. Het is een tijd van naar binnen keren, van geduld en vertrouwen. Want zoals de natuur zich klaarmaakt voor de winter, zo bereiden wij ons voor op wat komen gaat. De overgang naar winter is niet het einde van iets, maar het begin van een nieuwe cyclus. Een tijd om te rusten, te koesteren en te dromen – in de stilte, met de belofte van licht dat altijd terug zal keren.

💕✨ Geniet van alle magie die deze tijd te bieden heeft!

De Magie van Materialen – Klei, Aardewerk en Porselein + Sneak Peek naar mijn Sterrenmantel Kaarsenhouders

Mme BluestockingLeave a comment

Na mijn laatste blog over de porseleinen boomvaasjes, kreeg ik veel vragen over de materialen waarmee ik werk. Het voelt bijna alsof elk materiaal zijn eigen persoonlijkheid en ziel heeft, en ik wil jullie daar graag iets meer over vertellen. Klei, aardewerk en porselein – drie vormen van keramiek, elk met hun eigen charme en eigenschappen. Elk stuk dat ik maak, wordt door deze materialen gevormd en krijgt daardoor zijn eigen unieke uitstraling.

En ja, ik ben momenteel ook bezig met een heel nieuw en bijzonder project dat ik graag met jullie wil delen. Maar daarover zometeen meer… Ik verklap alvast dat het iets met sterren te maken heeft en dat jullie er al eerder een glimp van kunnen opvangen. Laten we eerst in de wereld van de materialen duiken!

Klei – De Oerbron

Klei is het begin van alles, een puur en aards materiaal. Het voelt zacht en kneedbaar aan en laat zich vormen naar wat je maar wilt, van de eenvoudigste pot tot de meest gedetailleerde sculpturen. Klei is als een vriendelijke metgezel die zich aanpast en meebeweegt, maar die ook vraagt om geduld en respect. Wanneer klei eenmaal gebakken wordt, verandert het voorgoed. Die transformatie is prachtig en een beetje magisch – alsof je iets teruggeeft aan de aarde in een nieuwe, blijvende vorm.

Aardewerk – Warm en Robuust

Als klei eenmaal is gebakken op een iets lagere temperatuur, noemen we het aardewerk. Dit materiaal heeft een warme, rustieke uitstraling en voelt zwaarder en robuuster aan. Aardewerk is een beetje zoals een trouwe vriend die altijd klaarstaat; het heeft een bepaalde stevigheid, een soort stoere charme. De structuur blijft wat poreus, wat betekent dat ik vaak een glazuurlaag toevoeg om het waterdicht te maken. Hierdoor krijgen aardewerken stukken een warme glans die elk hoekje en randje extra benadrukt. Aardewerk voelt als thuiskomen – warm, aards en vol karakter.

Porselein – Fijn en Mysterieus

En dan, als laatste, is er porselein. Porselein is voor mij het meest betoverende materiaal – het heeft een zachte, haast etherische uitstraling en is tegelijk sterk en verfijnd. Het wordt op veel hogere temperaturen gebakken dan aardewerk, en daardoor ontstaat een gladde, soms licht doorschijnende structuur die heel bijzonder aanvoelt. Porselein vraagt om liefdevolle aandacht, om precieze bewegingen en een rustige hand. Het is als een stille, mysterieuze vriend die zich niet zomaar prijsgeeft, maar als je de tijd neemt om het te leren kennen, ontvouwt het zich in al zijn pracht. Mijn boomvaasjes zijn van dit porselein gemaakt, en ik denk dat je die magie echt voelt wanneer je ze in handen hebt.

De Nieuwe Sterrenmantel Kaarsenhouders – Een Ode aan het Sterrenkind

Nu we het over magie hebben, wil ik jullie graag vertellen over mijn nieuwste project: de Sterrenmantel kaarsenhouders. Deze serie is geïnspireerd op de schoonheid van de nachtelijke hemel, met een zachte, sprankelende gloed die doet denken aan sterrenlicht. Een lieve klant noemde ze “sterrenkinderen,” en die naam raakte me diep. Deze kaarsenhouders zijn een eerbetoon aan het sterrenkind in ieder van ons – aan dat deel van ons dat verlangt naar warmte, licht en een beetje betovering in het dagelijks leven.

Vanaf 1 december zullen de Sterrenmantel kaarsenhouders te koop zijn in mijn webshop op www.thedirtypotter.nl. Maar speciaal voor mijn trouwe lezers en volgers is er een klein geheim: je kunt je nu inschrijven voor mijn nieuwsbrief, en daarmee krijg je vroege toegang tot de collectie én 10% korting op je eerste bestelling. Zo kun je alvast een Sterrenmantel kaarsenhouder in huis halen om je winteravonden te verlichten.

Ik hoop dat jullie net zo uitkijken naar deze collectie als ik! Bedankt voor het lezen en voor jullie nieuwsgierigheid naar mijn werk – het betekent de wereld voor me.

https://www.instagram.com/reel/DCBsFw9I3xX/?igsh=eGZxd2VrYjFvdzg=
https://www.instagram.com/reel/DCEnAHToHmZ/?igsh=MTdpazVkeHdhNGFmZQ==

Crone Workshop

Mme BluestockingLeave a comment

Mme Bluestocking’s Instagram ::

www.instagram.com/p/DAL1yLzIKWn/

🌿✨ vanmiddag heb ik een magische Crone workshop gevolgd bij natuurwijze, gegeven door de wijze Aukje. Wat een bijzondere ervaring! Aukje heeft zoveel kennis en haar begeleiding maakte het een diepgaande reis naar binnen. Aan het einde van de dag ging ik niet alleen naar huis met nieuwe inzichten, maar ook met een prachtige talisman die ik tijdens de workshop maakte.

Tijdens mijn meditatie kwam het symbool van een pad en de rune van de voorouders naar voren. Later even opgezocht en de pad staat voor transformatie en verbinding, en dit resoneert zo mooi met waar ik op dit moment mee bezig ben in mijn werk met vrouwen kleibeelden (Project Dragonfly)! Het voelde als een bevestiging van de reis die ik aan het maken ben. Zo ook de kaart die ik kreeg.

Deze workshop was niet alleen inspirerend, maar ook helend. Ik kan het van harte aanbevelen aan alle vrouwen die in de overgang zitten en een diepere verbinding met zichzelf willen maken. 💫

Dankjewel Aukje en Natuurwijze voor deze onvergetelijke ervaring! 🙏

Clytia (Zonnebloem)

Mme BluestockingLeave a comment

Geïnspireerd door de zonnebloem in mijn tuin, besloot ik een sculptuur te maken van Clytia, de nimf uit de Griekse mythologie die veranderde in een zonnebloem. In dit beeld heb ik elementen van de zonnebloem verwerkt om zowel de schoonheid als de droefheid van haar lot te vangen.

De kleine zonnebloemblaadjes symboliseren haar geleidelijke transformatie van nimf naar bloem, terwijl de grotere bladeren haar verbondenheid met de aarde en natuur benadrukken. Deze elementen laten zien hoe Clytia één wordt met de bloem en haar metamorfose voltooit.

Haar gezicht toont schaamte en melancholie, met ogen die naar beneden zijn gericht, alsof ze de zon niet meer ziet, wat haar verlangen naar Apollo weerspiegelt. Haar haar, gevormd uit zonnebloembladeren die langs haar schouders vallen, benadrukt het transformatieproces van mens naar plant.

Deze combinatie van bloemen en bladeren in haar haar en gezicht geeft een gevoel van beweging en eenheid met de natuur, als symbool van haar uiteindelijke verandering in een zonnebloem die altijd naar de zon gericht blijft. Clytia’s tragische verhaal van onbereikbare liefde en transformatie is de kern van dit beeld.

Voor het filmpje

Veranderingen in de Natuur: De Aankomst van de Herfst en het Ritme van de Seizoenen

Mme BluestockingLeave a comment

De herfst nadert met rasse schreden. De lucht begint frisser te ruiken, de bladeren kleuren langzaam goudgeel en oranjerood, en de dagen worden merkbaar korter. Deze periode van het jaar brengt een gevoel van vertraging met zich mee, een bijna onvermijdelijke verschuiving naar een ander ritme. Het is alsof de natuur ons zachtjes uitnodigt om met haar mee te bewegen, om ons tempo aan te passen aan de veranderende energie om ons heen.

Zelf merk ik ook hoe ik een ander ritme begin aan te nemen. Misschien herken je het wel: de behoefte om iets meer naar binnen te keren, iets rustiger aan te doen, en wat vaker stil te staan bij het moment. Het voelt alsof de herfst ons eraan herinnert dat het oké is om los te laten wat ons niet meer dient, net zoals de bomen hun bladeren laten vallen.

Onlangs ontving ik een briefje, versierd met een spechtveertje. Er stond een eenvoudige maar diepe boodschap op: “ritme en timing”.

Deze woorden raakten me, want ze vatten precies samen waar de herfst om draait. Ritme en timing zijn in de natuur van essentieel belang, en in de herfst voelen we dat des te meer. Het is een tijd van transformatie, van voorbereiden op de stilte van de winter, maar ook van het oogsten van wat we gezaaid hebben.

De specht is een perfect symbool voor dit seizoen. Ik ben dit natuurlijk op ga zoeken en vond dat dit vogelsoort bekend staat im  zijn unieke ritme; zijn kloppen tegen de bomen is een herkenbaar geluid in de bossen. Het is een geluid dat zowel rust als actie uitstraalt, net zoals de herfst dat doet. De specht herinnert ons aan het belang van timing: weten wanneer te bewegen en wanneer stil te staan, wanneer te zoeken en wanneer te rusten.

De Herfst als Tijd voor Reflectie en Loslaten

Herfst is een tijd van loslaten. Kijk maar naar de bomen die hun bladeren verliezen. Het lijkt misschien een verlies, maar in werkelijkheid is het een daad van wijsheid en voorbereiding. Door hun bladeren los te laten, besparen bomen energie om de koude maanden door te komen. Ze bieden ons daarmee een prachtige les: wat kunnen wij loslaten om sterker en veerkrachtiger door de winter te komen? Misschien zijn het oude gewoontes, relaties die niet langer voedend zijn, of een manier van denken die ons niet meer dient.

Een van de bomen die ik wekelijks bezoek.

De veranderende natuur vraagt ons ook om te reflecteren. Terwijl de wereld om ons heen van kleur verandert, worden we uitgenodigd om naar binnen te keren en ons eigen innerlijke landschap te onderzoeken. De herfst kan ons inspireren om te vertragen, te genieten van de kleine momenten, en in contact te komen met ons eigen ritme.

Natuurlijk Ritme en Persoonlijke Groei

Elke fase van de natuur heeft zijn eigen ritme, en de herfst is daar geen uitzondering op. Dit seizoen biedt een kans om ons eigen ritme opnieuw te definiëren. Misschien is het een uitnodiging om minder te doen en meer te zijn, om ruimte te maken voor zelfzorg en innerlijke groei.

Het spechtveertje dat ik kreeg, staat nu op mijn bureau als een zachte herinnering aan deze tijd van ritme en timing. Bedankt @camilesmeets Net zoals de specht geduldig en zorgvuldig zijn ritme volgt, kunnen wij ook onze eigen timing omarmen. De herfst biedt ons de kans om te vertragen, dieper te ademen en te luisteren naar wat onze ziel nodig heeft.

Laten we deze herfst niet zomaar voorbij laten gaan. Laten we het ritme van de natuur in ons opnemen, onze eigen timing vinden en ruimte maken voor verandering, rust en nieuwe inzichten. Want net zoals de natuur ons laat zien, ligt er schoonheid en kracht in het loslaten en in de kunst van timing.

Keltische Godinnen in Klei: Cerridwen, Rhiannon en Elen van de Wegen

Mme BluestockingLeave a comment

De wereld van de Keltische mythologie zit vol met krachtige verhalen over godinnen die niet alleen de natuur, maar ook diepere spirituele lessen vertegenwoordigen. In mijn werk als pottenbakker en keramist put ik graag inspiratie uit oude verhalen om betekenisvolle stukken te creëren die hun energie en wijsheid belichamen. In deze blogpost wil ik drie bijzondere Keltische godinnen met jullie delen: Cerridwen, Rhiannon, en Elen van de Wegen. 

Elk van deze godinnen draagt een unieke kracht in zich die ons vandaag de dag nog steeds kan inspireren. Daarnaast vertel ik over mijn persoonlijke ervaringen en uitdagingen tijdens het creëren van hun beeldjes in klei.

Cerridwen: De Godin van Wijsheid en Transformatie

Cerridwen is een van de meest fascinerende en mysterieuze figuren in de Keltische mythologie. Ze staat bekend als de godin van wijsheid, kennis, en transformatie. Cerridwen wordt vaak afgebeeld met haar magische ketel, de “cauldron of inspiration,” waarin ze een brouwsel van wijsheid en kennis bereidt. Volgens de mythe wilde Cerridwen haar zoon, die niet gezegend was met schoonheid of charme, helpen door hem bovennatuurlijke wijsheid te geven. Het brouwsel moest echter een jaar en een dag koken, (tijdens mijn Bachelor in Engelse taal en cultuur was dit een terugkerend thema) en op de laatste dag, door een ongeluk, kreeg de jonge jongen Gwion Bach enkele druppels van de magische vloeistof te pakken. Wat volgde was een epische transformatie-achtervolging tussen Cerridwen en Gwion, waarin ze beiden verschillende vormen aannamen, totdat Gwion uiteindelijk werd gereïncarneerd als de grote dichter Taliesin.

Inspiratie voor Vandaag: Cerridwen’s verhaal is een krachtige herinnering aan het potentieel van transformatie en de zoektocht naar wijsheid. Haar ketel staat symbool voor de diepe, innerlijke processen van verandering die we allemaal doorlopen. Net als Cerridwen kunnen we in ons eigen leven de kracht van transformatie omarmen door de lessen en ervaringen—zowel de goede als de moeilijke—die op ons pad komen.

Het Creatieproces: Het boetseren van Cerridwen was voor mij een proces van diepte en geduld. Ik wilde haar weergeven als een krachtige, bijna mystieke figuur, staande bij haar ketel. De ketel zelf, als bron van transformatie en magie, was een centraal element in het beeld. Het was uitdagend om de textuur en symboliek van de ketel in de klei weer te geven, maar juist dat gaf de sculptuur zijn unieke karakter en energie. Misschien dat iemand het meteen herkent?

Cerridwen: De Godin van Wijsheid en Transformatie

Rhiannon: De Godin van Vrijheid en Magie

Rhiannon is een iconische godin in de Keltische mythologie en wordt vaak geassocieerd met paarden, magie en vrijheid. Haar verhaal begint als zij verliefd wordt op Pwyll, een sterfelijke prins. Hun liefde komt met uitdagingen en obstakels, waaronder een valse beschuldiging van het doden van haar eigen kind, wat resulteerde in jarenlange straf waarin ze als straf mensen moest dragen als een paard. Uiteindelijk wordt haar onschuld bewezen en wordt ze herenigd met haar zoon. Rhiannon’s paard, een belangrijk symbool in haar verhaal, staat voor kracht, vrijheid, en de moed om door te gaan, zelfs in de moeilijkste tijden.

Inspiratie voor Vandaag: Rhiannon leert ons door te zetten ondanks onrecht of tegenslag en trouw te blijven aan onszelf. Haar verhaal staat symbool voor innerlijke kracht, onafhankelijkheid en de durf om onze eigen waarheid te leven, ongeacht wat anderen zeggen of doen.

Het Creatieproces: Het beeld van Rhiannon creëren was een bijzonder inspirerende reis. Het paard is een symbool van kracht en vrijheid, en ik wilde deze energie vastleggen in het beeld. De vloeiende lijnen van het paard en de sterke maar zachte aanwezigheid van Rhiannon waren cruciaal in dit stuk. De balans tussen de twee figuren, hoe ze elkaar ondersteunen en versterken, was een centrale focus tijdens het creatieproces.

Rhiannon: De Godin van Vrijheid en Magie

Elen van de Wegen: Bewaker van de Paden

Elen van de Wegen, of Elen of the Ways, is een godin die minder bekend is, mar een diepe spirituele betekenis heeft. Zij wordt gezien als de beschermster van de paden, vooral de oude dierenpaden en wegen die door de natuur lopen. Elen wordt vaak afgebeeld met een hinde, wat haar verbondenheid met de natuur en het volgen van natuurlijke wegen symboliseert. Haar naam is verbonden met “de wegen”, zowel fysiek als spiritueel, en zij inspireert degenen die hun eigen unieke pad volgen, ongeacht hoe onbekend of uitdagend dat pad kan zijn.

Inspiratie voor Vandaag: Elen herinnert ons eraan om onze eigen weg te volgen en om te vertrouwen op onze intuïtie. In een wereld die vaak vaste routes en richtingen dicteert, spoort Elen ons aan om te luisteren naar onze innerlijke gids en de natuurlijke wereld om ons heen.

Het Creatieproces: Elen boetseren voelde als het brengen van een oude, bijna vergeten wijsheid naar voren. Haar verbinding met de hinde, een dier dat symbool staat voor gevoeligheid en intuïtie, was iets dat ik subtiel wilde laten doorschemeren in de sculptuur. De elegantie en kracht van de hinde, gecombineerd met de vastberaden en beschermende houding van Elen, maakten dit beeld een van mijn meest betekenisvolle creaties.

Elen van de Wegen: Bewaker van de Paden

De Reis van Mythe naar Klei

Deze Keltische godinnen brengen oude verhalen tot leven en bieden ons tijdloze lessen van wijsheid, vrijheid, en authenticiteit. Het maken van hun beeldjes in klei was voor mij meer dan alleen een artistiek proces; het was een reis die me dieper verbond met deze archetypische energieën en met mijn eigen creativiteit. Elk stuk dat ik maakte, was een ontmoeting met de eeuwenoude wijsheid die door deze godinnen spreekt.

Mijn hoop is dat deze sculpturen niet alleen visueel aanspreken, maar ook een bron van inspiratie kunnen zijn voor iedereen die ze bekijkt. Of het nu gaat om Cerridwen’s transformatieve kracht, Rhiannon’s strijd voor gerechtigheid, of Elen’s beschermende aanwezigheid over onze paden—elk van deze godinnen biedt een unieke gids en spiegel voor ons eigen leven.

En nu moeten ze eerst drogen op de kast, daarna de oven (1200 graden Celsius) in en geglazuurd worden en weer de oven in…

Klei sculptuur

Mme BluestockingLeave a comment

Vandaag heb ik voor het eerst een portret sculptuur uit klei gemaakt. Toen ik begon, had ik geen idee wie of wat er naar voren zou komen. Tot mijn grote verrassing kwam het gezicht van een Khoisan vrouw tevoorschijn, een prachtige herinnering aan de oorspronkelijke bewoners van Zuidelijk Afrika.

Mijn eerste sculptuur en wat was dit een magische moment

Khoisan vrouwen zijn al eeuwenlang de hoeders van hun gemeenschappen, met een diepe kennis van de natuur en een sterke verbondenheid met het land. Ze speelden een cruciale rol in de samenleving, als verzamelaarsters, genezers en verhalenvertellers. Hun kracht, wijsheid en doorzettingsvermogen zijn een bron van inspiratie voor mij.

Met mijn Zuid-Afrikaanse roots voel ik me diep verbonden met hun verhaal en ben ik dankbaar dat ik via mijn kunst een stukje van hun geest mag eren. 🌍✊🏽

#SculptureArt #SouthAfricanRoots