De kracht van klei: Godinnen en de verhalen van transformatie

In mijn atelier, tussen de geur van aarde en de stille kracht van klei, ontvouwt zich telkens een bijzondere reis. Het is een reis van creatie, van verbinding, van het zichtbaar maken van wat vaak onzichtbaar blijft: de vrouwelijke energie in haar vele vormen. Een belangrijk onderdeel van mijn werk is het maken van (mythische) godinnensculpturen. Elk sculptuur dat ik maak is niet zomaar een object, maar een levend verhaal – een tastbare vertelling van de transformatieprocessen waar wij als vrouwen doorheen gaan.

De zachte kracht van klei
Klei is een bijzonder medium. Het voelt zo eenvoudig en aards, maar het draagt een diepe potentie in zich. Het laat zich vormen, veranderen en herstellen, en dat proces is voor mij een metafoor voor ons eigen leven. Als vrouwen dragen we zoveel binnen in ons: groei, pijn, loslaten, kracht en herstel. Klei geeft mij de ruimte om deze cycli uit te drukken – van kwetsbaarheid tot onstuitbare kracht, van chaos tot balans.

Wanneer ik aan een nieuw godinnen sculptuur begin, begint het proces vaak intuïtief. Soms wordt mijn aandacht getrokken door een specifiek thema: een gevoel van transformatie, een moment van stilte, of juist een krachtige eruptie van energie. Andere keren ontstaat de inspiratie uit verhalen – mythes, oude wijsheden, of de persoonlijke ervaringen van vrouwen om me heen.

De verhalen van transformatie
Elke vrouw die ik maak, vertelt een verhaal. Ze is een spiegel van onze ervaringen, een representatie van de innerlijke reis die we allemaal op onze eigen manier maken. Sommige sculpturen drukken de fase van groei uit, waarin we ons kwetsbaar voelen maar waarin zoveel potentie verscholen ligt. Andere sculpturen symboliseren loslaten – het moment waarop we het oude afwerpen, vaak met pijn, maar altijd met een belofte van ruimte voor het nieuwe.

En dan zijn er beelden van kracht: een rechte rug, een blik vol vuur, een godin die midden in haar eigen storm staat en weigert om te buigen. En herstel, de zachte omarming van onszelf na een lange reis, waarin we eindelijk ons eigen licht opnieuw vinden.

Een vrouwelijk universum
In mijn atelier ontstaat er vaak een bijzonder gevoel wanneer de godinnensculpturen samen staan. Het lijkt alsof ze onderling communiceren, alsof ze samen een verhaal weven dat groter is dan elk individueel beeld. Het is een herinnering aan hoe sterk wij als vrouwen zijn – niet alleen individueel, maar vooral samen.

Persephone

Ik zie deze sculpturen niet alleen als kunstwerken, maar ook als ankers, als kleine monumenten van de kracht van het vrouwelijke. Voor mij is het een manier om die energie tastbaar te maken, om haar verhaal een plaats te geven in ons dagelijks leven. Of het nu in een keuken staat, op een bureau, of in een vensterbank, elke sculptuur draagt dat verhaal met zich mee.

Creatie als heling
Het proces van werken met klei heeft ook mij veranderd. Het brengt me dichter bij mezelf, bij mijn eigen cycli van transformatie. Elke keer dat mijn handen door de klei glijden, herinner ik me hoe essentieel het is om tijd te nemen voor groei, loslaten en herstel. En het doet me beseffen hoe universeel deze processen zijn.

Voor mij is het maken van godinnensculpturen niet alleen een creatieve uitlaatklep, maar een diepe, helende praktijk. Het is een manier om mezelf te verbinden met een vrouwelijke energie die al eeuwenlang door de aarde stroomt – en die nog steeds leeft in ons allemaal.

Laten we deze verhalen blijven vertellen, in klei, in woorden, in onze daden. Want in die verhalen schuilt de kracht om te groeien, te helen en onszelf steeds opnieuw te hervinden.

Neem een kijkje in de winkel voor mijn laatste update:

https://thedirtypotter.nl/winkel/

De Overgang van Herfst naar Winter: Een Reflectie op het Jaarwiel

Terwijl ik gisteren door het bos liep, voelde ik de herfst volop om me heen. De bomen stonden in vuur en vlam, hun bladeren in schitterende tinten van diep oranje, warm geel en gloeiend rood. Het was alsof de natuur nog even haar mooiste kleuren liet zien voordat ze zich terugtrekt in de rust en stilte van de winter. Maar terwijl ik daar stond, kwam de vraag in me op: waar bevinden we ons nu eigenlijk op het jaarwiel? En wat gebeurt er precies in deze overgang van herfst naar winter? Met Yule – de viering van de winterwende – die op 21 december voor de deur staat, begint de winter officieel. Maar deze tussentijd, deze overgangsfase, lijkt zo bijzonder en krachtig. Het is alsof de natuur zich voorbereidt op iets dieps, iets dat vaak over het hoofd wordt gezien in ons moderne, haastige leven.

De Herfstrust: Een Laatste Glimp van Leven en Kleur

De herfst, die we nu nog volop ervaren, is een seizoen van overvloed en loslaten. De bomen werpen hun bladeren af, geven hun laatste kleuren prijs en bereiden zich voor op de koude maanden. Deze tijd van het jaar heeft een bijzondere magie. De frisse geur van vochtige aarde, het kraken van gevallen bladeren onder onze voeten, en de zachte mist die de vroege ochtenden omhult – alles voelt intens, levendig en toch doordrenkt van vergankelijkheid.

We bevinden ons nu op een kantelpunt, in de laatste adem van de herfst. Dit seizoen nodigt ons uit om na te denken over wat we achter ons laten, om los te laten wat niet langer dient. Net zoals de natuur zich van oude bladeren ontdoet, mogen wij ook onze ‘oude bladeren’ laten vallen: gedachten, patronen of zorgen die we niet meer willen meenemen naar het nieuwe jaar. Dit proces van loslaten is een voorbereiding op de winter, een fase van stilte en introspectie.

De Donkere Tijd en de Wijsheid van Stilte

Vanaf Samhain, het Keltische nieuwjaarsfeest op 31 oktober, gaan we de donkerste tijd van het jaar in. De dagen worden korter, de nachten langer, en de natuur trekt zich langzaam terug. Dit wordt vaak ervaren als een tijd van naar binnen keren, zowel letterlijk als figuurlijk. De natuur ademt in en wij ademen mee. Het is alsof de wereld om ons heen zich klaarmaakt voor een periode van rust en reflectie.

Op het jaarwiel bevindt deze periode zich tussen de herfst en de winter, een seizoen dat symbool staat voor het laten rusten van zaden in de aarde. Wat we nu zaaien in onze gedachten en intenties, krijgt in de winter de tijd om te rijpen. De stilte van deze donkere periode heeft een eigen wijsheid. Het is een uitnodiging om niet alleen stil te staan bij wat we loslaten, maar ook bij wat we willen voeden in onszelf, wat in het donker mag groeien voordat het in de lente weer tot leven komt.

Yule: De Winterwende en het Licht dat Terugkeert

De overgang naar de winter vindt officieel plaats op 21 december, tijdens de winterwende, ook wel Yule genoemd. Dit moment markeert het dieptepunt van de donkere periode. Op de kortste dag en de langste nacht van het jaar vieren we het terugkerende licht. Na Yule beginnen de dagen weer langzaam langer te worden. Hoewel de winter nog maar net begint, draagt de belofte van de zon in zichzelf al de hoop van nieuw leven en groei.

In deze tijd draait alles om balans en hernieuwing. Yule herinnert ons eraan dat, zelfs in de diepste duisternis, het licht nooit helemaal verdwijnt. Het is een tijd om naar binnen te keren, om warmte te vinden bij elkaar en ons voor te bereiden op het nieuwe dat zal komen. In de natuur lijkt alles stil, maar onder de grond gebeurt er van alles – wortels groeien, zaden worden gevoed en slapende knoppen wachten op hun tijd om uit te komen.

De Betekenis van de Overgang

Deze overgang van herfst naar winter is intens en rijk aan symboliek. Het voelt misschien minder subtiel dan de verandering tussen lente en zomer, omdat het gepaard gaat met een voelbare verschuiving in de energie om ons heen. Waar de lente ons doet ontwaken en de zomer ons uitnodigt om voluit te leven, nodigt de herfst ons uit tot reflectie en de winter tot bezinning. Er is een diepe schoonheid in deze cyclus van het jaar: het herinnert ons aan de eeuwige beweging van leven, dood en wedergeboorte.

Als we stilstaan bij deze overgang, krijgen we de kans om ons opnieuw te verbinden met de ritmes van de natuur. We kunnen voelen dat, net als de natuur, ook wij rust en stilte nodig hebben om uiteindelijk opnieuw tot bloei te komen. Deze periode leert ons dat het loslaten, het wachten, en de stilte hun eigen betekenis hebben – net zoals de kleurrijke overvloed van de herfst en het licht van de zomer.

Dus terwijl ik door het herfstbos loop en de kleuren bewonder, laat ik me meevoeren door deze overgang. Het is een tijd van naar binnen keren, van geduld en vertrouwen. Want zoals de natuur zich klaarmaakt voor de winter, zo bereiden wij ons voor op wat komen gaat. De overgang naar winter is niet het einde van iets, maar het begin van een nieuwe cyclus. Een tijd om te rusten, te koesteren en te dromen – in de stilte, met de belofte van licht dat altijd terug zal keren.

💕✨ Geniet van alle magie die deze tijd te bieden heeft!

De Magie van Materialen – Klei, Aardewerk en Porselein + Sneak Peek naar mijn Sterrenmantel Kaarsenhouders

Na mijn laatste blog over de porseleinen boomvaasjes, kreeg ik veel vragen over de materialen waarmee ik werk. Het voelt bijna alsof elk materiaal zijn eigen persoonlijkheid en ziel heeft, en ik wil jullie daar graag iets meer over vertellen. Klei, aardewerk en porselein – drie vormen van keramiek, elk met hun eigen charme en eigenschappen. Elk stuk dat ik maak, wordt door deze materialen gevormd en krijgt daardoor zijn eigen unieke uitstraling.

En ja, ik ben momenteel ook bezig met een heel nieuw en bijzonder project dat ik graag met jullie wil delen. Maar daarover zometeen meer… Ik verklap alvast dat het iets met sterren te maken heeft en dat jullie er al eerder een glimp van kunnen opvangen. Laten we eerst in de wereld van de materialen duiken!

Klei – De Oerbron

Klei is het begin van alles, een puur en aards materiaal. Het voelt zacht en kneedbaar aan en laat zich vormen naar wat je maar wilt, van de eenvoudigste pot tot de meest gedetailleerde sculpturen. Klei is als een vriendelijke metgezel die zich aanpast en meebeweegt, maar die ook vraagt om geduld en respect. Wanneer klei eenmaal gebakken wordt, verandert het voorgoed. Die transformatie is prachtig en een beetje magisch – alsof je iets teruggeeft aan de aarde in een nieuwe, blijvende vorm.

Aardewerk – Warm en Robuust

Als klei eenmaal is gebakken op een iets lagere temperatuur, noemen we het aardewerk. Dit materiaal heeft een warme, rustieke uitstraling en voelt zwaarder en robuuster aan. Aardewerk is een beetje zoals een trouwe vriend die altijd klaarstaat; het heeft een bepaalde stevigheid, een soort stoere charme. De structuur blijft wat poreus, wat betekent dat ik vaak een glazuurlaag toevoeg om het waterdicht te maken. Hierdoor krijgen aardewerken stukken een warme glans die elk hoekje en randje extra benadrukt. Aardewerk voelt als thuiskomen – warm, aards en vol karakter.

Porselein – Fijn en Mysterieus

En dan, als laatste, is er porselein. Porselein is voor mij het meest betoverende materiaal – het heeft een zachte, haast etherische uitstraling en is tegelijk sterk en verfijnd. Het wordt op veel hogere temperaturen gebakken dan aardewerk, en daardoor ontstaat een gladde, soms licht doorschijnende structuur die heel bijzonder aanvoelt. Porselein vraagt om liefdevolle aandacht, om precieze bewegingen en een rustige hand. Het is als een stille, mysterieuze vriend die zich niet zomaar prijsgeeft, maar als je de tijd neemt om het te leren kennen, ontvouwt het zich in al zijn pracht. Mijn boomvaasjes zijn van dit porselein gemaakt, en ik denk dat je die magie echt voelt wanneer je ze in handen hebt.

De Nieuwe Sterrenmantel Kaarsenhouders – Een Ode aan het Sterrenkind

Nu we het over magie hebben, wil ik jullie graag vertellen over mijn nieuwste project: de Sterrenmantel kaarsenhouders. Deze serie is geïnspireerd op de schoonheid van de nachtelijke hemel, met een zachte, sprankelende gloed die doet denken aan sterrenlicht. Een lieve klant noemde ze “sterrenkinderen,” en die naam raakte me diep. Deze kaarsenhouders zijn een eerbetoon aan het sterrenkind in ieder van ons – aan dat deel van ons dat verlangt naar warmte, licht en een beetje betovering in het dagelijks leven.

Vanaf 1 december zullen de Sterrenmantel kaarsenhouders te koop zijn in mijn webshop op www.thedirtypotter.nl. Maar speciaal voor mijn trouwe lezers en volgers is er een klein geheim: je kunt je nu inschrijven voor mijn nieuwsbrief, en daarmee krijg je vroege toegang tot de collectie én 10% korting op je eerste bestelling. Zo kun je alvast een Sterrenmantel kaarsenhouder in huis halen om je winteravonden te verlichten.

Ik hoop dat jullie net zo uitkijken naar deze collectie als ik! Bedankt voor het lezen en voor jullie nieuwsgierigheid naar mijn werk – het betekent de wereld voor me.

https://www.instagram.com/reel/DCBsFw9I3xX/?igsh=eGZxd2VrYjFvdzg=
https://www.instagram.com/reel/DCEnAHToHmZ/?igsh=MTdpazVkeHdhNGFmZQ==

Crone Workshop

Mme Bluestocking’s Instagram ::

www.instagram.com/p/DAL1yLzIKWn/

🌿✨ vanmiddag heb ik een magische Crone workshop gevolgd bij natuurwijze, gegeven door de wijze Aukje. Wat een bijzondere ervaring! Aukje heeft zoveel kennis en haar begeleiding maakte het een diepgaande reis naar binnen. Aan het einde van de dag ging ik niet alleen naar huis met nieuwe inzichten, maar ook met een prachtige talisman die ik tijdens de workshop maakte.

Tijdens mijn meditatie kwam het symbool van een pad en de rune van de voorouders naar voren. Later even opgezocht en de pad staat voor transformatie en verbinding, en dit resoneert zo mooi met waar ik op dit moment mee bezig ben in mijn werk met vrouwen kleibeelden (Project Dragonfly)! Het voelde als een bevestiging van de reis die ik aan het maken ben. Zo ook de kaart die ik kreeg.

Deze workshop was niet alleen inspirerend, maar ook helend. Ik kan het van harte aanbevelen aan alle vrouwen die in de overgang zitten en een diepere verbinding met zichzelf willen maken. 💫

Dankjewel Aukje en Natuurwijze voor deze onvergetelijke ervaring! 🙏

Clytia (Zonnebloem)

Geïnspireerd door de zonnebloem in mijn tuin, besloot ik een sculptuur te maken van Clytia, de nimf uit de Griekse mythologie die veranderde in een zonnebloem. In dit beeld heb ik elementen van de zonnebloem verwerkt om zowel de schoonheid als de droefheid van haar lot te vangen.

De kleine zonnebloemblaadjes symboliseren haar geleidelijke transformatie van nimf naar bloem, terwijl de grotere bladeren haar verbondenheid met de aarde en natuur benadrukken. Deze elementen laten zien hoe Clytia één wordt met de bloem en haar metamorfose voltooit.

Haar gezicht toont schaamte en melancholie, met ogen die naar beneden zijn gericht, alsof ze de zon niet meer ziet, wat haar verlangen naar Apollo weerspiegelt. Haar haar, gevormd uit zonnebloembladeren die langs haar schouders vallen, benadrukt het transformatieproces van mens naar plant.

Deze combinatie van bloemen en bladeren in haar haar en gezicht geeft een gevoel van beweging en eenheid met de natuur, als symbool van haar uiteindelijke verandering in een zonnebloem die altijd naar de zon gericht blijft. Clytia’s tragische verhaal van onbereikbare liefde en transformatie is de kern van dit beeld.

Voor het filmpje

Veranderingen in de Natuur: De Aankomst van de Herfst en het Ritme van de Seizoenen

De herfst nadert met rasse schreden. De lucht begint frisser te ruiken, de bladeren kleuren langzaam goudgeel en oranjerood, en de dagen worden merkbaar korter. Deze periode van het jaar brengt een gevoel van vertraging met zich mee, een bijna onvermijdelijke verschuiving naar een ander ritme. Het is alsof de natuur ons zachtjes uitnodigt om met haar mee te bewegen, om ons tempo aan te passen aan de veranderende energie om ons heen.

Zelf merk ik ook hoe ik een ander ritme begin aan te nemen. Misschien herken je het wel: de behoefte om iets meer naar binnen te keren, iets rustiger aan te doen, en wat vaker stil te staan bij het moment. Het voelt alsof de herfst ons eraan herinnert dat het oké is om los te laten wat ons niet meer dient, net zoals de bomen hun bladeren laten vallen.

Onlangs ontving ik een briefje, versierd met een spechtveertje. Er stond een eenvoudige maar diepe boodschap op: “ritme en timing”.

Deze woorden raakten me, want ze vatten precies samen waar de herfst om draait. Ritme en timing zijn in de natuur van essentieel belang, en in de herfst voelen we dat des te meer. Het is een tijd van transformatie, van voorbereiden op de stilte van de winter, maar ook van het oogsten van wat we gezaaid hebben.

De specht is een perfect symbool voor dit seizoen. Ik ben dit natuurlijk op ga zoeken en vond dat dit vogelsoort bekend staat im  zijn unieke ritme; zijn kloppen tegen de bomen is een herkenbaar geluid in de bossen. Het is een geluid dat zowel rust als actie uitstraalt, net zoals de herfst dat doet. De specht herinnert ons aan het belang van timing: weten wanneer te bewegen en wanneer stil te staan, wanneer te zoeken en wanneer te rusten.

De Herfst als Tijd voor Reflectie en Loslaten

Herfst is een tijd van loslaten. Kijk maar naar de bomen die hun bladeren verliezen. Het lijkt misschien een verlies, maar in werkelijkheid is het een daad van wijsheid en voorbereiding. Door hun bladeren los te laten, besparen bomen energie om de koude maanden door te komen. Ze bieden ons daarmee een prachtige les: wat kunnen wij loslaten om sterker en veerkrachtiger door de winter te komen? Misschien zijn het oude gewoontes, relaties die niet langer voedend zijn, of een manier van denken die ons niet meer dient.

Een van de bomen die ik wekelijks bezoek.

De veranderende natuur vraagt ons ook om te reflecteren. Terwijl de wereld om ons heen van kleur verandert, worden we uitgenodigd om naar binnen te keren en ons eigen innerlijke landschap te onderzoeken. De herfst kan ons inspireren om te vertragen, te genieten van de kleine momenten, en in contact te komen met ons eigen ritme.

Natuurlijk Ritme en Persoonlijke Groei

Elke fase van de natuur heeft zijn eigen ritme, en de herfst is daar geen uitzondering op. Dit seizoen biedt een kans om ons eigen ritme opnieuw te definiëren. Misschien is het een uitnodiging om minder te doen en meer te zijn, om ruimte te maken voor zelfzorg en innerlijke groei.

Het spechtveertje dat ik kreeg, staat nu op mijn bureau als een zachte herinnering aan deze tijd van ritme en timing. Bedankt @camilesmeets Net zoals de specht geduldig en zorgvuldig zijn ritme volgt, kunnen wij ook onze eigen timing omarmen. De herfst biedt ons de kans om te vertragen, dieper te ademen en te luisteren naar wat onze ziel nodig heeft.

Laten we deze herfst niet zomaar voorbij laten gaan. Laten we het ritme van de natuur in ons opnemen, onze eigen timing vinden en ruimte maken voor verandering, rust en nieuwe inzichten. Want net zoals de natuur ons laat zien, ligt er schoonheid en kracht in het loslaten en in de kunst van timing.

Keltische Godinnen in Klei: Cerridwen, Rhiannon en Elen van de Wegen

De wereld van de Keltische mythologie zit vol met krachtige verhalen over godinnen die niet alleen de natuur, maar ook diepere spirituele lessen vertegenwoordigen. In mijn werk als pottenbakker en keramist put ik graag inspiratie uit oude verhalen om betekenisvolle stukken te creëren die hun energie en wijsheid belichamen. In deze blogpost wil ik drie bijzondere Keltische godinnen met jullie delen: Cerridwen, Rhiannon, en Elen van de Wegen. 

Elk van deze godinnen draagt een unieke kracht in zich die ons vandaag de dag nog steeds kan inspireren. Daarnaast vertel ik over mijn persoonlijke ervaringen en uitdagingen tijdens het creëren van hun beeldjes in klei.

Cerridwen: De Godin van Wijsheid en Transformatie

Cerridwen is een van de meest fascinerende en mysterieuze figuren in de Keltische mythologie. Ze staat bekend als de godin van wijsheid, kennis, en transformatie. Cerridwen wordt vaak afgebeeld met haar magische ketel, de “cauldron of inspiration,” waarin ze een brouwsel van wijsheid en kennis bereidt. Volgens de mythe wilde Cerridwen haar zoon, die niet gezegend was met schoonheid of charme, helpen door hem bovennatuurlijke wijsheid te geven. Het brouwsel moest echter een jaar en een dag koken, (tijdens mijn Bachelor in Engelse taal en cultuur was dit een terugkerend thema) en op de laatste dag, door een ongeluk, kreeg de jonge jongen Gwion Bach enkele druppels van de magische vloeistof te pakken. Wat volgde was een epische transformatie-achtervolging tussen Cerridwen en Gwion, waarin ze beiden verschillende vormen aannamen, totdat Gwion uiteindelijk werd gereïncarneerd als de grote dichter Taliesin.

Inspiratie voor Vandaag: Cerridwen’s verhaal is een krachtige herinnering aan het potentieel van transformatie en de zoektocht naar wijsheid. Haar ketel staat symbool voor de diepe, innerlijke processen van verandering die we allemaal doorlopen. Net als Cerridwen kunnen we in ons eigen leven de kracht van transformatie omarmen door de lessen en ervaringen—zowel de goede als de moeilijke—die op ons pad komen.

Het Creatieproces: Het boetseren van Cerridwen was voor mij een proces van diepte en geduld. Ik wilde haar weergeven als een krachtige, bijna mystieke figuur, staande bij haar ketel. De ketel zelf, als bron van transformatie en magie, was een centraal element in het beeld. Het was uitdagend om de textuur en symboliek van de ketel in de klei weer te geven, maar juist dat gaf de sculptuur zijn unieke karakter en energie. Misschien dat iemand het meteen herkent?

Cerridwen: De Godin van Wijsheid en Transformatie

Rhiannon: De Godin van Vrijheid en Magie

Rhiannon is een iconische godin in de Keltische mythologie en wordt vaak geassocieerd met paarden, magie en vrijheid. Haar verhaal begint als zij verliefd wordt op Pwyll, een sterfelijke prins. Hun liefde komt met uitdagingen en obstakels, waaronder een valse beschuldiging van het doden van haar eigen kind, wat resulteerde in jarenlange straf waarin ze als straf mensen moest dragen als een paard. Uiteindelijk wordt haar onschuld bewezen en wordt ze herenigd met haar zoon. Rhiannon’s paard, een belangrijk symbool in haar verhaal, staat voor kracht, vrijheid, en de moed om door te gaan, zelfs in de moeilijkste tijden.

Inspiratie voor Vandaag: Rhiannon leert ons door te zetten ondanks onrecht of tegenslag en trouw te blijven aan onszelf. Haar verhaal staat symbool voor innerlijke kracht, onafhankelijkheid en de durf om onze eigen waarheid te leven, ongeacht wat anderen zeggen of doen.

Het Creatieproces: Het beeld van Rhiannon creëren was een bijzonder inspirerende reis. Het paard is een symbool van kracht en vrijheid, en ik wilde deze energie vastleggen in het beeld. De vloeiende lijnen van het paard en de sterke maar zachte aanwezigheid van Rhiannon waren cruciaal in dit stuk. De balans tussen de twee figuren, hoe ze elkaar ondersteunen en versterken, was een centrale focus tijdens het creatieproces.

Rhiannon: De Godin van Vrijheid en Magie

Elen van de Wegen: Bewaker van de Paden

Elen van de Wegen, of Elen of the Ways, is een godin die minder bekend is, mar een diepe spirituele betekenis heeft. Zij wordt gezien als de beschermster van de paden, vooral de oude dierenpaden en wegen die door de natuur lopen. Elen wordt vaak afgebeeld met een hinde, wat haar verbondenheid met de natuur en het volgen van natuurlijke wegen symboliseert. Haar naam is verbonden met “de wegen”, zowel fysiek als spiritueel, en zij inspireert degenen die hun eigen unieke pad volgen, ongeacht hoe onbekend of uitdagend dat pad kan zijn.

Inspiratie voor Vandaag: Elen herinnert ons eraan om onze eigen weg te volgen en om te vertrouwen op onze intuïtie. In een wereld die vaak vaste routes en richtingen dicteert, spoort Elen ons aan om te luisteren naar onze innerlijke gids en de natuurlijke wereld om ons heen.

Het Creatieproces: Elen boetseren voelde als het brengen van een oude, bijna vergeten wijsheid naar voren. Haar verbinding met de hinde, een dier dat symbool staat voor gevoeligheid en intuïtie, was iets dat ik subtiel wilde laten doorschemeren in de sculptuur. De elegantie en kracht van de hinde, gecombineerd met de vastberaden en beschermende houding van Elen, maakten dit beeld een van mijn meest betekenisvolle creaties.

Elen van de Wegen: Bewaker van de Paden

De Reis van Mythe naar Klei

Deze Keltische godinnen brengen oude verhalen tot leven en bieden ons tijdloze lessen van wijsheid, vrijheid, en authenticiteit. Het maken van hun beeldjes in klei was voor mij meer dan alleen een artistiek proces; het was een reis die me dieper verbond met deze archetypische energieën en met mijn eigen creativiteit. Elk stuk dat ik maakte, was een ontmoeting met de eeuwenoude wijsheid die door deze godinnen spreekt.

Mijn hoop is dat deze sculpturen niet alleen visueel aanspreken, maar ook een bron van inspiratie kunnen zijn voor iedereen die ze bekijkt. Of het nu gaat om Cerridwen’s transformatieve kracht, Rhiannon’s strijd voor gerechtigheid, of Elen’s beschermende aanwezigheid over onze paden—elk van deze godinnen biedt een unieke gids en spiegel voor ons eigen leven.

En nu moeten ze eerst drogen op de kast, daarna de oven (1200 graden Celsius) in en geglazuurd worden en weer de oven in…

Klei sculptuur

Vandaag heb ik voor het eerst een portret sculptuur uit klei gemaakt. Toen ik begon, had ik geen idee wie of wat er naar voren zou komen. Tot mijn grote verrassing kwam het gezicht van een Khoisan vrouw tevoorschijn, een prachtige herinnering aan de oorspronkelijke bewoners van Zuidelijk Afrika.

Mijn eerste sculptuur en wat was dit een magische moment

Khoisan vrouwen zijn al eeuwenlang de hoeders van hun gemeenschappen, met een diepe kennis van de natuur en een sterke verbondenheid met het land. Ze speelden een cruciale rol in de samenleving, als verzamelaarsters, genezers en verhalenvertellers. Hun kracht, wijsheid en doorzettingsvermogen zijn een bron van inspiratie voor mij.

Met mijn Zuid-Afrikaanse roots voel ik me diep verbonden met hun verhaal en ben ik dankbaar dat ik via mijn kunst een stukje van hun geest mag eren. 🌍✊🏽

#SculptureArt #SouthAfricanRoots

Een eerlijk verhaal

Wanneer ik buiten in de natuur ben, voel ik me sterk en in staat om mezelf te dragen. Maar op andere momenten, wanneer ik in gezelschap ben met iemand, breek ik soms, huil ik, en voel ik me gebroken. Als iemand (zoals een vreemde) mij beterschap wenst, schieten de tranen in mijn ogen. Wat een mooie, lieve wens; dat is precies wat ik zelf ook zo graag wil.

Sinds kort maak ik beelden in mijn atelier in de achtertuin. Het is een fijne, rustgevende ruimte waar ik helemaal mezelf kan zijn, met al mijn donkere schaduwkanten en barsten. Daar hoor ik de stemmen in mijn hart en ziel, maar ik mag ze ook laten vloeien uit mijn ogen en handen.

Ik merk dat ik me als vrouw steeds meer anders voel dan een man. De laatste maanden draag ik elke dag een rok. Misschien biedt een jurk of rok me bescherming, als een cirkel om me heen die verhult wat eronder zit. Terwijl ik hier zit te schrijven, realiseer ik me dat ik mezelf nooit goed heb beschermd in mijn leven. Mensen konden altijd maar doen en zeggen wat ze wilden tegen mij. Ik voel nu dat ik dat niet langer kan volhouden; ik moet mijn leven in eigen handen nemen en mezelf beschermen tegen wat me overkomt of is overkomen. Ze noemen dat vaak ‘patronen doorbreken’.

Patronen zijn fascinerend. Op stof, papier of zand kunnen ze er prachtig en rustgevend uitzien, met hun ritme en herhalende figuren. Maar zoals bij alles wat je lang genoeg doet, wordt het iets normaals, ook al voelt het in het begin vreemd. Gek genoeg vertelde een lijkschouwer in mijn droom vannacht me hetzelfde, toen ik hem aansprak op hoe hij een dode vrouw aan het strelen was.

Patronen doorbreken is moeilijk, want het verstoort de orde. Stel je een bakje zand voor met lagen van verschillende kleuren. In het begin zijn de lagen mooi en helder van elkaar te onderscheiden. Maar als je erin begint te woelen, dan raken de kleuren vermengd en wordt het onrustig. Dat is precies wat er nu gebeurt in mijn leven, in mijn lichaam, en in mijn ziel.

Mijn doel? Ik gebruik liever niet het woord ‘hoop’, want iemand zei ooit tegen me dat hoop uitgestelde teleurstelling is, hoe negatief dat ook klinkt. Dus mijn doel is om lang genoeg in mijn ‘bakje’ aan het werk te blijven om een nieuw patroon te creëren. Een patroon dat verbonden is met de natuurlijke wereld en met (zelf)liefde. Om weer waarde te voelen, om weer te ontdekken wie ik ben in plaats van wie anderen denken dat ik ben. Voor nu ben ik een vrouw die zich bewust is geworden van hoe het niet hoort te zijn.

Project Dragonfly

::English translation and photos below:: 🌿

🌷Na een bewogen zomer wil ik graag iets bijzonders met jullie delen. Ik ben namelijk begonnen aan een nieuw creatief project dat ik “Project Dragonfly” heb genoemd. De libel is voor mij een symbool van transformatie, flexibiliteit en de moed om buiten je comfortzone te treden. Dit project is mijn manier om deze eigenschappen te omarmen en mezelf uit te dagen op een nieuwe, onverwachte manier.

Mijn atelier is een rustige oase geworden, een plek waar ik de rust en ruimte vind die Virginia Woolf zo mooi beschreef in “A Room of One’s Own.” Het is hier, in deze kalme omgeving, dat ik de vrijheid voel om te creëren zonder de druk van perfectie of prestatie. Deze zomer heb ik veel nagedacht over hoe ik mijn leven en werk meer in lijn kan brengen met wie ik echt ben, los van wat de maatschappij van me verwacht. Ik merk dat dit vooral belangrijk is voor mijn mentale gezondheid, zeker nu ik nog steeds herstellende ben van een burn-out.

Ik leer steeds meer om de imperfecties te omarmen, en dat is een belangrijke les in mijn werk met klei—een medium waarin perfectie niet bestaat. Klei vraagt om loslaten, om het accepteren van wat is. Het helpt me om mijn ware zelf te uiten zonder de dwang om aan verwachtingen te voldoen.

Dus als ik wat minder online ben, weet dan dat het goed met me gaat—ik ben gewoon diep verzonken in een rustig, creatief proces. Ik neem de tijd om te mediteren, te creëren, en de perfectionist in mij los te laten, zodat ik met mijn handen kan vormgeven wat in mijn hoofd en hart leeft. 🌱

🌿 After an eventful summer, I’d like to share something special with you. I’ve embarked on a new creative project that I’ve named “Project Dragonfly.” For me, the dragonfly symbolizes transformation, flexibility, and the courage to step outside your comfort zone. This project is my way of embracing these qualities and challenging myself in a new, unexpected way.

My Apple tree in the garden is bearing lush green apples

My studio has become a peaceful oasis, a place where I find the calm and space that Virginia Woolf so beautifully described in “A Room of One’s Own.” It’s here, in this serene environment, that I feel the freedom to create without the pressure of perfection or performance.

Just a peak of where I’m spending my time

This summer, I spent a lot of time reflecting on how I can align my life and work more with who I truly am, apart from what society expects of me. I find this especially important for my mental health, particularly as I’m still recovering from burnout.

If you are looking for some special tea or soap, let me know.

I’m learning more and more to embrace imperfections, and that’s an important lesson in my work with clay—a medium where perfection doesn’t exist. Clay demands letting go, accepting what is. It helps me express my true self without the compulsion to meet expectations.

So if I’m less active online, know that I’m doing well—I’m just deeply immersed in a calm, creative process. I’m taking the time to meditate, create, and let go of the perfectionist in me, so I can shape with my hands what lives in my mind and heart. 🌱

@the_dirty_potter

Een Dagje naar Le Conquet: Fietsen, Geschiedenis en Genieten aan de Bretonse Kust

Gister hebben we een prachtige dag doorgebracht in het charmante dorpje Le Conquet, gelegen aan de ruige westkust van Bretagne. Het was een dag vol avontuur, geschiedenis en natuurlijk heerlijk eten. Le Conquet, met zijn pittoreske straatjes en indrukwekkende kustlijn heeft ons hart gestolen.

Le Conquet

We begonnen onze dag met een fietstocht door het dorp en de omliggende omgeving. Le Conquet is een klein havenplaatsje dat al eeuwenlang een belangrijke rol speelt in de Bretonse geschiedenis, vooral vanwege zijn strategische ligging aan de Atlantische Oceaan. Het dorpje heeft zijn authentieke charme behouden, met traditionele stenen huizen, smalle straatjes en een levendige haven.

Na een kort ritje kwamen we bij de Menhir de Kerloas, een van de hoogste menhirs in Bretagne. Deze imposante staande steen, die meer dan 9 meter hoog is, dateert uit de prehistorie en is een fascinerend symbool van de oude beschavingen die deze regio duizenden jaren geleden bewoonden.

Het was indrukwekkend om naast deze enorme steen te staan en te bedenken hoe deze mensen, zonder moderne technologie, erin slaagden zo’n monument op te richten. De menhir is gehuld in vele legenden, waaronder het geloof dat vrouwen die tegen de steen wrijven vruchtbaarheid en een gelukkig huwelijk zouden vinden.

Vanuit de menhir fietsten we verder naar de vuurtoren van Kermorvan. Deze vuurtoren, die trots op een rotsachtige kaap staat, is een baken voor schepen die langs de gevaarlijke kust varen.

De omgeving is ruig en adembenemend, met uitzichten over de uitgestrekte Atlantische Oceaan. Terwijl we naar de vuurtoren wandelden, voelden we de kracht van de wind en de zee, een herinnering aan de ongetemde schoonheid van deze regio.

Vervolgens fietsten we naar het Fort de l’Îlette, een historisch fort dat uitkijkt over de haven van Le Conquet.

Het fort werd in de 17e eeuw gebouwd om de kust te verdedigen tegen aanvallen van vijandelijke schepen. De ruïnes van het fort zijn nog steeds te bezoeken, en terwijl we langs de oude stenen muren liepen, konden we ons goed voorstellen hoe het leven hier vroeger moet zijn geweest, met soldaten die uitkeken over de horizon in afwachting van indringers.

De locatie biedt een panoramisch uitzicht over de kustlijn, waardoor het een perfecte plek is om even stil te staan en de geschiedenis van deze regio in je op te nemen.

Na deze fietstocht en het verkennen van de historische plekken, begonnen onze magen te knorren en besloten we terug te keren naar het dorp voor de lunch. We hadden gehoord dat Crêperie Laer Mor een absolute must is, en we werden zeker niet teleurgesteld. Moest wel lang wachten🙃De crêperie is gelegen in het hart van Le Conquet en biedt een gezellig, rustiek interieur met uitzicht op de levendige haven.

We genoten van heerlijke traditionele Bretonse crêpes (Samuel Bellamy), omelet (emmental) en Les coupes glacees (Brigatin en Jonque), die ons echt een smaak van Bretagne gaven; en een heerlijke wijn. Terwijl we van onze maaltijd genoten, konden we niet anders dan de charme van het dorp in ons opnemen, met de boten die zachtjes wiegden in de haven en de bewoners die hun dagelijkse bezigheden deden.

En Amna was ook rustig

Na de lunch namen we de tijd om door het dorp te fietsen, over het kleine smalle bruggetje dat naar het hart van Le Conquet leidt. Het bruggetje verbindt de haven met het oude stadscentrum en biedt een prachtig uitzicht over de haven en de zee. De geschiedenis van Le Conquet is overal voelbaar, van de oude stenen huizen tot de historische kapelletjes en monumenten die het dorp sieren.

Le Conquet is een dorp dat zijn bezoekers terugvoert in de tijd, met een rijke geschiedenis en een sterke band met de zee. De combinatie van natuurlijke schoonheid, historische plekken en de warme gastvrijheid van de lokale bevolking maakt het een onvergetelijke bestemming.

Onze dag in Le Conquet was een perfecte mix van avontuur en ontspanning, en we verlieten het dorp met een gevoel van tevredenheid en een diepe waardering voor deze bijzondere plek aan de Bretonse kust.

Een Ochtend op het Mistige Strand van Le Conquet: Een Wandeling vol Schoonheid en Rust

Vlinder schelpen noem ik ze

Vanmorgen ontwaakten we in Le Conquet, een klein, pittoresk dorpje aan de ruige kust van Bretagne. De mist hing laag boven de zee, en er hing een serene stilte in de lucht die de magie van de vroege ochtend versterkte. Aart, Amna en ik besloten de dag te beginnen met een wandeling langs het strand, in de hoop de rust en schoonheid van deze bijzondere plek in ons op te nemen.

Het strand van Le Conquet was gehuld in een zachte sluier van mist, die de wereld om ons heen een dromerige, bijna etherische kwaliteit gaf. Het geluid van de golven die tegen de zand sloegen, was gedempt, alsof de mist zelfs de kracht van de zee in toom hield. Terwijl we over het zand liepen, voelde ik de koele bries op mijn gezicht en de zilte geur van de oceaan in mijn neus. Amna, onze trouwe hond, sprong vrolijk rond, haar pootafdrukken achterlatend in het vochtige zand.

De duinen langs het strand waren begroeid met allerlei soorten kruiden en planten die perfect gedijden in dit zoute, winderige klimaat. We kwamen langs bamboes op het strand die me terug liet denken aan mijn kinder en pubertijd opgroeiend aan de kust van de Atlantische oceaan in Zuid-Afrika.

Maar ook de rotsen en de stenen die op elkaar gestapeld zijn. Stenen die op elkaar gestapeld worden, vaak “steenmannetjes” genoemd of “cairns” in het Engels, hebben in verschillende culturen en contexten diverse symbolische betekenissen:

  1. Balans en Stabiliteit
  2. Richting en Wegwijzer
  3. Geduld en Toewijding
  4. Herinnering en Eerbetoon 
  5. Spirituele Groei: klinkt misschien raar, maar in spirituele contexten kunnen gestapelde stenen symbool staan voor de lagen van groei en ontwikkeling die een persoon doormaakt. Elke steen vertegenwoordigt een stap in het persoonlijke of spirituele groeiproces, en de stapel als geheel kan de voortgang en opbouw naar verlichting of innerlijke vrede symboliseren.

Verderop zagen we braam, klimop, weegbree, paardenbloemen, distels en nog veel meer. 

Weegbree was een van de eerste kruiden die we tegenkwamen, verspreid over het pad door de duinen. Deze nederige plant, vaak over het hoofd gezien, heeft krachtige geneeskrachtige eigenschappen. Weegbree staat bekend om zijn helende werking bij wondjes en insectenbeten; de bladeren kunnen gekneusd worden en direct op de huid worden aangebracht om verlichting te bieden. De boodschap van de weegbree is er een van bescheiden kracht: “Zelfs de kleinste onder ons kunnen grootse genezing brengen.” Het is een herinnering om niet te onderschatten wat ogenschijnlijk gewoon lijkt, want er schuilt vaak meer kracht in eenvoud dan we denken.

Verderop, tussen de duinen en langs de randen van het pad, zagen we de braamstruiken groeien, hun doornige takken vol met rijpende bessen. De braam is een symbool van overvloed en doorzettingsvermogen. Deze struiken weten zich in de meest onherbergzame grond vast te zetten en dragen elk jaar opnieuw hun zoete vruchten. Bramen nodigen ons uit om de vruchten van ons harde werk te oogsten en ons niet te laten ontmoedigen door obstakels op ons pad. Ze vertellen ons: “Soms moet je door doornen heen om de zoetste vruchten te bereiken.”

Tussen het hoge gras en langs de paden vonden we ook distels met hun stekelige bladeren en paarse bloemen. Hoewel distels vaak worden gezien als ongewenst onkruid, hebben ze een diepere betekenis. Ze staan voor bescherming en veerkracht. Distels leren ons om onze grenzen te bewaken en onze ruimte te beschermen, maar ook om doorzettingsvermogen te tonen, zelfs in vijandige omgevingen. Hun boodschap is: “Laat je niet ontmoedigen door tegenslagen. Waar stekels zijn, is er ook kracht om te bloeien.”

Paardenbloemen waren overal te vinden, hun zonnige gele bloemen een fel contrast tegen de grijze mist. Deze ogenschijnlijk eenvoudige bloem is een symbool van hoop en veerkracht. Paardenbloemen gedijen waar andere planten moeite hebben, en hun zaadjes worden door de wind meegenomen om overal nieuwe leven te brengen. De boodschap van de paardenbloem is er een van optimisme en doorzettingsvermogen: “Vergeet niet te dromen en hoop te hebben, want zelfs de kleinste wens kan zich verspreiden en bloeien.” Ze herinneren ons eraan dat er altijd nieuwe mogelijkheden zijn, zelfs in de meest onverwachte omstandigheden.

Tot slot, terwijl we dichter bij de rotsen kwamen, zagen we klimop dat zich stevig vastklampte aan de stenen en trapje die de duingebied en het strand verbinden. Klimop staat symbool voor vasthoudendheid en trouw.

Deze plant weet zich in bijna elke situatie staande te houden en vindt altijd een manier om te klimmen en te groeien, zelfs onder de moeilijkste omstandigheden. De klimop fluistert: “Blijf trouw aan jezelf en je pad. Ongeacht de uitdagingen die je tegenkomt, je hebt de kracht om te blijven groeien en je doel te bereiken.

Ik voelde me bijna als een kind, vol verwondering over de schatten die de natuur voor ons had achtergelaten. Aart lachte en hielp me zoeken, terwijl Amna nieuwsgierig aan elke schelp snuffelde.

Na een tijdje liepen we naar de rotsen die de kustlijn van Le Conquet kenmerken. Deze rotsformaties, door de eeuwen heen uitgesleten door wind en water, hadden iets tijdloos en krachtigs.

aart klom voorzichtig over de gladde stenen en bewonderden de natuurlijke schoonheid om ons heen.

De rotsen vertelden een verhaal van eeuwenoude kracht en standvastigheid, herinnerend aan de onverzettelijkheid van de natuur.

Terwijl we daar stonden, omgeven door de mist, de geur van de oceaan, en het zachte geluid van de golven, voelde ik een diepe rust over me heen komen. Dit was een ochtend die voelde als een tijdloze pauze, een moment van pure connectie met de natuur en met elkaar.

Deze ochtend op het strand van Le Conquet herinnerde me aan de schoonheid van eenvoud. Er is iets magisch aan de vroege uren, wanneer de wereld nog stil en kalm is, en alles gehuld is in een zachte deken van mist. Het is een tijd voor reflectie, voor verbinding met de natuur, en voor het vinden van vrede in de kleine dingen: de geur van kruiden in de duinen, de kleuren van ischelpen op het strand, en de kracht van rotsen die eeuw na eeuw standhouden tegen de zee.