De Magie van Materialen – Klei, Aardewerk en Porselein + Sneak Peek naar mijn Sterrenmantel Kaarsenhouders

Na mijn laatste blog over de porseleinen boomvaasjes, kreeg ik veel vragen over de materialen waarmee ik werk. Het voelt bijna alsof elk materiaal zijn eigen persoonlijkheid en ziel heeft, en ik wil jullie daar graag iets meer over vertellen. Klei, aardewerk en porselein – drie vormen van keramiek, elk met hun eigen charme en eigenschappen. Elk stuk dat ik maak, wordt door deze materialen gevormd en krijgt daardoor zijn eigen unieke uitstraling.

En ja, ik ben momenteel ook bezig met een heel nieuw en bijzonder project dat ik graag met jullie wil delen. Maar daarover zometeen meer… Ik verklap alvast dat het iets met sterren te maken heeft en dat jullie er al eerder een glimp van kunnen opvangen. Laten we eerst in de wereld van de materialen duiken!

Klei – De Oerbron

Klei is het begin van alles, een puur en aards materiaal. Het voelt zacht en kneedbaar aan en laat zich vormen naar wat je maar wilt, van de eenvoudigste pot tot de meest gedetailleerde sculpturen. Klei is als een vriendelijke metgezel die zich aanpast en meebeweegt, maar die ook vraagt om geduld en respect. Wanneer klei eenmaal gebakken wordt, verandert het voorgoed. Die transformatie is prachtig en een beetje magisch – alsof je iets teruggeeft aan de aarde in een nieuwe, blijvende vorm.

Aardewerk – Warm en Robuust

Als klei eenmaal is gebakken op een iets lagere temperatuur, noemen we het aardewerk. Dit materiaal heeft een warme, rustieke uitstraling en voelt zwaarder en robuuster aan. Aardewerk is een beetje zoals een trouwe vriend die altijd klaarstaat; het heeft een bepaalde stevigheid, een soort stoere charme. De structuur blijft wat poreus, wat betekent dat ik vaak een glazuurlaag toevoeg om het waterdicht te maken. Hierdoor krijgen aardewerken stukken een warme glans die elk hoekje en randje extra benadrukt. Aardewerk voelt als thuiskomen – warm, aards en vol karakter.

Porselein – Fijn en Mysterieus

En dan, als laatste, is er porselein. Porselein is voor mij het meest betoverende materiaal – het heeft een zachte, haast etherische uitstraling en is tegelijk sterk en verfijnd. Het wordt op veel hogere temperaturen gebakken dan aardewerk, en daardoor ontstaat een gladde, soms licht doorschijnende structuur die heel bijzonder aanvoelt. Porselein vraagt om liefdevolle aandacht, om precieze bewegingen en een rustige hand. Het is als een stille, mysterieuze vriend die zich niet zomaar prijsgeeft, maar als je de tijd neemt om het te leren kennen, ontvouwt het zich in al zijn pracht. Mijn boomvaasjes zijn van dit porselein gemaakt, en ik denk dat je die magie echt voelt wanneer je ze in handen hebt.

De Nieuwe Sterrenmantel Kaarsenhouders – Een Ode aan het Sterrenkind

Nu we het over magie hebben, wil ik jullie graag vertellen over mijn nieuwste project: de Sterrenmantel kaarsenhouders. Deze serie is geïnspireerd op de schoonheid van de nachtelijke hemel, met een zachte, sprankelende gloed die doet denken aan sterrenlicht. Een lieve klant noemde ze “sterrenkinderen,” en die naam raakte me diep. Deze kaarsenhouders zijn een eerbetoon aan het sterrenkind in ieder van ons – aan dat deel van ons dat verlangt naar warmte, licht en een beetje betovering in het dagelijks leven.

Vanaf 1 december zullen de Sterrenmantel kaarsenhouders te koop zijn in mijn webshop op www.thedirtypotter.nl. Maar speciaal voor mijn trouwe lezers en volgers is er een klein geheim: je kunt je nu inschrijven voor mijn nieuwsbrief, en daarmee krijg je vroege toegang tot de collectie én 10% korting op je eerste bestelling. Zo kun je alvast een Sterrenmantel kaarsenhouder in huis halen om je winteravonden te verlichten.

Ik hoop dat jullie net zo uitkijken naar deze collectie als ik! Bedankt voor het lezen en voor jullie nieuwsgierigheid naar mijn werk – het betekent de wereld voor me.

https://www.instagram.com/reel/DCBsFw9I3xX/?igsh=eGZxd2VrYjFvdzg=
https://www.instagram.com/reel/DCEnAHToHmZ/?igsh=MTdpazVkeHdhNGFmZQ==

Het Magische Boomvaasje van Porselein

Op Mme_Bluestocking Instagram::

www.instagram.com/reel/DAdxVLgI8R0/

Een Eerste Stap naar Meer

Het maken van dit eerste magische boomvaasje was niet alleen een leerproces, maar ook een inspirerende ervaring. Ik ontdekte hoeveel ik geniet van het balanceren tussen controle en het loslaten van mijn verwachtingen. Het proces van werken met porselein is als een dialoog: je moet luisteren naar het materiaal, voelen hoe het zich gedraagt en vooral vertrouwen dat het zich vormt naar jouw handen—en soms juist andersom.

Dit vaasje is pas het begin. Ik heb zoveel nieuwe ideeën voor verschillende soorten boomvaasjes, elk met hun eigen unieke vormen en persoonlijkheden. Misschien wordt de volgende wel wat kleurrijker, met subtiele tinten groen en bruin om de natuurlijke uitstraling nog meer te benadrukken.

Dankbaarheid en Inspiratie

Ik ben ongelooflijk dankbaar voor de positieve reacties die ik heb ontvangen op Instagram, van mensen die, net als ik, de magie van dit vaasje zien. Het moedigt me aan om verder te experimenteren en mijn eigen pad te blijven volgen, zonder te vervallen in kopieergedrag. Het is precies dat gevoel van verkenning, dat loslaten van wat anderen doen, dat dit vaasje tot leven heeft gebracht.

Dus, als je zelf creatief bezig bent, wil ik je uitnodigen om ook jouw eigen weg te zoeken. Vind jouw boom, jouw verhaal, en laat het groeien in de vorm die alleen jij kunt maken. De reis is vaak net zo magisch als het eindresultaat zelf.

@the_dirty_potter

Het Porseleinen Torso Vaasje: Een Reis van Creatie en Loslaten

www.instagram.com/reel/DAeMp6xIz6I/

Work in progress::

Het maken van mijn porseleinen torso vaasje was niet alleen een artistiek proces, maar ook een persoonlijke oefening in het loslaten van perfectionisme. Zoals velen heb ik vaak de neiging om elk detail tot in de perfectie te willen uitvoeren, maar dit project leert me om de schoonheid te zien in het onvolmaakte.

Porselein: Een Bewuste Keuze

Voor dit project koos ik voor porselein, en dat was een weloverwogen beslissing. Porselein heeft een verfijnde elegantie, gecombineerd met een fragiele kracht die me blijft fascineren. Het leek me het perfecte medium om de delicate zachtheid van bloemen, natuur, en vrouwelijkheid te vangen en om te zetten in een kunstwerk. Werken met porselein brengt echter zijn eigen uitdagingen met zich mee; het vraagt om geduld en een flexibele aanpak, iets wat je alleen leert door te experimenteren, fouten te maken, en telkens opnieuw te proberen.

Toen ik aan het torso vaasje begon, had ik in mijn hoofd al een duidelijk beeld van hoe het eruit moest komen te zien. Elk detail moest precies kloppen—de rondingen, de textuur van de huid, de harmonie tussen vorm en leegte. Maar al snel realiseerde ik me dat porselein niet zomaar doet wat ik wil. Het is een materiaal met een eigen wil, en dat betekent dat er barstjes ontstaan, dat het zich anders vormt, dat de zachtheid niet altijd precies zo verschijnt als ik voor ogen had.

Het Loslaten van Perfectie

Juist die eigenschap van porselein dwong me om mijn streven naar perfectie los te laten. Er waren momenten waarop een barstje ontstond op een plek die ik niet had gepland, of een vorm die net wat anders uitviel dan ik wilde. Vroeger zou ik deze “onvolkomenheden” als fouten hebben gezien, als redenen om opnieuw te beginnen. Maar in plaats daarvan besloot ik ze dit keer te omarmen. Ik zag ze als onderdeel van het verhaal van het vaasje, als kenmerken die het uniek maakten.

Werken met porselein werd zo een oefening in acceptatie. De torsovorm die ik creëerde was niet alleen een eerbetoon aan de vrouwelijke vormen, maar ook aan de kwetsbaarheid en de imperfectie die inherent is aan zowel het menselijk lichaam als aan creativiteit zelf. De natuurlijke elementen en lijnen op de torso zijn als de lijnen van iemands levensverhaal—niet perfect glad, maar vol van karakter en unieke nuances.

Een Continu Proces

Loslaten van perfectionisme is voor mij geen doel dat ik zomaar bereik, het is een proces waar ik voortdurend aan werk. Iedere keer dat ik met mijn handen in de klei of porselein zit, herinner ik mezelf eraan dat de echte schoonheid zit in het proces, niet in het eindresultaat. Dit vaasje, deze torso, staat symbool voor die reis: een herinnering dat kwetsbaarheid en onvolmaaktheid net zo mooi kunnen zijn als een gladde, foutloze afwerking.

Misschien dat ik ooit nog een vaasje maak dat helemaal voldoet aan dat ideaalbeeld in mijn hoofd, maar voor nu is dit vaasje perfect in zijn eigen onvolkomenheid. Het is een stille getuige van mijn eigen groei, van mijn poging om meer los te laten, om meer in het moment te zijn, en om schoonheid te vinden in de dingen zoals ze zijn, en niet zoals ze zouden moeten zijn.

Gaia

Mme Bluestocking’s Instagram::

www.instagram.com/reel/DAbvcOioRap/

Ik wil jullie mijn nieuwste creatie laten zien: een porseleinen beeld van Gaia, helemaal versierd met paddenstoelen, bloemen, bladeren, én zelfs een schattige muis en slak!

🌸🍄 Het beeld symboliseert de kracht en schoonheid van de natuur, die letterlijk door haar heen groeit.

De paddenstoelen geven een sprookjesachtige touch, de bloemen zorgen voor kleur en leven, en de kleine muis en slak brengen wat speelsheid in het geheel. 🐭🐌 Het porselein is zowel fragiel als krachtig – net als de aarde zelf. Een perfect reminder om lief te zijn voor onze planeet! 🌍

Ik ben supertrots op hoe het is geworden en kan niet wachten om te horen wat jullie ervan vinden! ✨

Project Castlefest: Stitching My Way Back to the Middle Ages!

Hello, fellow adventurers in historical cosplay! I’m super excited to share my latest project: Project Castlefest. This year, I’m planning to make my entrance at Castlefest in a hand-stitched, historically accurate, Pagan-inspired dress. Yep, you heard that right—hand-stitched! No sewing machines allowed in this medieval adventure. Plus, I’ll be doing most of my sewing outside in my garden with a pillow on my lap to keep things nice and neat. Let’s dive in!

Phase One: The Shift

An example of how a shift/smock could be made (By Drea Leed)

The shift is like the medieval version of your favorite comfy nightgown. Here’s how I’m tackling it:

1. Online Sleuthing: I’ve been diving into the deep end of the internet, from forums and YouTube tutorials to old manuscripts, for months now; looking for the perfect pattern. Turns out, medieval dressmaking is a real detective job!

2. Fabric Hunting: I think I bought linen but could be that I found a nice, soft cotton instead. It was back in 2023. So need to check my stock… Historically, linen was the go-to, but cotton isn’t too far off the mark. It’s breathable and comfy, perfect for a summer festival. Though, to be honest, I’m still need to check and I’m also debating if I should switch it up. The material I have is a beige colour and not dyed…

3. DIY Cutting Table: I won’t be able to work in my pottery studio the coming weeks, due to construction work and visitors so I’m planning on working mostly under the fig tree in my garden or inside my home. Picture me hunched over a piece of cotton on my living room floor, scissors in hand, muttering measurements. It’s a sight to behold.

4. Hand-Stitching Mania: Forget sewing machines; it’s just me, a needle, and thread. Needle in, needle out. It’s like threading a tiny yoga pose. I’ll be using a running stitch for most seams, with a backstitch for extra strength.

5. Finishing Touches: Hemming edges and adding some decorative flair. Because why not? And for this reason I’m so happy I found Bernadette Banner’s “Make, Sew and Mend”.

Some of my sources

Phase Two: The Kirtle

Now, onto the star of the show: the kirtle. This sleeveless overgarment will go over my shift, giving me that layered, medieval look. Here’s the plan:

1. History Nerd Mode: I’m gathering info like a pro—Pinterest, scholarly articles, virtual museum tours. Magazines like “The Delineator”, and an article by Dre Leed “The Well-Dress’d Peasant: 16th Century Flemish Workingwoman’s Dress” were also a huge help! You name it, I’ve probably looked at it.

2. Fabric Choices: For the kirtle, I’m going with a rich, earthy wool. Wool was another medieval favorite—warm, versatile, and durable. Plus, it gives off that rustic, “I might have just stepped out of a fairy tale” vibe. Though, who knows, I might change my mind yet again. I just hope the wool won’t be too hot… so I’m still contemplating… if you have any tips or ideas about this, please leave a comment. I would really appreciate it.

3. Pattern Drafting: Armed with my measurements, I’m back to the floor/table/any flat surface. The kirtle will lace up the front to roughly the navel, making it stylish and practical.

4. Lacing Up: I’ll be hand-sewing eyelets and threading them with hand-braided cords. It’s like a medieval corset but a lot comfier. Well so I read, still need to wear it for myself…

5. Assembly Line: Time to put it all together with careful stitches. Running stitches and backstitches are my best friends here.

6. Detailing: Hemming, finishing edges, and maybe some embroidery if I’m feeling ambitious and if there is time…

The Garden Sewing Sessions

I’ll be taking advantage of the sunny weather by sewing outside in my garden. Picture this: me, sitting on a comfy chair, with a pillow on my lap to keep the fabric nice and neat, birds chirping, and a cup of tea by my side. It’s a bit like stepping back in time, just with fewer chickens roaming around. I can’t wait for this part.

And my furry friend is always by my side

The Journey So Far

This project has been a mix of fun and learning. I’ve discovered so much about medieval clothing. There’s something magical about creating a dress entirely by hand.

With just over a month to go, I’m excited (and a bit nervous) to see if I can finish in time. Castlefest, here I come—in my hand-stitched, historically accurate (hopefully!) glory!

Stay tuned for more updates, and keep your fingers crossed for me. I’ll need all the luck I can get!

Yours in stitches, Mme Bluestocking