Tag: nature

Bright not Blue Monday: Kleurrijke lichtpuntjes en een beetje liefde voor jezelf

Mme BluestockingLeave a comment

Gister was zo’n dag die officieel bestempeld wordt als Blue Monday – zogenaamd de meest deprimerende dag van het jaar. Maar weet je wat? Ik heb besloten om daar niet aan mee te doen. In plaats daarvan had ik er een Bright Monday van gemaakt, vol kleine gelukjes en een flinke dosis warmte en kleur. Toch weet ik maar al te goed hoe lastig het soms kan zijn om jezelf in beweging te krijgen, vooral als de winterblues je in hun greep hebben.

Ik begon de dag door iets eerder wakker te worden, terwijl het nog donker was, en besloot om naar mijn innerlijke kind te luisteren. Ze had behoefte aan thuis en warmte, een Britse film (Bridget Jones, natuurlijk) en lekker creatief bezig zijn. Dus begon ik eerst met mijn morning pages – dat is heilig. Daarna bracht ik mijn mand vol spulletjes naar bed en pakte mijn haakprojectje erbij. Het voelt fijn om te merken dat mijn haakwerkje ook door anderen wordt gewaardeerd. Het was nog zo vroeg dat zelfs Amna geen zin had om wakker te worden.

Na mijn rustige ochtend, met mijn haakwerkje en een flinke dosis Bridget Jones, werd het tijd om eropuit te gaan. Mijn man en ik besloten samen met Amna een wandeling te maken bij de Brasserskade in Delft. Het is zo’n heerlijke plek waar je echt even de stad achter je kunt laten en kunt genieten van de natuur. Gewoon lekker wandelen, zonder haast, en ondertussen gezellig kletsen en wat frisse lucht opsnuiven. Dit stukje Delft heeft iets bijzonders; de grote, statige bomen langs de weg geven het zo’n ouderwetse charme. Ze lijken alles te hebben meegemaakt en geven je het gevoel dat je door een soort eeuwenoude bomen park loopt.

De hertenkamp zelf is altijd een gezellig plekje. De herten stonden loom te grazen en keken ons met hun grote, nieuwsgierige ogen aan. Amna vond het allemaal maar spannend, haar neus ging druk op en neer terwijl ze probeerde elk geurtje op te snuiven. We bleven even staan om te kijken hoe de dieren rustig hun gang gingen – er is iets heel rustgevends aan die plek. Daarna vervolgden we onze route onder de prachtige, hoge bomen door. Ik vind het heerlijk hoe ze een soort beschermende boog vormen over het pad. Het ritselen van de bladeren, de geur van vochtige aarde en het zachte gekraak van onze voetstappen op de grond – zo simpel, maar zo fijn.

Wat ik zo leuk vind aan de Brasserskade is dat het voelt alsof je ver weg bent van de drukte, terwijl je eigenlijk nog gewoon in Delft bent. De geschiedenis is hier overal voelbaar; vroeger liep deze kade helemaal naar Nootdorp en diende het als belangrijke route voor handel en transport. Nu is het vooral een plek waar mensen komen om te wandelen, fietsen of gewoon even tot rust te komen.

Na een uurtje kuieren – en na talloze keren stil te hebben gestaan omdat Amna weer een interessant geurtje had gevonden – keerden we terug naar de auto. Ik voelde me heerlijk opgeladen en dankbaar voor deze simpele, maar mooie ochtend. Terug naar huis, een warme kop thee en misschien nog een paar toeren haken…

Ik dacht nog tegen mezelf het is oké als het niet altijd lukt. Er zijn dagen waarop het gewoon te moeilijk voelt om naar buiten te gaan, en dat mag. Maar gelukkig probeer ik mezelf eraan te herinneren dat het soms een kwestie is van mijn denkpatroon doorbreken. In plaats van te denken “het heeft toch geen zin,” probeer ik mezelf te vertellen “ik probeer het gewoon even.” En bijna altijd, heel verrassend, voelt het achteraf lichter dan ik dacht. Wat voor mij helpt, is om van die kleine momenten iets bijzonders te maken. Mijn favoriete muts op, een thermos vol warme thee, Amna enthousiast voor me uit huppelend. Het hoeft niet perfect te zijn; het hoeft alleen maar iets te zijn. En als naar buiten gaan echt niet lukt, dan haal ik de kleur gewoon naar binnen.

Eenmaal thuis na de wandeling staken we het vuurtje aan, hield de gordijnen open voor dat beetje daglicht en stak de kaarsjes in het raam aan. Het perfecte moment om lekker te gaan zitten met mijn haakwerk en Bridget Jones af te kijken. Ik ben helemaal in de ban van mijn CAL  project van Attic24. De kleuren die ik heb uitgekozen uit de Katja Basic Merino collectie maken me zó blij.

Van zacht lichtroze, oudroze en koraal tot het diepe wijnrood en zandkleur – stuk voor stuk warme, uitnodigende tinten. De okergele en mosterdgele tinten brengen een beetje zonneschijn in huis, terwijl de grasgroene en donkergroene kleuren me doen denken aan het frisse voorjaar dat eraan komt. En dan die blauwtinten… groenblauw, petrolblauw, waterblauw en nachtblauw, als een serene weerspiegeling van het water buiten. De saliegroene tint voegt net dat beetje rust en zachtheid toe dat ik zo fijn vind.

Mijn haakmand ligt vol met deze prachtige bollen, klaar om in een kleurrijk project te veranderen dat me door de rest van de winter heen zal dragen. En terwijl ik steek voor steek werk, kijk ik naar de tulpen op tafel – een prachtig cadeau van mijn man. Ze staan nu in volle bloei en brengen precies de vrolijkheid die ik nodig heb op zo’n dag als vandaag.

Soms zijn het de kleine dingen die het verschil maken. Een korte wandeling, een kopje thee in je favoriete mok, een project waar je langzaam maar zeker aan werkt. En weet je? Dat is genoeg. Dus als je gisteren of vandaag moeite hebt om in beweging te komen, wees dan zacht voor jezelf. Probeer iets kleins: loop even naar buiten en adem de frisse lucht in, zet een vrolijk muziekje op, of gun jezelf een paar rustige haaksteken zonder haast.

Of je nu naar buiten gaat of lekker binnen blijft, onthoud dat je jezelf elke dag een beetje kleur en warmte mag gunnen. Geen Blue Monday, maar een Bright Monday, vol zachte, warme momentjes en liefde voor jezelf.

Nationale Tulpendag: Een kleurige verrassing in januari

Mme BluestockingLeave a comment

Ooooh, het Haagse Bos, wat een prachtige plek om te ontsnappen aan het drukke (stads)leven! Op deze frisse winterochtend besloten mijn man en ik om samen met Amna, ons “dochtertje”, een wandeling te maken. Ja, wij zijn ouders van twee hele grote kinderen bijna 20 en 18 jaar, dus hebben we een hondje als “nakomertje”… Don’t judge! Ieder geval, er is iets magisch aan een winterse wandeling, vooral als je je lekker warm hebt ingepakt, inclusief mijn heerlijke Schotse wollen handschoenen. Met Amna die vrolijk voor ons uit dartelde, was het tijd om te genieten van de rust en schoonheid van de natuur.

De ochtend begon met het rustige kraken van bladeren onder onze voeten. De paden in het Haagse Bos kronkelden voor ons uit, omringd door hoge, kale bomen die zich uitstrekten naar de grijze lucht. Het bos was stil, bijna alsof het in een diepe winterslaap verkeerde, maar toch zo vol leven op zijn eigen ingetogen manier.

Amna trippelde enthousiast heen en weer, haar pluizige staart wiegend als een klein vlaggetje. Soms stopte ze even, keek ze achterom naar ons, en rende dan weer verder. Mijn man liep naast me, zijn handen diep in zijn jaszakken, en we spraken over hoe het bos in elk seizoen zijn eigen charme heeft. Het is zo fijn om het dan hier op mijn blogje even vast te leggen om straks weer terug te kunnen vinden en te zien hoe de natuur veranderd, maar ook met jullie te delen en mijn familie ver verspreid over de hele wereld.

We kwamen al snel bij een smalle sloot die door het bos slingert. Het wateroppervlak was zo stil dat het leek alsof het de bomen en de lucht erboven perfect spiegelde. Ik bleef even staan om het in me op te nemen – de takken die zich in het water weerspiegelden leken bijna magisch. Mijn man, altijd met een oog voor detail, wees op een tak die zachtjes over het wateroppervlak gleed. Zulke kleine momenten maken een simpele wandeling toch heel bijzonder.

Terwijl we verder wandelden, rende Amna ineens opgewonden vooruit. Voor ons stond een ander hondje, zwart en wit en minstens zo enthousiast als zij. Binnen no-time dartelden ze samen door de bladeren, rennend en spelend alsof ze elkaar al jaren kenden. Het was zo’n mooi en puur moment, een herinnering aan hoe makkelijk dieren vriendschap sluiten.

Het Haagse Bos zit vol kleine verrassingen. Een van mijn favoriete momenten was toen we langs een enorme boom liepen, waarvan de stam bedekt was met felgroen mos. Het stak prachtig af tegen de donkere wintergrond. Het voelde alsof de natuur fluisterde dat, ondanks de kalmte van de winter, er altijd een sprankje leven te vinden is. Ik liep er even naartoe en raakte de stam zachtjes aan, de ruwe schors en zachte mosstructuur in mijn hand voelend. Ik keek nog even om en zag mijn man knikte instemmend – dit was zo’n plek die je even stil laat staan.

Het lange, kronkelende pad door het bos was de perfecte afsluiting van onze ochtend. De kale bomen vormden als het ware een tunnel over ons heen, terwijl de grond, naast het padje, bedekt is met een bruin tapijt van bladeren. Amna liep weer voor ons uit, af en toe een snelle blik over haar schouder werpend alsof ze ons aanmoedigde om haar te volgen. Het voelde bijna alsof we de enige mensen waren in deze verborgen oase.

Omdat het vandaag Nationale Tulpendag is in Nederland – een feestelijke dag waarop we de start van het tulpenseizoen vieren – kreeg ik nog prachtige tulpen cadeau onderweg naar huis. Misschien verwacht je tulpen pas later in het jaar, als de lente volop in bloei staat, maar niets is minder waar. In januari geven deze vrolijke bloemen ons alvast een voorproefje van het kleurrijke seizoen dat eraan komt.

Hij wist dus precies hoe hij mijn hart moest verwarmen: met prachtige tulpen. De felle kleuren – roze, rood en een vleugje geel – straalden meteen een stukje lente uit in onze winterdag. Het is zo’n klein gebaar dat zoveel vreugde brengt. Terwijl we terug naar huis reden, kon ik mijn ogen niet van de bloemen afhouden. Ze lagen op mijn schoot, stevig verpakt in het glanzende folie, en ze roken al heerlijk fris.

Nationale Tulpendag voelt als een lichtpuntje midden in de winter. Het herinnert mij eraan dat, zelfs in de donkere maanden, er altijd iets is om naar uit te kijken. Ik keek er zo naar uit om deze prachtige bloemen thuis in een vaas te zetten en mijn huis met hun vrolijke kleuren op te fleuren en dit is het resultaat. Mooi he? En echt niet duur, ze zijn in de aanbieding bij AH 2 bossen voor €8,-.

Nou dus tulpen in januari – wie had dat gedacht? Maar het voelt zo typisch Nederlands, met die eindeloze liefde voor bloemen en het vieren van kleine momenten. Vandaag ben ik niet alleen dankbaar voor de natuur en de rust van onze wandeling, maar ook voor deze kleurrijke herinnering aan wat komen gaat. Een perfecte afsluiting van een mooie dag!

Tulpen hebben niet veel water nodig; een klein laagje van ongeveer 5-10 centimeter in de vaas is genoeg, zodat alleen de stelen het water raken. Zorg ervoor dat je het water elke 2-3 dagen ververst en daarbij een klein stukje van de steel afsnijdt, zodat ze fris blijven en beter water kunnen opnemen. Ik noem dit wel high maintenance, maar zeker de moeite waard, want dan gaan ze zoveel langer mee en veel meer waarde voor geld. Zorg dat de vaas op een koele plek staat, uit de buurt van direct zonlicht, tocht of een verwarming. Een handige truc om tulpen langer mooi te houden, is om ze ’s nachts in een koelere ruimte te zetten. Nog een tip: als je graag rechte tulpen wilt, kun je ze even in een krant wikkelen en in koud water laten staan. Met een beetje aandacht geniet je nog langer van hun vrolijke kleuren! Maar dat doe ik vandaag niet, want ik heb een enorm leuke nieuwe kleurvolle project die vandaag van start gaat.. Daar volgende keer meer over 🙂

Dus ga ik nu even met een grote pot thee en tevreden op de bank ploffen met mijn projectje! Dit soort momenten, zo simpel en toch zo speciaal, zijn precies waar ik van hou. Wat houd jou bezig? Ben jij bezig met een leuk project? Ik lees graag waar jij mee bezig bent. Laat gerust een berichtje achter!

De natuur in het Haagse Bos heeft ons weer laten zien hoe mooi en rustgevend het leven kan zijn, zelfs in de koudste maanden van het jaar. Winter in Den Haag is absoluut niet zo grauw en grijs als je zou denken, en ik voel me zo dankbaar dat we dit met elkaar en Amna kunnen delen. Wat een heerlijke ochtend!

Gif in Vogelvoer? Dit Kunnen We Doen

Mme BluestockingLeave a comment

Hoi allemaal,

Ik las laatst iets dat me echt aan het denken zette en dat ik graag met jullie wil delen. Zoals veel van jullie weten, ben ik gek op het voeren van de vogels in de tuin. Het voelt goed om een beetje extra te doen voor onze gevederde bezoekers, vooral in de koudere maanden. Maar nu blijkt dat niet al het vogelvoer zo onschuldig is als het lijkt.

Uit onderzoek van Pesticide Action Network (PAN) blijkt dat sommige soorten vogelvoer resten van bestrijdingsmiddelen bevatten, zoals insecticiden en antischimmelmiddelen. Dat is nogal zorgwekkend, want wat bedoeld is om vogels te helpen, kan ze op de lange termijn juist schaden. Gelukkig is de Vogelbescherming Nederland hier meteen mee aan de slag gegaan en onderzoeken ze hoe dit precies kan gebeuren.

Wat kun jij doen?

Er zijn gelukkig een paar praktische stappen die we zelf kunnen nemen om ervoor te zorgen dat het voer dat we aanbieden écht goed is voor de vogels:

  1. Kies biologisch voer
    Biologisch vogelvoer is een veilig alternatief. Het wordt geproduceerd zonder schadelijke bestrijdingsmiddelen, wat betekent dat je zeker weet dat je de vogels iets voedzaams en ongevaarlijks geeft. Je kunt biologisch voer vinden bij speciaalzaken, online winkels en zelfs bij sommige tuincentra.
  2. Koop bij de Vogelbescherming
    Een andere goede optie is om voer rechtstreeks bij de Vogelbescherming te kopen. Zij bieden een assortiment aan dat gegarandeerd vrij is van pesticiden en andere schadelijke stoffen. Bovendien steun je met je aankoop hun werk voor de natuur en de bescherming van vogels.
  3. Maak je eigen vogelvoer
    Een simpele en leuke optie is om zelf vogelvoer te maken. Denk aan vetbollen met zonnebloempitten, ongezouten pinda’s, havermout en rozijnen. Dit is een veilige en betaalbare manier om vogels te voeren, en je weet precies wat erin zit.

Waarom dit belangrijk is

Vogels hebben het steeds moeilijker. Hun leefgebieden krimpen en voedsel wordt schaarser. Door bewust te kiezen voor goed voer, dragen we een steentje bij aan hun overleving. Het is iets kleins wat we zelf kunnen doen, maar het maakt echt verschil.

Doe mee en maak het verschil

Als meer mensen overstappen op biologisch en veilig vogelvoer, kunnen we samen een positieve impact maken. Heb je zelf tips of wil je ervaringen delen? Laat het me weten in de reacties – ik hoor graag van je!

Laten we er samen voor zorgen dat onze tuinen een veilige plek blijven voor vogels.

Een Groene Oase in de Randstad: Onze Transformatie naar Natuur in Lego Ville

Mme BluestockingLeave a comment

Toen we in de zomer van 2016 verhuisden naar een Vinexwijk in de Randstad, voelde het alsof we in “Lego Ville” waren beland. Strakke lijnen, rechte stoepen, en huizen die als legosteentjes keurig op hun plaats stonden. Vanuit het groene Drenthe en het uitgestrekte Zuid-Afrika waar ik eerder woonde, was deze nieuwe omgeving een enorme overgang. Hoewel ik genoot van de centrale ligging – vlakbij Den Haag, Delft, Rotterdam, de zee, en eeuwenoude bossen – voelde ons thuis in de stad toch kaal en kil. Ik miste het groen dat me altijd had omringd.

Het Begin van een Groene Droom

In de loop der jaren hebben we geprobeerd ons huis en de tuin te vergroenen. Een paar bomen in potten, bloemen die kleur brachten, en een moestuin brachten al wat leven terug. Toch bleef het gevoel dat er meer moest gebeuren. De tuin, hoewel klein in vergelijking met Drenthe of Zuid-Afrika, werd steeds belangrijker. Elk stukje grond werd een kans om te transformeren. We namen een vakantiehuisje in de natuur en begonnen een moestuin, wat hielp om dat gemis aan groen enigszins te verzachten. Maar thuis bleef het gevoel van kaalheid knagen.

Totdat vorig jaar alles veranderde: we werden imker. Onze eigen bijen brachten een nieuwe dimensie in ons leven en in onze tuin. Ze lieten ons zien hoe belangrijk zelfs de kleinste planten en bloemen kunnen zijn. Plotseling voelde de tuin groter en waardevoller. En dit jaar besloten we om het groots aan te pakken: onze tuin, het stukje grond naast ons huis, en de ruimte rond mijn atelier (“The Dirty Potter”) zouden allemaal veranderen in een groene oase in het midden van de wijk.

Een Duurzame Transformatie

Dankzij mijn man – mijn sterke partner in dit project – hebben we de eerste stap gezet. We hebben de tegels rondom het huis gewipt en de grond voorbereid voor nieuwe planten. De gemeente Den Haag moedigt gelukkig vergroening aan, zolang we rekening houden met de infrastructuur. Dit gaf ons de motivatie om van ons huis een levendige groene hoek te maken, een plek waar planten, bijen en mensen samenkomen.

We hebben gekozen voor klimop en Cypres boompjes om een basis te leggen voor deze groene transformatie.

  • De klimop staat voor vasthoudendheid en verbinding. Het groeit in alle richtingen, zoekt zijn weg langs muren en hekken, en creëert schaduw en beschutting voor kleine dieren en insecten. Onze keuze voor klimop symboliseert onze wens om verbinding te maken – met de natuur, de gemeenschap, en met onze tuin als geheel.
  • De Cypres heeft een andere rol: hij brengt structuur, diepte, en groen in alle seizoenen. De robuuste, groene kleur van de Cypres herinnert ons aan kracht en continuïteit. Deze kleine boompjes staan symbool voor groei en een nieuw begin, zelfs in de meest stedelijke omgevingen.

Onze Groene Hoek in Beeld

De foto’s laten het begin zien van ons project: een tafel vol kleine planten die wachten om een thuis te vinden in de grond. De nieuwe plantjes, net geplant naast de muur, symboliseren hoop en belofte. Deze muur, die ooit een saaie grens vormde, zal langzaam transformeren in een levende, ademende achtergrond vol klimop en groene accenten. Ik denk elk boompje en elke klimop vertelt zijn eigen verhaal, en samen vormen ze een levend kunstwerk.

Op de laatste foto zie je hoe het geheel begint te groeien – een mooie balans tussen structuur en natuurlijkheid. Het contrast tussen de stenen muur en het zachte groen benadrukt hoe zelfs de meest versteende plek een nieuw leven kan krijgen.

Van Potter tot Plant-Potter

In dit proces ontdekte ik ook iets bijzonders: mijn rol als “The Dirty Potter” ging verder dan alleen klei. Terwijl ik planten in de grond zette en mijn atelier ernaast groen maakte, besefte ik dat ik niet alleen potten maakte, maar ook letterlijk “planten en kruiden potter” werd. Het bracht een glimlach op mijn gezicht en gaf nog meer betekenis aan dit project. Klei, natuur en (kruiden) planten vullen elkaar prachtig aan, en dit is pas het begin.

Een Wijk Oase voor Iedereen

Ons doel is niet alleen om onze tuin te transformeren, maar om een voorbeeld te stellen. We willen anderen inspireren om tegels te wippen, groen te planten, en zelfs de kleinste ruimte te benutten voor natuur. In een Vinexwijk zoals deze – met zijn strakke lijnen en efficiënt gebruik van ruimte – is elk stukje groen een stap richting een gezondere en mooiere omgeving.

We hopen dat ons huis, onze tuin, en mijn atelier samen een plek worden waar mensen de natuur voelen, creativiteit ontdekken, en rust vinden. Deze groene transformatie laat zien dat je, zelfs in een stedelijke omgeving, een oase van groen kunt creëren. Het vraagt toewijding, maar de beloning is onbetaalbaar – voor ons, voor de bijen, en voor iedereen die hier komt.

Doe Mee met Onze Groene Transformatie!

Wij willen niet alleen ons huis en tuin omtoveren tot een groene oase, maar ook jou inspireren om mee te doen. Of je nu een balkon, een kleine tuin, of zelfs alleen een vensterbank hebt – elke vierkante meter kan bijdragen aan meer groen, meer rust, en een betere leefomgeving.

Heb jij al een stukje groen in jouw buurt? Misschien heb je net als wij een tegel gewipt of een boom geplant? Of droom je ervan om meer te doen, maar weet je niet waar te beginnen? Deel jouw ideeën, foto’s, of vragen met ons!

  • Volg ons project: Blijf op de hoogte van onze transformatie en ontdek hoe je zelf aan de slag kunt gaan.
  • Deel jouw verhaal: We vinden het geweldig om te horen wat jij doet om jouw omgeving groener te maken.
  • Doe inspiratie op: We delen handige tips, DIY-projecten en verhalen over kruiden, bijen, en duurzaamheid.

Volg mijn blog en laten we samen een verschil maken – plant voor plant, tegel voor tegel! Laat hieronder in de reacties weten wat jouw groene droom is of stuur ons een foto van jouw eigen stukje natuur. Samen creëren we een groene oase, zelfs in de versteende straten van de stad! 🌿🐝🌸

Week 2 – Winterse Kruiden (tijmsiroop), Bijen en Creativiteit in Januari

Mme BluestockingLeave a comment

Hallo allemaal! 🌿

De winter is nog in volle gang hier in Nederland, en ik merk dat deze tijd van het jaar me altijd uitnodigt tot rust en reflectie. Het is immers een seizoen van knusheid, warme drankjes (heel veel thee) en – natuurlijk – plannen maken voor de maanden die komen. Maar ik ben nu een maal een bezig bijtje, dus lang stil zitten en plannen lukt me niet zo goed, dus heb ik ook weer deze week wat leuks te delen. Deze week draait om winterse kruiden, een beetje aandacht voor onze bijen, en een creatief project uit mijn atelier. Ik hoop dat jullie wat inspiratie vinden in mijn kleine winterrituelen.

Winterse Kruiden: Tijm en Rozemarijn

In de winter hebben we vaak behoefte aan warmte, zowel in huis als in ons lijf. Tijm en rozemarijn zijn mijn absolute favorieten in dit seizoen. Ik deelde al een heerlijke theetje van deze kruiden in The Dirty Potter nieuwsbrief van januari. Deze twee kruiden blijven stoïcijns groen, zelfs bij vorst, en ze brengen een heerlijke geur en smaak in de keuken. Maar wat ik nog fijner vind: ze kunnen ook echt helpen als je verkouden bent of last hebt van een zere keel.

Recept: Tijmsiroop tegen een Zere Keel

Ik wil vandaag een van mijn favoriete winterrecepten met jullie delen: tijmsiroop tegen een zere keel. Deze siroop is eenvoudig te maken en werkt bij mij altijd als ik last heb van hoest of keelpijn, zoals nu ook juist het geval is. … kuch kuch … Het combineert de krachtige antibacteriële eigenschappen van tijm met de verzachtende werking van honing. Perfect om de winter door te komen!

Wat heb je nodig?

  • 100 gram verse tijmblaadjes (of 50 gram gedroogde tijm) *op de foto heb ik gedroogde tijm gebruikt
  • 500 ml water
  • 250 gram rauwe honing
  • Sap van 1 citroen (optioneel)

Stappenplan

  1. Maak een tijminfusie:
    Doe de tijm in een pan en voeg het water toe. Breng dit aan de kook en laat het 15 minuten zachtjes pruttelen, zodat de werkzame stoffen uit de tijm vrijkomen.

2. Zeef het mengsel:
Giet de infusie door een fijne zeef of kaasdoek in een andere pan of kom. Druk de tijm goed aan om alle vloeistof eruit te halen.

3. Voeg de honing toe:
Laat de tijminfusie afkoelen tot ongeveer 40°C (lauwwarm) en roer de honing erdoor. Zorg dat de siroop goed gemengd is.

4. Citroen (optioneel):
Voeg het sap van 1 citroen toe voor extra smaak en vitamine C. Dit maakt de siroop ook iets frisser.

5. Bewaren:
Giet de siroop in een schoon, gesteriliseerd flesje of potje. Bewaar het in de koelkast. De siroop blijft ongeveer 1 maand goed.

Hoe Gebruik Je Het?

  • Neem 1-2 theelepels siroop direct om je keel te verzachten.
  • Voeg 1 eetlepel toe aan een kopje warm water of thee voor een kalmerend drankje.
  • Je kunt het ook gebruiken als natuurlijke hoestsiroop, 3 keer per dag.

Contra indicaties

  • Bij zwangerschap en zogen alleen uitwendig gebruiken.
  • Geen tinctuur gebruiken bij een hoge bloeddruk.

Waarom Tijmsiroop Werkt

  • Tijm: Antibacterieel, slijmoplossend en verzachtend. Helpt bij hoesten en keelklachten.
  • Honing: Verzacht de keel en heeft een natuurlijke antibacteriële werking.
  • Citroen: Versterkt het immuunsysteem en geeft een frisse smaak.

Ik hoop dat mijn recept je helpt om gezond en comfortabel de winter door te komen! Probeer het eens, en laat me weten hoe het werkt voor jou. Heb jij een eigen winterfavoriet die je altijd maakt? Deel het in de reacties – ik hoor het graag!

Bijen update: Hoe We Hen Kunnen Helpen in de Winter

Onze bijen zitten nu in hun winterrust. Ze klitten samen in hun kast en blijven warm door heel dicht bij elkaar te zitten. Als imker weten we hoe belangrijk het is om ze in deze periode niet te storen – dat kost hen energie die ze hard nodig hebben. Wist je dat bijtjes niet vliegen als het onder de 10 graden is? Dus zijn ze nu heerlijk bezig binnen elkaar warm te houden.

Maar wist je dat je ook in de winter al iets kunt doen om bijen en andere insecten te helpen?

  • In week 1 van januari vertel ik over welke planten je kunt planten om de bijen te helpen
  • Denk vooruit: Plan je tuin zo dat er in elk seizoen iets bloeit. Dat maakt een wereld van verschil voor bijen én je eigen plezier.

Ik vind het heerlijk om deze tijd van het jaar na te denken over hoe we onze tuin nog meer een toevluchtsoord kunnen maken – voor de bijen én voor onszelf en natuurlijk voor Amna. Dat betekent dus geen giftige planten in ons tuintje. Zodra het zonnetje een beetje schijnt en het wind een beetje gaat liggen werk ik tussendoor nog even aan kleine klusjes of ben ik in het atelier.

Creativiteit: Potten Maken in Mijn Atelier

Tijdens deze koude dagen vind ik het heerlijk om in mijn atelier te werken. Klei in mijn handen, het (elektrische) houtkacheltje aan, en mijn gedachten laten afdwalen terwijl ik iets moois maak of lekker een luisterboek of podcast aan. Deze week heb ik gewerkt aan een paar handgemaakte kruidenpotten en schalen. Heerlijk in Afrikaanse stijl. Ja, mijn liefde voor Afrika is groot, daar liggen mijn roots en wat mis ik toch vaak de zonneschijn en mijn mensen. Gelukkig heb ik het hier ook goed en ook lieve mensen. Ik ben een dankbaar en gezegend mens.

Wat ik zo leuk vind aan mijn potjes en schalen van deze week, is dat het zowel praktisch als decoratief is. Ik gebruik zwarte steengoedklei, omdat die mooi contrasteert met de witte porselein die ik als egobe heb aangebracht. Het kan straks binnen onder de veranda staan of buiten in de tuin, of zelfs in huis. Hier is wat ik heb gemaakt:

  • kleinere en grotere kruidenpotjes voor op de vensterbank en buiten in de tuin, perfect voor al die plantjes en bloemen straks. Zo kan ik mijn planten makkelijker verplaatsen en hoef ik niet altijd rekening te houden met goede buren… Ook kan ik de plantjes die meer zon nodig hebben makkelijker verschuiven (met de zon mee laten reizen door de hele dag). 
  • grotere bakken dat ik straks in de tuin wil gebruiken tijdens de lunch van de dag workshops die ik aanbied.

Het is een eenvoudige herinnering dat creativiteit en natuur hand in hand gaan. Als ik de potjes en schalen zie staan zie ik ze al straks mijn tuintje en tafel op vrolijken.

  • Theepot en theekopje ook heb ik nog even een theepot gemaakt en een thee kopje voor mezelf om lekker uit te kunnen gieten terwijl ik werk. Ik heb al verteld over mijn kruidenvrouwtje in week 1 die de kruid van het jaar erop heeft. Nou op mijn theepot en kopje heb ik ook hetzelfde kruid erop gekerfd. Weet je al wat het is?

Een Warm Wintergevoel

Ik hoop dat jullie iets hebben aan deze kleine winterse tips en inspiratie. Deze tijd van het jaar kan soms donker en stil aanvoelen, maar met kruiden, creativiteit en een beetje aandacht voor jezelf en de natuur wordt het zoveel mooier.

Heb jij winterrituelen waar je blij van wordt? Misschien een recept dat je altijd maakt, of een project waar je aan werkt? Ik hoor graag van je in de reacties hieronder!

🌿✨

Week 1 van Januari: Een Nieuw Begin en Planning

Mme Bluestocking1 Comment

De start van een nieuw jaar voelt altijd als een fris vel papier – een kans om te dromen, plannen te maken en nieuwe energie te vinden. Voor mij draait deze januari om het zetten van de eerste stappen naar een groen en creatief jaar. Het is een tijd om mijn kruiden, bijen en tuin op een rijtje te zetten en de basis te leggen voor alles wat groeit en bloeit.

In deze blog deel ik hoe ik mijn jaar begin: met mijn zaai- en oogstkalender voor kruiden, aandacht voor de winterrust van onze bijen, en een bijzonder creatief project in mijn atelier, The Dirty Potter.

Kruiden: De Zaai- en Oogstkalender

Het plannen van een kruidentuin begint bij het kennen van je planten of het lezen van het kruidenzakje. Elk kruid heeft zijn eigen ritme: wanneer te zaaien, hoe diep in de grond, hoeveel water, en met welke buren het goed samenleeft. Dit jaar zaaien we een prachtige selectie, van passiebloem en lavendel tot waterkers en spinazie. Hier is mijn planning:

Met deze planning weet ik precies wat ik wanneer moet doen, en de combinatie van kruiden zorgt ervoor dat ze elkaar ondersteunen. Zo creëer ik een biodivers en gezond ecosysteem in mijn tuin. Heb nu al zin in februari 🙂

Bijen: Winterrust in de Kast

In de winter trekken onze bijen zich terug in hun kast en vormen een wintertros. Ze houden elkaar warm en overleven op de honing die ze eerder hebben verzameld. Wij hebben vorig jaar geen honing van ze genomen omdat het een jonge volk was van juni 2024. Deze periode is cruciaal, en het belangrijkste wat wij als imkers kunnen doen, is hen met rust laten. En dat doen we dan ook! Ik loop wel iedere dag langs richting mijn atelier en dan maak ik even een praatje, maar daar meer over een andere keer.

Voor wie ook bijen in de buurt wil helpen:

  • Plant winterbloeiers zoals sneeuwklokjes en winterakoniet. Deze bieden nectar voor de eerste bijen die in het voorjaar uitvliegen.
  • Laat uitgebloeide planten staan. Stengels en bladeren zijn schuilplaatsen voor wilde bijen.
  • Houd de vliegopening vrij. Controleer of er geen verstoppingen zijn door sneeuw, ijs of bladeren.
Sneeuwklokjes
Winterakoniet

De bijen herinneren me eraan hoe waardevol rust en voorbereiding zijn, niet alleen in de natuur maar ook in ons eigen leven. Ik vind het echt heerlijk even thuis te kunnen zijn en bij het vuurtje te zitten in mijn schommelstoel terwijl ik schrijf of lees. Nog even lekker wegdromen en genieten wat in het vooruitzicht ligt.

Creativiteit: Kruidenvrouwtjes in Klei

In mijn atelier, The Dirty Potter, combineer ik natuur en creativiteit in alles wat ik maak. Dit jaar begon met een project dat zowel functioneel als speels is: kruidenvrouwtjes van zwarte steengoedklei.

  • Het eerste vrouwtje staat straks op mijn tafel en dient als 6 plantenpotjes voor verse kruiden. Met een niet-giftig glazuur en vorstbestendige klei is ze niet alleen een praktische toevoeging, maar ook een kunstzinnige eyecatcher.
  • Het tweede vrouwtje staat straks in de tuin, tussen de planten. Met als doel vogelvoederbak, waarin ik zaden en water kan plaatsen voor de vogels in de winter.

Het proces van klei tot afgewerkt stuk is een prachtig voorbeeld van hoe ambacht en natuur elkaar versterken. Deze kruidenvrouwtjes brengen een glimlach op mijn gezicht én helpen planten en dieren in mijn omgeving.

Jouw Start van het Jaar

Voor mij is januari een maand van dromen, plannen en kleine stapjes. Of het nu gaat om een kruidenkalender, het zorgen voor bijen, of een creatief project in mijn atelier – alles begint met een idee en de wil om te beginnen.

Hoe start jij jouw jaar? Heb je al een project of een plan dat je energie geeft? Ik hoor het graag! Deel je ideeën of foto’s van jouw groene en creatieve start hieronder in de reacties.

🌿✨

Fabel: De Stille Woudbewaker

Mme BluestockingLeave a comment

Diep in het hart van het Grote Bos stond Fedor, de Stille Woudbewaker. Zijn lichaam leek op een knoestige boom, met een brede snuit en lange, uitgerekte oren die op takken leken. Zijn armen, stevig en stil, waren als oude wortels die alles met de aarde verbonden. Fedor sprak nooit, bewoog nauwelijks, maar waakte in stilte over het bos en alles wat daarin leefde.

De dieren fluisterden verhalen over Fedor. Sommigen geloofden dat hij de geest van het bos was, anderen zeiden dat hij de hoeder van balans en rust was. Wat zeker was, was dat Fedor altijd in de schaduw van de eeuwenoude bomen stond en leek te luisteren naar elk geluid, hoe klein ook.

Op een dag kwam een jonge eekhoorn naar Fedor toe. “Ik voel me nutteloos,” piepte het diertje. “Ik ben klein en zwak, en niemand merkt me op. Wat voor verschil kan ik maken in dit grote bos?”

Fedor bleef zoals altijd stil. Maar de eekhoorn merkte iets vreemds: een blad dwarrelde langzaam naar beneden en landde precies voor zijn pootjes. Toen hij het oppakte, hoorde hij het fluisteren van de wind en zag hij hoe andere bladeren zachtjes wiegden in de lucht. Langzaam begon hij te begrijpen dat zelfs het kleinste blad een rol speelt in het geheel: het vangt zonlicht, geeft schaduw, valt en voedt de aarde.

Met hernieuwde energie begon de eekhoorn noten te verzamelen en gaten in bomen te vullen, niet langer twijfelend aan zijn rol in het bos.

Vanaf die dag begrepen de dieren dat Fedor niet alleen luisterde, maar dat hij hen liet zien hoe de natuur werkt: in stilte, in samenwerking, en in de kracht van elk klein deel van het grotere geheel.

Moraal:
Je hoeft niet groot of luid te zijn om een verschil te maken. Zelfs de kleinste bijdragen kunnen een grote impact hebben op het geheel.

Het Fabeltje van Uiliane de Wijze

Mme BluestockingLeave a comment

In een betoverd winterbos, waar de sneeuw nooit smolt en de sterren altijd leken te dansen, woonde Uiliane de Wijze. Ze was een bijzondere uilenvrouw, geboren uit klei die was vermengd met de aarde van eeuwenoude verhalen. Haar grote ogen, diep geëtst met rimpels van wijsheid, konden niet alleen de nacht doorgronden, maar ook de geheimen van het hart.

Uiliane stond bekend als de Bewaakster van Vergeten Fabels. Iedereen die een oud verhaal dreigde te vergeten, hoorde haar zachte stem in hun dromen. Ze droeg een mantel van mos en een jurk geweven van elfenhaar, en aan haar voeten lagen wortels die ooit aan haar eigen nest hadden gegroeid. Maar wat haar echt magisch maakte, was haar vermogen om met één blik elk verloren verhaal weer tot leven te wekken.

Op een nacht, tijdens de jaarlijkse Midwinterviering van het bos, verscheen Uiliane voor een kring van dieren. “Wie van jullie,” vroeg ze met haar zachte, hese stem, “durft het langste vergeten verhaal van deze wereld te vinden en terug te brengen?” Het was niet zomaar een vraag, maar een uitdaging die slechts door de dapperste dieren werd aangenomen.

Een kleine, verlegen muis genaamd Pimpernel stak zijn poot op. Onder Uiliane’s kalme blik groeide zijn moed, en hij vertrok op een avontuur dat niemand ooit had durven dromen. Toen hij maanden later terugkeerde met een verhaal over een ster die verliefd werd op de aarde, glimlachte Uiliane tevreden. “Elke ster heeft een plek in de hemel, en elk verhaal een plek in ons hart,” fluisterde ze, terwijl haar ogen glinsterden in het kaarslicht.

Uiliane kreeg hierdoor een nieuwe naam in het bos: “De Herinneraar.” Maar onder de mensen bleef ze bekend als Uiliane de Wijze, een stille herinnering dat in de meest eenvoudige, aardse dingen – zoals een sculptuur van klei – de kracht van een verhaal schuilt.

De moraal van het fabeltje is: “Elk verhaal, hoe klein of vergeten ook, heeft waarde en verdient een plek in ons hart. Het zijn de verhalen die ons verbinden met onze oorsprong en ons helpen onze weg te vinden, zelfs in de donkerste nachten.”

Het verhaal van Uiliane herinnert ons eraan dat we soms moed nodig hebben om verloren herinneringen en oude wijsheden te herontdekken, en dat juist in het eenvoudige en vergankelijke – zoals klei, dromen of vergeten verhalen – de grootste magie schuilt.

De Fabel van Seluna, de Waker van Dwalend Licht

Mme BluestockingLeave a comment

Lieve lezers,

Seluna is nog maar net uit mijn handen ontstaan, maar ik kan niet wachten om haar met jullie te delen – én haar allereerste verhaal! Wat vinden jullie van haar? Ik ben ontzettend benieuwd naar jullie gedachten, dus laat het me vooral weten. Dat zou me enorm blij maken!

Er was eens een magisch wezen genaamd Seluna, met de gratie van een geitje en de zachtheid van een muis. Op haar rug droeg ze een kleine mand, en in haar buik brandde een vlam die nooit doofde. Het licht dat door de gaatjes in haar huid straalde, vertelde verhalen aan hen die het nodig hadden.

Seluna leefde aan de rand van het Rijk van Verloren Hoop, een plek waar mensen vaak verdwaalden in verdriet en zorgen. Ze dwaalde ‘s nachts door de velden, haar zachte licht dansend als sterren die fluisterden: “Je bent niet alleen.”

Op een koude, stille avond ontmoette Seluna een klein meisje, Alina, die op een oude boomstronk zat. Haar schouders hingen laag, haar ogen waren leeg. “Ik weet niet meer hoe ik blij moet zijn,” fluisterde ze.

Seluna ging naast haar zitten en liet haar vlam stralen. De schaduwen op de grond begonnen te bewegen en vormden een verhaal: een klein meisje dat een papieren windmolen maakte, lachend en rennend door een weiland. Alina herkende zichzelf in de beelden en fluisterde: “Dat was ik, lang geleden.”

Seluna’s kaars flakkerde, en de schaduwen veranderden. Ze toonden het meisje opnieuw, ouder, staand in een tuin vol bloemen, terwijl ze papieren windmolens maakte voor andere kinderen. Alina keek met grote ogen. “Betekent dit… dat ik opnieuw kan leren gelukkig te zijn?”

Seluna gaf geen antwoord, maar boog haar hoofd. Ze liet een zacht licht in de mand op haar rug vallen. Daarin zag Alina een papieren windmolen die precies leek op die van vroeger. Ze pakte het voorzichtig en glimlachte voor het eerst in lange tijd.

Vanaf die dag begon Alina weer te dromen. Ze maakte windmolens en zorgde voor de dorre tuin achter haar huis, die langzaam weer tot bloei kwam. En Seluna ging verder, haar licht delend met anderen die het pad waren kwijtgeraakt.

Moraal: Zelfs de kleinste herinnering aan vreugde kan het begin zijn van een nieuwe toekomst vol hoop.

https://www.instagram.com/reel/DDfBikuo1xEuCai8Oyajg93-1OgJMaV6sNWClg0/?igsh=c3RvcWt0dmc1Y2Zz

De kracht van klei: Godinnen en de verhalen van transformatie

Mme BluestockingLeave a comment

In mijn atelier, tussen de geur van aarde en de stille kracht van klei, ontvouwt zich telkens een bijzondere reis. Het is een reis van creatie, van verbinding, van het zichtbaar maken van wat vaak onzichtbaar blijft: de vrouwelijke energie in haar vele vormen. Een belangrijk onderdeel van mijn werk is het maken van (mythische) godinnensculpturen. Elk sculptuur dat ik maak is niet zomaar een object, maar een levend verhaal – een tastbare vertelling van de transformatieprocessen waar wij als vrouwen doorheen gaan.

De zachte kracht van klei
Klei is een bijzonder medium. Het voelt zo eenvoudig en aards, maar het draagt een diepe potentie in zich. Het laat zich vormen, veranderen en herstellen, en dat proces is voor mij een metafoor voor ons eigen leven. Als vrouwen dragen we zoveel binnen in ons: groei, pijn, loslaten, kracht en herstel. Klei geeft mij de ruimte om deze cycli uit te drukken – van kwetsbaarheid tot onstuitbare kracht, van chaos tot balans.

Wanneer ik aan een nieuw godinnen sculptuur begin, begint het proces vaak intuïtief. Soms wordt mijn aandacht getrokken door een specifiek thema: een gevoel van transformatie, een moment van stilte, of juist een krachtige eruptie van energie. Andere keren ontstaat de inspiratie uit verhalen – mythes, oude wijsheden, of de persoonlijke ervaringen van vrouwen om me heen.

De verhalen van transformatie
Elke vrouw die ik maak, vertelt een verhaal. Ze is een spiegel van onze ervaringen, een representatie van de innerlijke reis die we allemaal op onze eigen manier maken. Sommige sculpturen drukken de fase van groei uit, waarin we ons kwetsbaar voelen maar waarin zoveel potentie verscholen ligt. Andere sculpturen symboliseren loslaten – het moment waarop we het oude afwerpen, vaak met pijn, maar altijd met een belofte van ruimte voor het nieuwe.

En dan zijn er beelden van kracht: een rechte rug, een blik vol vuur, een godin die midden in haar eigen storm staat en weigert om te buigen. En herstel, de zachte omarming van onszelf na een lange reis, waarin we eindelijk ons eigen licht opnieuw vinden.

Een vrouwelijk universum
In mijn atelier ontstaat er vaak een bijzonder gevoel wanneer de godinnensculpturen samen staan. Het lijkt alsof ze onderling communiceren, alsof ze samen een verhaal weven dat groter is dan elk individueel beeld. Het is een herinnering aan hoe sterk wij als vrouwen zijn – niet alleen individueel, maar vooral samen.

Persephone

Ik zie deze sculpturen niet alleen als kunstwerken, maar ook als ankers, als kleine monumenten van de kracht van het vrouwelijke. Voor mij is het een manier om die energie tastbaar te maken, om haar verhaal een plaats te geven in ons dagelijks leven. Of het nu in een keuken staat, op een bureau, of in een vensterbank, elke sculptuur draagt dat verhaal met zich mee.

Creatie als heling
Het proces van werken met klei heeft ook mij veranderd. Het brengt me dichter bij mezelf, bij mijn eigen cycli van transformatie. Elke keer dat mijn handen door de klei glijden, herinner ik me hoe essentieel het is om tijd te nemen voor groei, loslaten en herstel. En het doet me beseffen hoe universeel deze processen zijn.

Voor mij is het maken van godinnensculpturen niet alleen een creatieve uitlaatklep, maar een diepe, helende praktijk. Het is een manier om mezelf te verbinden met een vrouwelijke energie die al eeuwenlang door de aarde stroomt – en die nog steeds leeft in ons allemaal.

Laten we deze verhalen blijven vertellen, in klei, in woorden, in onze daden. Want in die verhalen schuilt de kracht om te groeien, te helen en onszelf steeds opnieuw te hervinden.

Neem een kijkje in de winkel voor mijn laatste update:

https://thedirtypotter.nl/winkel/

De Overgang van Herfst naar Winter: Een Reflectie op het Jaarwiel

Mme BluestockingLeave a comment

Terwijl ik gisteren door het bos liep, voelde ik de herfst volop om me heen. De bomen stonden in vuur en vlam, hun bladeren in schitterende tinten van diep oranje, warm geel en gloeiend rood. Het was alsof de natuur nog even haar mooiste kleuren liet zien voordat ze zich terugtrekt in de rust en stilte van de winter. Maar terwijl ik daar stond, kwam de vraag in me op: waar bevinden we ons nu eigenlijk op het jaarwiel? En wat gebeurt er precies in deze overgang van herfst naar winter? Met Yule – de viering van de winterwende – die op 21 december voor de deur staat, begint de winter officieel. Maar deze tussentijd, deze overgangsfase, lijkt zo bijzonder en krachtig. Het is alsof de natuur zich voorbereidt op iets dieps, iets dat vaak over het hoofd wordt gezien in ons moderne, haastige leven.

De Herfstrust: Een Laatste Glimp van Leven en Kleur

De herfst, die we nu nog volop ervaren, is een seizoen van overvloed en loslaten. De bomen werpen hun bladeren af, geven hun laatste kleuren prijs en bereiden zich voor op de koude maanden. Deze tijd van het jaar heeft een bijzondere magie. De frisse geur van vochtige aarde, het kraken van gevallen bladeren onder onze voeten, en de zachte mist die de vroege ochtenden omhult – alles voelt intens, levendig en toch doordrenkt van vergankelijkheid.

We bevinden ons nu op een kantelpunt, in de laatste adem van de herfst. Dit seizoen nodigt ons uit om na te denken over wat we achter ons laten, om los te laten wat niet langer dient. Net zoals de natuur zich van oude bladeren ontdoet, mogen wij ook onze ‘oude bladeren’ laten vallen: gedachten, patronen of zorgen die we niet meer willen meenemen naar het nieuwe jaar. Dit proces van loslaten is een voorbereiding op de winter, een fase van stilte en introspectie.

De Donkere Tijd en de Wijsheid van Stilte

Vanaf Samhain, het Keltische nieuwjaarsfeest op 31 oktober, gaan we de donkerste tijd van het jaar in. De dagen worden korter, de nachten langer, en de natuur trekt zich langzaam terug. Dit wordt vaak ervaren als een tijd van naar binnen keren, zowel letterlijk als figuurlijk. De natuur ademt in en wij ademen mee. Het is alsof de wereld om ons heen zich klaarmaakt voor een periode van rust en reflectie.

Op het jaarwiel bevindt deze periode zich tussen de herfst en de winter, een seizoen dat symbool staat voor het laten rusten van zaden in de aarde. Wat we nu zaaien in onze gedachten en intenties, krijgt in de winter de tijd om te rijpen. De stilte van deze donkere periode heeft een eigen wijsheid. Het is een uitnodiging om niet alleen stil te staan bij wat we loslaten, maar ook bij wat we willen voeden in onszelf, wat in het donker mag groeien voordat het in de lente weer tot leven komt.

Yule: De Winterwende en het Licht dat Terugkeert

De overgang naar de winter vindt officieel plaats op 21 december, tijdens de winterwende, ook wel Yule genoemd. Dit moment markeert het dieptepunt van de donkere periode. Op de kortste dag en de langste nacht van het jaar vieren we het terugkerende licht. Na Yule beginnen de dagen weer langzaam langer te worden. Hoewel de winter nog maar net begint, draagt de belofte van de zon in zichzelf al de hoop van nieuw leven en groei.

In deze tijd draait alles om balans en hernieuwing. Yule herinnert ons eraan dat, zelfs in de diepste duisternis, het licht nooit helemaal verdwijnt. Het is een tijd om naar binnen te keren, om warmte te vinden bij elkaar en ons voor te bereiden op het nieuwe dat zal komen. In de natuur lijkt alles stil, maar onder de grond gebeurt er van alles – wortels groeien, zaden worden gevoed en slapende knoppen wachten op hun tijd om uit te komen.

De Betekenis van de Overgang

Deze overgang van herfst naar winter is intens en rijk aan symboliek. Het voelt misschien minder subtiel dan de verandering tussen lente en zomer, omdat het gepaard gaat met een voelbare verschuiving in de energie om ons heen. Waar de lente ons doet ontwaken en de zomer ons uitnodigt om voluit te leven, nodigt de herfst ons uit tot reflectie en de winter tot bezinning. Er is een diepe schoonheid in deze cyclus van het jaar: het herinnert ons aan de eeuwige beweging van leven, dood en wedergeboorte.

Als we stilstaan bij deze overgang, krijgen we de kans om ons opnieuw te verbinden met de ritmes van de natuur. We kunnen voelen dat, net als de natuur, ook wij rust en stilte nodig hebben om uiteindelijk opnieuw tot bloei te komen. Deze periode leert ons dat het loslaten, het wachten, en de stilte hun eigen betekenis hebben – net zoals de kleurrijke overvloed van de herfst en het licht van de zomer.

Dus terwijl ik door het herfstbos loop en de kleuren bewonder, laat ik me meevoeren door deze overgang. Het is een tijd van naar binnen keren, van geduld en vertrouwen. Want zoals de natuur zich klaarmaakt voor de winter, zo bereiden wij ons voor op wat komen gaat. De overgang naar winter is niet het einde van iets, maar het begin van een nieuwe cyclus. Een tijd om te rusten, te koesteren en te dromen – in de stilte, met de belofte van licht dat altijd terug zal keren.

💕✨ Geniet van alle magie die deze tijd te bieden heeft!

Het Magische Boomvaasje van Porselein

Mme BluestockingLeave a comment

Op Mme_Bluestocking Instagram::

www.instagram.com/reel/DAdxVLgI8R0/

Een Eerste Stap naar Meer

Het maken van dit eerste magische boomvaasje was niet alleen een leerproces, maar ook een inspirerende ervaring. Ik ontdekte hoeveel ik geniet van het balanceren tussen controle en het loslaten van mijn verwachtingen. Het proces van werken met porselein is als een dialoog: je moet luisteren naar het materiaal, voelen hoe het zich gedraagt en vooral vertrouwen dat het zich vormt naar jouw handen—en soms juist andersom.

Dit vaasje is pas het begin. Ik heb zoveel nieuwe ideeën voor verschillende soorten boomvaasjes, elk met hun eigen unieke vormen en persoonlijkheden. Misschien wordt de volgende wel wat kleurrijker, met subtiele tinten groen en bruin om de natuurlijke uitstraling nog meer te benadrukken.

Dankbaarheid en Inspiratie

Ik ben ongelooflijk dankbaar voor de positieve reacties die ik heb ontvangen op Instagram, van mensen die, net als ik, de magie van dit vaasje zien. Het moedigt me aan om verder te experimenteren en mijn eigen pad te blijven volgen, zonder te vervallen in kopieergedrag. Het is precies dat gevoel van verkenning, dat loslaten van wat anderen doen, dat dit vaasje tot leven heeft gebracht.

Dus, als je zelf creatief bezig bent, wil ik je uitnodigen om ook jouw eigen weg te zoeken. Vind jouw boom, jouw verhaal, en laat het groeien in de vorm die alleen jij kunt maken. De reis is vaak net zo magisch als het eindresultaat zelf.

@the_dirty_potter