Diep in het hart van het Grote Bos stond Fedor, de Stille Woudbewaker. Zijn lichaam leek op een knoestige boom, met een brede snuit en lange, uitgerekte oren die op takken leken. Zijn armen, stevig en stil, waren als oude wortels die alles met de aarde verbonden. Fedor sprak nooit, bewoog nauwelijks, maar waakte in stilte over het bos en alles wat daarin leefde.
De dieren fluisterden verhalen over Fedor. Sommigen geloofden dat hij de geest van het bos was, anderen zeiden dat hij de hoeder van balans en rust was. Wat zeker was, was dat Fedor altijd in de schaduw van de eeuwenoude bomen stond en leek te luisteren naar elk geluid, hoe klein ook.
Op een dag kwam een jonge eekhoorn naar Fedor toe. “Ik voel me nutteloos,” piepte het diertje. “Ik ben klein en zwak, en niemand merkt me op. Wat voor verschil kan ik maken in dit grote bos?”
Fedor bleef zoals altijd stil. Maar de eekhoorn merkte iets vreemds: een blad dwarrelde langzaam naar beneden en landde precies voor zijn pootjes. Toen hij het oppakte, hoorde hij het fluisteren van de wind en zag hij hoe andere bladeren zachtjes wiegden in de lucht. Langzaam begon hij te begrijpen dat zelfs het kleinste blad een rol speelt in het geheel: het vangt zonlicht, geeft schaduw, valt en voedt de aarde.
Met hernieuwde energie begon de eekhoorn noten te verzamelen en gaten in bomen te vullen, niet langer twijfelend aan zijn rol in het bos.
Vanaf die dag begrepen de dieren dat Fedor niet alleen luisterde, maar dat hij hen liet zien hoe de natuur werkt: in stilte, in samenwerking, en in de kracht van elk klein deel van het grotere geheel.
Moraal: Je hoeft niet groot of luid te zijn om een verschil te maken. Zelfs de kleinste bijdragen kunnen een grote impact hebben op het geheel.
Na mijn laatste blog over de porseleinen boomvaasjes, kreeg ik veel vragen over de materialen waarmee ik werk. Het voelt bijna alsof elk materiaal zijn eigen persoonlijkheid en ziel heeft, en ik wil jullie daar graag iets meer over vertellen. Klei, aardewerk en porselein – drie vormen van keramiek, elk met hun eigen charme en eigenschappen. Elk stuk dat ik maak, wordt door deze materialen gevormd en krijgt daardoor zijn eigen unieke uitstraling.
En ja, ik ben momenteel ook bezig met een heel nieuw en bijzonder project dat ik graag met jullie wil delen. Maar daarover zometeen meer… Ik verklap alvast dat het iets met sterren te maken heeft en dat jullie er al eerder een glimp van kunnen opvangen. Laten we eerst in de wereld van de materialen duiken!
Klei – De Oerbron
Klei is het begin van alles, een puur en aards materiaal. Het voelt zacht en kneedbaar aan en laat zich vormen naar wat je maar wilt, van de eenvoudigste pot tot de meest gedetailleerde sculpturen. Klei is als een vriendelijke metgezel die zich aanpast en meebeweegt, maar die ook vraagt om geduld en respect. Wanneer klei eenmaal gebakken wordt, verandert het voorgoed. Die transformatie is prachtig en een beetje magisch – alsof je iets teruggeeft aan de aarde in een nieuwe, blijvende vorm.
Aardewerk – Warm en Robuust
Als klei eenmaal is gebakken op een iets lagere temperatuur, noemen we het aardewerk. Dit materiaal heeft een warme, rustieke uitstraling en voelt zwaarder en robuuster aan. Aardewerk is een beetje zoals een trouwe vriend die altijd klaarstaat; het heeft een bepaalde stevigheid, een soort stoere charme. De structuur blijft wat poreus, wat betekent dat ik vaak een glazuurlaag toevoeg om het waterdicht te maken. Hierdoor krijgen aardewerken stukken een warme glans die elk hoekje en randje extra benadrukt. Aardewerk voelt als thuiskomen – warm, aards en vol karakter.
Porselein – Fijn en Mysterieus
En dan, als laatste, is er porselein. Porselein is voor mij het meest betoverende materiaal – het heeft een zachte, haast etherische uitstraling en is tegelijk sterk en verfijnd. Het wordt op veel hogere temperaturen gebakken dan aardewerk, en daardoor ontstaat een gladde, soms licht doorschijnende structuur die heel bijzonder aanvoelt. Porselein vraagt om liefdevolle aandacht, om precieze bewegingen en een rustige hand. Het is als een stille, mysterieuze vriend die zich niet zomaar prijsgeeft, maar als je de tijd neemt om het te leren kennen, ontvouwt het zich in al zijn pracht. Mijn boomvaasjes zijn van dit porselein gemaakt, en ik denk dat je die magie echt voelt wanneer je ze in handen hebt.
De Nieuwe Sterrenmantel Kaarsenhouders – Een Ode aan het Sterrenkind
Nu we het over magie hebben, wil ik jullie graag vertellen over mijn nieuwste project: de Sterrenmantel kaarsenhouders. Deze serie is geïnspireerd op de schoonheid van de nachtelijke hemel, met een zachte, sprankelende gloed die doet denken aan sterrenlicht. Een lieve klant noemde ze “sterrenkinderen,” en die naam raakte me diep. Deze kaarsenhouders zijn een eerbetoon aan het sterrenkind in ieder van ons – aan dat deel van ons dat verlangt naar warmte, licht en een beetje betovering in het dagelijks leven.
Vanaf 1 december zullen de Sterrenmantel kaarsenhouders te koop zijn in mijn webshop op www.thedirtypotter.nl. Maar speciaal voor mijn trouwe lezers en volgers is er een klein geheim: je kunt je nu inschrijven voor mijn nieuwsbrief, en daarmee krijg je vroege toegang tot de collectie én 10% korting op je eerste bestelling. Zo kun je alvast een Sterrenmantel kaarsenhouder in huis halen om je winteravonden te verlichten.
Ik hoop dat jullie net zo uitkijken naar deze collectie als ik! Bedankt voor het lezen en voor jullie nieuwsgierigheid naar mijn werk – het betekent de wereld voor me.
Het maken van dit eerste magische boomvaasje was niet alleen een leerproces, maar ook een inspirerende ervaring. Ik ontdekte hoeveel ik geniet van het balanceren tussen controle en het loslaten van mijn verwachtingen. Het proces van werken met porselein is als een dialoog: je moet luisteren naar het materiaal, voelen hoe het zich gedraagt en vooral vertrouwen dat het zich vormt naar jouw handen—en soms juist andersom.
Dit vaasje is pas het begin. Ik heb zoveel nieuwe ideeën voor verschillende soorten boomvaasjes, elk met hun eigen unieke vormen en persoonlijkheden. Misschien wordt de volgende wel wat kleurrijker, met subtiele tinten groen en bruin om de natuurlijke uitstraling nog meer te benadrukken.
Dankbaarheid en Inspiratie
Ik ben ongelooflijk dankbaar voor de positieve reacties die ik heb ontvangen op Instagram, van mensen die, net als ik, de magie van dit vaasje zien. Het moedigt me aan om verder te experimenteren en mijn eigen pad te blijven volgen, zonder te vervallen in kopieergedrag. Het is precies dat gevoel van verkenning, dat loslaten van wat anderen doen, dat dit vaasje tot leven heeft gebracht.
Dus, als je zelf creatief bezig bent, wil ik je uitnodigen om ook jouw eigen weg te zoeken. Vind jouw boom, jouw verhaal, en laat het groeien in de vorm die alleen jij kunt maken. De reis is vaak net zo magisch als het eindresultaat zelf.
Het maken van mijn porseleinen torso vaasje was niet alleen een artistiek proces, maar ook een persoonlijke oefening in het loslaten van perfectionisme. Zoals velen heb ik vaak de neiging om elk detail tot in de perfectie te willen uitvoeren, maar dit project leert me om de schoonheid te zien in het onvolmaakte.
Porselein: Een Bewuste Keuze
Voor dit project koos ik voor porselein, en dat was een weloverwogen beslissing. Porselein heeft een verfijnde elegantie, gecombineerd met een fragiele kracht die me blijft fascineren. Het leek me het perfecte medium om de delicate zachtheid van bloemen, natuur, en vrouwelijkheid te vangen en om te zetten in een kunstwerk. Werken met porselein brengt echter zijn eigen uitdagingen met zich mee; het vraagt om geduld en een flexibele aanpak, iets wat je alleen leert door te experimenteren, fouten te maken, en telkens opnieuw te proberen.
Toen ik aan het torso vaasje begon, had ik in mijn hoofd al een duidelijk beeld van hoe het eruit moest komen te zien. Elk detail moest precies kloppen—de rondingen, de textuur van de huid, de harmonie tussen vorm en leegte. Maar al snel realiseerde ik me dat porselein niet zomaar doet wat ik wil. Het is een materiaal met een eigen wil, en dat betekent dat er barstjes ontstaan, dat het zich anders vormt, dat de zachtheid niet altijd precies zo verschijnt als ik voor ogen had.
Het Loslaten van Perfectie
Juist die eigenschap van porselein dwong me om mijn streven naar perfectie los te laten. Er waren momenten waarop een barstje ontstond op een plek die ik niet had gepland, of een vorm die net wat anders uitviel dan ik wilde. Vroeger zou ik deze “onvolkomenheden” als fouten hebben gezien, als redenen om opnieuw te beginnen. Maar in plaats daarvan besloot ik ze dit keer te omarmen. Ik zag ze als onderdeel van het verhaal van het vaasje, als kenmerken die het uniek maakten.
Werken met porselein werd zo een oefening in acceptatie. De torsovorm die ik creëerde was niet alleen een eerbetoon aan de vrouwelijke vormen, maar ook aan de kwetsbaarheid en de imperfectie die inherent is aan zowel het menselijk lichaam als aan creativiteit zelf. De natuurlijke elementen en lijnen op de torso zijn als de lijnen van iemands levensverhaal—niet perfect glad, maar vol van karakter en unieke nuances.
Een Continu Proces
Loslaten van perfectionisme is voor mij geen doel dat ik zomaar bereik, het is een proces waar ik voortdurend aan werk. Iedere keer dat ik met mijn handen in de klei of porselein zit, herinner ik mezelf eraan dat de echte schoonheid zit in het proces, niet in het eindresultaat. Dit vaasje, deze torso, staat symbool voor die reis: een herinnering dat kwetsbaarheid en onvolmaaktheid net zo mooi kunnen zijn als een gladde, foutloze afwerking.
Misschien dat ik ooit nog een vaasje maak dat helemaal voldoet aan dat ideaalbeeld in mijn hoofd, maar voor nu is dit vaasje perfect in zijn eigen onvolkomenheid. Het is een stille getuige van mijn eigen groei, van mijn poging om meer los te laten, om meer in het moment te zijn, en om schoonheid te vinden in de dingen zoals ze zijn, en niet zoals ze zouden moeten zijn.
Ik wil jullie mijn nieuwste creatie laten zien: een porseleinen beeld van Gaia, helemaal versierd met paddenstoelen, bloemen, bladeren, én zelfs een schattige muis en slak!
🌸🍄 Het beeld symboliseert de kracht en schoonheid van de natuur, die letterlijk door haar heen groeit.
De paddenstoelen geven een sprookjesachtige touch, de bloemen zorgen voor kleur en leven, en de kleine muis en slak brengen wat speelsheid in het geheel. 🐭🐌 Het porselein is zowel fragiel als krachtig – net als de aarde zelf. Een perfect reminder om lief te zijn voor onze planeet! 🌍
Ik ben supertrots op hoe het is geworden en kan niet wachten om te horen wat jullie ervan vinden! ✨
Even iets persoonlijk met jullie delen: Persephone, de godin die gevangen zit tussen twee werelden, symboliseert voor mij de cyclische aard van het leven, de balans tussen licht en duisternis, en de kracht van wedergeboorte. Mijn werk rond Persephone gaat niet alleen over haar mythologische verhaal, maar ook over de innerlijke strijd die we allemaal ervaren tussen transformatie en het behouden van onze wortels.
Persephone, als de dochter van Demeter, godin van de oogst, werd ontvoerd door Hades naar de onderwereld. Terwijl haar afwezigheid de aarde in een eeuwige winter bracht, zorgde haar terugkeer elke lente voor het opnieuw bloeien van de natuur. Dit dualisme van leven en dood, afwezigheid en aanwezigheid, en haar transformatie van onschuld naar wijsheid, vormt de kern van mijn kunstwerken.
Symboliek van Bloemen en Takken:
In mijn kunstwerken van Persephone combineer ik bloemen, die haar terugkeer naar de aarde symboliseren, met dorre takken, die verwijzen naar haar tijd in de onderwereld. Deze elementen worden verweven met haar lichaam om haar voortdurende dualiteit te benadrukken.
Uitdrukking van Transformatie:
Haar gezicht is vaak een mix van serene acceptatie en melancholie, verwijzend naar haar lot om elke keer opnieuw te transformeren tussen leven en dood. Ik werk met zachte lijnen in haar gelaatstrekken om haar innerlijke kracht en schoonheid te tonen, zelfs in tijden van duisternis.
Natuurlijke Texturen:
De ruwe texturen van de klei weerspiegelen het organische proces van verval en wedergeboorte. Ik gebruik natuurlijke materialen zoals takken en bladeren om de transformatieprocessen van de natuur te integreren in mijn sculpturen.
Verbinding met de Seizoenen:
In mijn werk met Persephone probeer ik het idee te vangen dat alle cycli – zowel in de natuur als in ons leven – voortkomen uit verandering. Haar verhaal is een metafoor voor de seizoenen, maar ook voor de constante veranderingen die we doormaken in ons eigen leven. Het is een herinnering dat, zelfs in de donkerste tijden, er altijd een belofte van nieuw begin en groei is.#transformatie #klei#Sculptuur#boetseren
Geïnspireerd door de zonnebloem in mijn tuin, besloot ik een sculptuur te maken van Clytia, de nimf uit de Griekse mythologie die veranderde in een zonnebloem. In dit beeld heb ik elementen van de zonnebloem verwerkt om zowel de schoonheid als de droefheid van haar lot te vangen.
De kleine zonnebloemblaadjes symboliseren haar geleidelijke transformatie van nimf naar bloem, terwijl de grotere bladeren haar verbondenheid met de aarde en natuur benadrukken. Deze elementen laten zien hoe Clytia één wordt met de bloem en haar metamorfose voltooit.
Haar gezicht toont schaamte en melancholie, met ogen die naar beneden zijn gericht, alsof ze de zon niet meer ziet, wat haar verlangen naar Apollo weerspiegelt. Haar haar, gevormd uit zonnebloembladeren die langs haar schouders vallen, benadrukt het transformatieproces van mens naar plant.
Deze combinatie van bloemen en bladeren in haar haar en gezicht geeft een gevoel van beweging en eenheid met de natuur, als symbool van haar uiteindelijke verandering in een zonnebloem die altijd naar de zon gericht blijft. Clytia’s tragische verhaal van onbereikbare liefde en transformatie is de kern van dit beeld.
De wereld van de Keltische mythologie zit vol met krachtige verhalen over godinnen die niet alleen de natuur, maar ook diepere spirituele lessen vertegenwoordigen. In mijn werk als pottenbakker en keramist put ik graag inspiratie uit oude verhalen om betekenisvolle stukken te creëren die hun energie en wijsheid belichamen. In deze blogpost wil ik drie bijzondere Keltische godinnen met jullie delen: Cerridwen, Rhiannon, en Elen van de Wegen.
Elk van deze godinnen draagt een unieke kracht in zich die ons vandaag de dag nog steeds kan inspireren. Daarnaast vertel ik over mijn persoonlijke ervaringen en uitdagingen tijdens het creëren van hun beeldjes in klei.
Cerridwen: De Godin van Wijsheid en Transformatie
Cerridwen is een van de meest fascinerende en mysterieuze figuren in de Keltische mythologie. Ze staat bekend als de godin van wijsheid, kennis, en transformatie. Cerridwen wordt vaak afgebeeld met haar magische ketel, de “cauldron of inspiration,” waarin ze een brouwsel van wijsheid en kennis bereidt. Volgens de mythe wilde Cerridwen haar zoon, die niet gezegend was met schoonheid of charme, helpen door hem bovennatuurlijke wijsheid te geven. Het brouwsel moest echter een jaar en een dag koken, (tijdens mijn Bachelor in Engelse taal en cultuur was dit een terugkerend thema) en op de laatste dag, door een ongeluk, kreeg de jonge jongen Gwion Bach enkele druppels van de magische vloeistof te pakken. Wat volgde was een epische transformatie-achtervolging tussen Cerridwen en Gwion, waarin ze beiden verschillende vormen aannamen, totdat Gwion uiteindelijk werd gereïncarneerd als de grote dichter Taliesin.
Inspiratie voor Vandaag: Cerridwen’s verhaal is een krachtige herinnering aan het potentieel van transformatie en de zoektocht naar wijsheid. Haar ketel staat symbool voor de diepe, innerlijke processen van verandering die we allemaal doorlopen. Net als Cerridwen kunnen we in ons eigen leven de kracht van transformatie omarmen door de lessen en ervaringen—zowel de goede als de moeilijke—die op ons pad komen.
Het Creatieproces: Het boetseren van Cerridwen was voor mij een proces van diepte en geduld. Ik wilde haar weergeven als een krachtige, bijna mystieke figuur, staande bij haar ketel. De ketel zelf, als bron van transformatie en magie, was een centraal element in het beeld. Het was uitdagend om de textuur en symboliek van de ketel in de klei weer te geven, maar juist dat gaf de sculptuur zijn unieke karakter en energie. Misschien dat iemand het meteen herkent?
Cerridwen: De Godin van Wijsheid en Transformatie
Rhiannon: De Godin van Vrijheid en Magie
Rhiannon is een iconische godin in de Keltische mythologie en wordt vaak geassocieerd met paarden, magie en vrijheid. Haar verhaal begint als zij verliefd wordt op Pwyll, een sterfelijke prins. Hun liefde komt met uitdagingen en obstakels, waaronder een valse beschuldiging van het doden van haar eigen kind, wat resulteerde in jarenlange straf waarin ze als straf mensen moest dragen als een paard. Uiteindelijk wordt haar onschuld bewezen en wordt ze herenigd met haar zoon. Rhiannon’s paard, een belangrijk symbool in haar verhaal, staat voor kracht, vrijheid, en de moed om door te gaan, zelfs in de moeilijkste tijden.
Inspiratie voor Vandaag: Rhiannon leert ons door te zetten ondanks onrecht of tegenslag en trouw te blijven aan onszelf. Haar verhaal staat symbool voor innerlijke kracht, onafhankelijkheid en de durf om onze eigen waarheid te leven, ongeacht wat anderen zeggen of doen.
Het Creatieproces: Het beeld van Rhiannon creëren was een bijzonder inspirerende reis. Het paard is een symbool van kracht en vrijheid, en ik wilde deze energie vastleggen in het beeld. De vloeiende lijnen van het paard en de sterke maar zachte aanwezigheid van Rhiannon waren cruciaal in dit stuk. De balans tussen de twee figuren, hoe ze elkaar ondersteunen en versterken, was een centrale focus tijdens het creatieproces.
Rhiannon: De Godin van Vrijheid en Magie
Elen van de Wegen: Bewaker van de Paden
Elen van de Wegen, of Elen of the Ways, is een godin die minder bekend is, mar een diepe spirituele betekenis heeft. Zij wordt gezien als de beschermster van de paden, vooral de oude dierenpaden en wegen die door de natuur lopen. Elen wordt vaak afgebeeld met een hinde, wat haar verbondenheid met de natuur en het volgen van natuurlijke wegen symboliseert. Haar naam is verbonden met “de wegen”, zowel fysiek als spiritueel, en zij inspireert degenen die hun eigen unieke pad volgen, ongeacht hoe onbekend of uitdagend dat pad kan zijn.
Inspiratie voor Vandaag: Elen herinnert ons eraan om onze eigen weg te volgen en om te vertrouwen op onze intuïtie. In een wereld die vaak vaste routes en richtingen dicteert, spoort Elen ons aan om te luisteren naar onze innerlijke gids en de natuurlijke wereld om ons heen.
Het Creatieproces: Elen boetseren voelde als het brengen van een oude, bijna vergeten wijsheid naar voren. Haar verbinding met de hinde, een dier dat symbool staat voor gevoeligheid en intuïtie, was iets dat ik subtiel wilde laten doorschemeren in de sculptuur. De elegantie en kracht van de hinde, gecombineerd met de vastberaden en beschermende houding van Elen, maakten dit beeld een van mijn meest betekenisvolle creaties.
Elen van de Wegen: Bewaker van de Paden
De Reis van Mythe naar Klei
Deze Keltische godinnen brengen oude verhalen tot leven en bieden ons tijdloze lessen van wijsheid, vrijheid, en authenticiteit. Het maken van hun beeldjes in klei was voor mij meer dan alleen een artistiek proces; het was een reis die me dieper verbond met deze archetypische energieën en met mijn eigen creativiteit. Elk stuk dat ik maakte, was een ontmoeting met de eeuwenoude wijsheid die door deze godinnen spreekt.
Mijn hoop is dat deze sculpturen niet alleen visueel aanspreken, maar ook een bron van inspiratie kunnen zijn voor iedereen die ze bekijkt. Of het nu gaat om Cerridwen’s transformatieve kracht, Rhiannon’s strijd voor gerechtigheid, of Elen’s beschermende aanwezigheid over onze paden—elk van deze godinnen biedt een unieke gids en spiegel voor ons eigen leven.
En nu moeten ze eerst drogen op de kast, daarna de oven (1200 graden Celsius) in en geglazuurd worden en weer de oven in…
Vandaag heb ik voor het eerst een portret sculptuur uit klei gemaakt. Toen ik begon, had ik geen idee wie of wat er naar voren zou komen. Tot mijn grote verrassing kwam het gezicht van een Khoisan vrouw tevoorschijn, een prachtige herinnering aan de oorspronkelijke bewoners van Zuidelijk Afrika.
Mijn eerste sculptuur en wat was dit een magische moment
Khoisan vrouwen zijn al eeuwenlang de hoeders van hun gemeenschappen, met een diepe kennis van de natuur en een sterke verbondenheid met het land. Ze speelden een cruciale rol in de samenleving, als verzamelaarsters, genezers en verhalenvertellers. Hun kracht, wijsheid en doorzettingsvermogen zijn een bron van inspiratie voor mij.
Met mijn Zuid-Afrikaanse roots voel ik me diep verbonden met hun verhaal en ben ik dankbaar dat ik via mijn kunst een stukje van hun geest mag eren. 🌍✊🏽
There are, after all, early bloomers and late bloomers. Reflecting on my second burnout since December 2023, I’ve come to realize that I can’t push my way through or work my way out of burnout by trying harder. Instead, I need to learn to be gentler with myself and find balance in my life. Recently, I’ve discovered that spending time in nature, working in my potter’s studio, and hand-sewing have become essential parts of my healing process. Each of these activities has helped me in different ways to cope with and recover from burnout.
Embracing Nature
My husband’s hand
Spending time in nature has been incredibly therapeutic. There’s something profoundly healing about being surrounded by trees, listening to the birds, and feeling the breeze on my skin. Nature has a way of grounding me, reminding me to slow down and breathe. I’ve found that regular walks in the woods or simply sitting in my garden can help clear my mind and reduce stress. Being in nature allows me to reconnect with myself and find peace amidst the chaos.
Creating in the Potter’s Studio
Experimenting with nature and clay
Working in my potter’s studio has also been a significant part of my healing journey. The tactile experience of shaping clay with my hands is both meditative and creative. It requires focus and presence, which helps me to stay in the moment and forget about my worries. The process of creating something beautiful from raw materials is deeply satisfying and gives me a sense of accomplishment. Pottery has taught me patience and the importance of taking things one step at a time, which is a valuable lesson for someone prone to burnout.
Hand-Sewing Projects
Busy working on my 16th century hand 🪡 shift.
Lastly, my hand-sewing projects have provided a much-needed sense of calm and purpose. There’s something incredibly soothing about the repetitive motion of needle and thread, and working on a project outside in my garden with a pillow on my lap adds to the tranquility. Hand-sewing requires patience and attention to detail, which helps me to slow down and focus on the present. Completing a project, like my historical dress for Castlefest, gives me a tangible sense of progress and achievement.
The Lessons Learned
Through these activities, I’m learning to listen to my body and honor its need for rest and recovery. I’m finding that true healing comes from balancing activity with rest, creativity with stillness. I’m beginning to understand that it’s okay to take time for myself and that doing so is essential for my well-being. These activities are helping me to build a life that is more sustainable and joyful, one that allows me to bloom in my own time.
If you’re struggling with burnout, I encourage you to find activities that bring you peace and joy. Whether it’s spending time in nature, creating with your hands, or engaging in a hobby that you love, make time for the things that nourish your soul. Remember, we are not meant to function like machines. Honoring our natural limits and taking time to rest is not a luxury; it’s a necessity for a healthy, balanced life.
Yours in healing, Mme Bluestocking
🌷 Balans Vinden: Lessen van Burnout en de Weg naar Herstel
Er zijn immers vroege bloeiers en late bloeiers. Als ik terugkijk op mijn tweede burnout sinds december 2023, realiseer ik me dat ik er niet doorheen kan pushen of eruit kan werken door harder mijn best te doen. In plaats daarvan moet ik leren milder voor mezelf te zijn en balans in mijn leven te vinden. Onlangs heb ik ontdekt dat tijd doorbrengen in de natuur, werken in mijn pottenbakkerij, en handnaaien essentiële onderdelen zijn geworden van mijn herstelproces. Elk van deze activiteiten heeft me op verschillende manieren geholpen om met burnout om te gaan en te herstellen.
Omarmen van de Natuur
Tijd doorbrengen in de natuur is ongelooflijk therapeutisch gebleken. Er is iets diep helends aan omringd zijn door bomen, het luisteren naar de vogels, en het voelen van de wind op mijn huid. De natuur heeft een manier om me te aarden en me eraan te herinneren om te vertragen en adem te halen. Ik heb gemerkt dat regelmatige wandelingen in het bos of gewoon zitten in mijn tuin mijn geest kunnen verhelderen en stress verminderen. In de natuur zijn helpt me opnieuw contact te maken met mezelf en vrede te vinden temidden van de chaos.
Creëren in de Pottenbakkerij
Werken in mijn pottenbakkerij is ook een belangrijk onderdeel van mijn herstelreis geworden. De tactiele ervaring van het vormen van klei met mijn handen is zowel meditatief als creatief. Het vereist focus en aanwezigheid, wat me helpt om in het moment te blijven en mijn zorgen te vergeten. Het proces van iets moois maken van ruwe materialen is diep bevredigend en geeft me een gevoel van prestatie. Pottenbakken heeft me geduld geleerd en het belang van dingen stap voor stap nemen, wat een waardevolle les is voor iemand die vatbaar is voor burnout.
Handnaaiprojecten
Ten slotte hebben mijn handnaaiprojecten een broodnodig gevoel van rust en doel gegeven. Er is iets ongelooflijk rustgevends aan de repetitieve beweging van naald en draad, en werken aan een project buiten in mijn tuin met een kussen op mijn schoot draagt bij aan de sereniteit. Handnaaien vereist geduld en aandacht voor detail, wat me helpt te vertragen en me te concentreren op het heden. Het voltooien van een project, zoals mijn historische jurk voor Castlefest, geeft me een tastbaar gevoel van vooruitgang en prestatie.
De Geleerde Lessen
Door deze activiteiten leer ik naar mijn lichaam te luisteren en de behoefte aan rust en herstel te respecteren. Ik ontdek dat echt herstel komt van het balanceren van activiteit met rust, creativiteit met stilte. Ik begin te begrijpen dat het oké is om tijd voor mezelf te nemen en dat dit essentieel is voor mijn welzijn. Deze activiteiten helpen me een leven op te bouwen dat duurzamer en vreugdevoller is, een leven dat me toestaat in mijn eigen tijd te bloeien.
Als je worstelt met burnout, moedig ik je aan activiteiten te vinden die je vrede en vreugde brengen. Of het nu tijd doorbrengen in de natuur is, creëren met je handen, of het beoefenen van een hobby die je liefhebt, maak tijd voor de dingen die je ziel voeden. Vergeet niet, we zijn niet bedoeld om als machines te functioneren. Het respecteren van onze natuurlijke grenzen en tijd nemen om te rusten is geen luxe; het is een noodzaak voor een gezond, gebalanceerd leven.
Hello, fellow adventurers in historical cosplay! I’m super excited to share my latest project: Project Castlefest. This year, I’m planning to make my entrance at Castlefest in a hand-stitched, historically accurate, Pagan-inspired dress. Yep, you heard that right—hand-stitched! No sewing machines allowed in this medieval adventure. Plus, I’ll be doing most of my sewing outside in my garden with a pillow on my lap to keep things nice and neat. Let’s dive in!
Phase One: The Shift
An example of how a shift/smock could be made (By Drea Leed)
The shift is like the medieval version of your favorite comfy nightgown. Here’s how I’m tackling it:
1. Online Sleuthing: I’ve been diving into the deep end of the internet, from forums and YouTube tutorials to old manuscripts, for months now; looking for the perfect pattern. Turns out, medieval dressmaking is a real detective job!
2. Fabric Hunting: I think I bought linen but could be that I found a nice, soft cotton instead. It was back in 2023. So need to check my stock… Historically, linen was the go-to, but cotton isn’t too far off the mark. It’s breathable and comfy, perfect for a summer festival. Though, to be honest, I’m still need to check and I’m also debating if I should switch it up. The material I have is a beige colour and not dyed…
3. DIY Cutting Table: I won’t be able to work in my pottery studio the coming weeks, due to construction work and visitors so I’m planning on working mostly under the fig tree in my garden or inside my home. Picture me hunched over a piece of cotton on my living room floor, scissors in hand, muttering measurements. It’s a sight to behold.
4. Hand-Stitching Mania: Forget sewing machines; it’s just me, a needle, and thread. Needle in, needle out. It’s like threading a tiny yoga pose. I’ll be using a running stitch for most seams, with a backstitch for extra strength.
5. Finishing Touches: Hemming edges and adding some decorative flair. Because why not? And for this reason I’m so happy I found Bernadette Banner’s “Make, Sew and Mend”.
Some of my sources
Phase Two: The Kirtle
Now, onto the star of the show: the kirtle. This sleeveless overgarment will go over my shift, giving me that layered, medieval look. Here’s the plan:
1. History Nerd Mode: I’m gathering info like a pro—Pinterest, scholarly articles, virtual museum tours. Magazines like “The Delineator”, and an article by Dre Leed “The Well-Dress’d Peasant: 16th Century Flemish Workingwoman’s Dress” were also a huge help! You name it, I’ve probably looked at it.
2. Fabric Choices: For the kirtle, I’m going with a rich, earthy wool. Wool was another medieval favorite—warm, versatile, and durable. Plus, it gives off that rustic, “I might have just stepped out of a fairy tale” vibe. Though, who knows, I might change my mind yet again. I just hope the wool won’t be too hot… so I’m still contemplating… if you have any tips or ideas about this, please leave a comment. I would really appreciate it.
3. Pattern Drafting: Armed with my measurements, I’m back to the floor/table/any flat surface. The kirtle will lace up the front to roughly the navel, making it stylish and practical.
4. Lacing Up: I’ll be hand-sewing eyelets and threading them with hand-braided cords. It’s like a medieval corset but a lot comfier. Well so I read, still need to wear it for myself…
5. Assembly Line: Time to put it all together with careful stitches. Running stitches and backstitches are my best friends here.
6. Detailing: Hemming, finishing edges, and maybe some embroidery if I’m feeling ambitious and if there is time…
The Garden Sewing Sessions
I’ll be taking advantage of the sunny weather by sewing outside in my garden. Picture this: me, sitting on a comfy chair, with a pillow on my lap to keep the fabric nice and neat, birds chirping, and a cup of tea by my side. It’s a bit like stepping back in time, just with fewer chickens roaming around. I can’t wait for this part.
And my furry friend is always by my side
The Journey So Far
This project has been a mix of fun and learning. I’ve discovered so much about medieval clothing. There’s something magical about creating a dress entirely by hand.
With just over a month to go, I’m excited (and a bit nervous) to see if I can finish in time. Castlefest, here I come—in my hand-stitched, historically accurate (hopefully!) glory!
Stay tuned for more updates, and keep your fingers crossed for me. I’ll need all the luck I can get!
De paddenstoelen geven een sprookjesachtige touch, de bloemen zorgen voor kleur en leven, en de kleine muis en slak brengen wat speelsheid in het geheel. 🐭🐌 Het porselein is zowel fragiel als krachtig – net als de aarde zelf. Een perfect reminder om lief te zijn voor onze planeet! 🌍
