Even iets persoonlijk met jullie delen: Persephone, de godin die gevangen zit tussen twee werelden, symboliseert voor mij de cyclische aard van het leven, de balans tussen licht en duisternis, en de kracht van wedergeboorte. Mijn werk rond Persephone gaat niet alleen over haar mythologische verhaal, maar ook over de innerlijke strijd die we allemaal ervaren tussen transformatie en het behouden van onze wortels.
Persephone, als de dochter van Demeter, godin van de oogst, werd ontvoerd door Hades naar de onderwereld. Terwijl haar afwezigheid de aarde in een eeuwige winter bracht, zorgde haar terugkeer elke lente voor het opnieuw bloeien van de natuur. Dit dualisme van leven en dood, afwezigheid en aanwezigheid, en haar transformatie van onschuld naar wijsheid, vormt de kern van mijn kunstwerken.
Symboliek van Bloemen en Takken:
In mijn kunstwerken van Persephone combineer ik bloemen, die haar terugkeer naar de aarde symboliseren, met dorre takken, die verwijzen naar haar tijd in de onderwereld. Deze elementen worden verweven met haar lichaam om haar voortdurende dualiteit te benadrukken.
Uitdrukking van Transformatie:
Haar gezicht is vaak een mix van serene acceptatie en melancholie, verwijzend naar haar lot om elke keer opnieuw te transformeren tussen leven en dood. Ik werk met zachte lijnen in haar gelaatstrekken om haar innerlijke kracht en schoonheid te tonen, zelfs in tijden van duisternis.
Natuurlijke Texturen:
De ruwe texturen van de klei weerspiegelen het organische proces van verval en wedergeboorte. Ik gebruik natuurlijke materialen zoals takken en bladeren om de transformatieprocessen van de natuur te integreren in mijn sculpturen.
Verbinding met de Seizoenen:
In mijn werk met Persephone probeer ik het idee te vangen dat alle cycli – zowel in de natuur als in ons leven – voortkomen uit verandering. Haar verhaal is een metafoor voor de seizoenen, maar ook voor de constante veranderingen die we doormaken in ons eigen leven. Het is een herinnering dat, zelfs in de donkerste tijden, er altijd een belofte van nieuw begin en groei is.#transformatie #klei#Sculptuur#boetseren
Geïnspireerd door de zonnebloem in mijn tuin, besloot ik een sculptuur te maken van Clytia, de nimf uit de Griekse mythologie die veranderde in een zonnebloem. In dit beeld heb ik elementen van de zonnebloem verwerkt om zowel de schoonheid als de droefheid van haar lot te vangen.
De kleine zonnebloemblaadjes symboliseren haar geleidelijke transformatie van nimf naar bloem, terwijl de grotere bladeren haar verbondenheid met de aarde en natuur benadrukken. Deze elementen laten zien hoe Clytia één wordt met de bloem en haar metamorfose voltooit.
Haar gezicht toont schaamte en melancholie, met ogen die naar beneden zijn gericht, alsof ze de zon niet meer ziet, wat haar verlangen naar Apollo weerspiegelt. Haar haar, gevormd uit zonnebloembladeren die langs haar schouders vallen, benadrukt het transformatieproces van mens naar plant.
Deze combinatie van bloemen en bladeren in haar haar en gezicht geeft een gevoel van beweging en eenheid met de natuur, als symbool van haar uiteindelijke verandering in een zonnebloem die altijd naar de zon gericht blijft. Clytia’s tragische verhaal van onbereikbare liefde en transformatie is de kern van dit beeld.
De herfst nadert met rasse schreden. De lucht begint frisser te ruiken, de bladeren kleuren langzaam goudgeel en oranjerood, en de dagen worden merkbaar korter. Deze periode van het jaar brengt een gevoel van vertraging met zich mee, een bijna onvermijdelijke verschuiving naar een ander ritme. Het is alsof de natuur ons zachtjes uitnodigt om met haar mee te bewegen, om ons tempo aan te passen aan de veranderende energie om ons heen.
Zelf merk ik ook hoe ik een ander ritme begin aan te nemen. Misschien herken je het wel: de behoefte om iets meer naar binnen te keren, iets rustiger aan te doen, en wat vaker stil te staan bij het moment. Het voelt alsof de herfst ons eraan herinnert dat het oké is om los te laten wat ons niet meer dient, net zoals de bomen hun bladeren laten vallen.
Onlangs ontving ik een briefje, versierd met een spechtveertje. Er stond een eenvoudige maar diepe boodschap op: “ritme en timing”.
Deze woorden raakten me, want ze vatten precies samen waar de herfst om draait. Ritme en timing zijn in de natuur van essentieel belang, en in de herfst voelen we dat des te meer. Het is een tijd van transformatie, van voorbereiden op de stilte van de winter, maar ook van het oogsten van wat we gezaaid hebben.
De specht is een perfect symbool voor dit seizoen. Ik ben dit natuurlijk op ga zoeken en vond dat dit vogelsoort bekend staat im zijn unieke ritme; zijn kloppen tegen de bomen is een herkenbaar geluid in de bossen. Het is een geluid dat zowel rust als actie uitstraalt, net zoals de herfst dat doet. De specht herinnert ons aan het belang van timing: weten wanneer te bewegen en wanneer stil te staan, wanneer te zoeken en wanneer te rusten.
De Herfst als Tijd voor Reflectie en Loslaten
Herfst is een tijd van loslaten. Kijk maar naar de bomen die hun bladeren verliezen. Het lijkt misschien een verlies, maar in werkelijkheid is het een daad van wijsheid en voorbereiding. Door hun bladeren los te laten, besparen bomen energie om de koude maanden door te komen. Ze bieden ons daarmee een prachtige les: wat kunnen wij loslaten om sterker en veerkrachtiger door de winter te komen? Misschien zijn het oude gewoontes, relaties die niet langer voedend zijn, of een manier van denken die ons niet meer dient.
Een van de bomen die ik wekelijks bezoek.
De veranderende natuur vraagt ons ook om te reflecteren. Terwijl de wereld om ons heen van kleur verandert, worden we uitgenodigd om naar binnen te keren en ons eigen innerlijke landschap te onderzoeken. De herfst kan ons inspireren om te vertragen, te genieten van de kleine momenten, en in contact te komen met ons eigen ritme.
Natuurlijk Ritme en Persoonlijke Groei
Elke fase van de natuur heeft zijn eigen ritme, en de herfst is daar geen uitzondering op. Dit seizoen biedt een kans om ons eigen ritme opnieuw te definiëren. Misschien is het een uitnodiging om minder te doen en meer te zijn, om ruimte te maken voor zelfzorg en innerlijke groei.
Het spechtveertje dat ik kreeg, staat nu op mijn bureau als een zachte herinnering aan deze tijd van ritme en timing. Bedankt @camilesmeets Net zoals de specht geduldig en zorgvuldig zijn ritme volgt, kunnen wij ook onze eigen timing omarmen. De herfst biedt ons de kans om te vertragen, dieper te ademen en te luisteren naar wat onze ziel nodig heeft.
Laten we deze herfst niet zomaar voorbij laten gaan. Laten we het ritme van de natuur in ons opnemen, onze eigen timing vinden en ruimte maken voor verandering, rust en nieuwe inzichten. Want net zoals de natuur ons laat zien, ligt er schoonheid en kracht in het loslaten en in de kunst van timing.
De wereld van de Keltische mythologie zit vol met krachtige verhalen over godinnen die niet alleen de natuur, maar ook diepere spirituele lessen vertegenwoordigen. In mijn werk als pottenbakker en keramist put ik graag inspiratie uit oude verhalen om betekenisvolle stukken te creëren die hun energie en wijsheid belichamen. In deze blogpost wil ik drie bijzondere Keltische godinnen met jullie delen: Cerridwen, Rhiannon, en Elen van de Wegen.
Elk van deze godinnen draagt een unieke kracht in zich die ons vandaag de dag nog steeds kan inspireren. Daarnaast vertel ik over mijn persoonlijke ervaringen en uitdagingen tijdens het creëren van hun beeldjes in klei.
Cerridwen: De Godin van Wijsheid en Transformatie
Cerridwen is een van de meest fascinerende en mysterieuze figuren in de Keltische mythologie. Ze staat bekend als de godin van wijsheid, kennis, en transformatie. Cerridwen wordt vaak afgebeeld met haar magische ketel, de “cauldron of inspiration,” waarin ze een brouwsel van wijsheid en kennis bereidt. Volgens de mythe wilde Cerridwen haar zoon, die niet gezegend was met schoonheid of charme, helpen door hem bovennatuurlijke wijsheid te geven. Het brouwsel moest echter een jaar en een dag koken, (tijdens mijn Bachelor in Engelse taal en cultuur was dit een terugkerend thema) en op de laatste dag, door een ongeluk, kreeg de jonge jongen Gwion Bach enkele druppels van de magische vloeistof te pakken. Wat volgde was een epische transformatie-achtervolging tussen Cerridwen en Gwion, waarin ze beiden verschillende vormen aannamen, totdat Gwion uiteindelijk werd gereïncarneerd als de grote dichter Taliesin.
Inspiratie voor Vandaag: Cerridwen’s verhaal is een krachtige herinnering aan het potentieel van transformatie en de zoektocht naar wijsheid. Haar ketel staat symbool voor de diepe, innerlijke processen van verandering die we allemaal doorlopen. Net als Cerridwen kunnen we in ons eigen leven de kracht van transformatie omarmen door de lessen en ervaringen—zowel de goede als de moeilijke—die op ons pad komen.
Het Creatieproces: Het boetseren van Cerridwen was voor mij een proces van diepte en geduld. Ik wilde haar weergeven als een krachtige, bijna mystieke figuur, staande bij haar ketel. De ketel zelf, als bron van transformatie en magie, was een centraal element in het beeld. Het was uitdagend om de textuur en symboliek van de ketel in de klei weer te geven, maar juist dat gaf de sculptuur zijn unieke karakter en energie. Misschien dat iemand het meteen herkent?
Cerridwen: De Godin van Wijsheid en Transformatie
Rhiannon: De Godin van Vrijheid en Magie
Rhiannon is een iconische godin in de Keltische mythologie en wordt vaak geassocieerd met paarden, magie en vrijheid. Haar verhaal begint als zij verliefd wordt op Pwyll, een sterfelijke prins. Hun liefde komt met uitdagingen en obstakels, waaronder een valse beschuldiging van het doden van haar eigen kind, wat resulteerde in jarenlange straf waarin ze als straf mensen moest dragen als een paard. Uiteindelijk wordt haar onschuld bewezen en wordt ze herenigd met haar zoon. Rhiannon’s paard, een belangrijk symbool in haar verhaal, staat voor kracht, vrijheid, en de moed om door te gaan, zelfs in de moeilijkste tijden.
Inspiratie voor Vandaag: Rhiannon leert ons door te zetten ondanks onrecht of tegenslag en trouw te blijven aan onszelf. Haar verhaal staat symbool voor innerlijke kracht, onafhankelijkheid en de durf om onze eigen waarheid te leven, ongeacht wat anderen zeggen of doen.
Het Creatieproces: Het beeld van Rhiannon creëren was een bijzonder inspirerende reis. Het paard is een symbool van kracht en vrijheid, en ik wilde deze energie vastleggen in het beeld. De vloeiende lijnen van het paard en de sterke maar zachte aanwezigheid van Rhiannon waren cruciaal in dit stuk. De balans tussen de twee figuren, hoe ze elkaar ondersteunen en versterken, was een centrale focus tijdens het creatieproces.
Rhiannon: De Godin van Vrijheid en Magie
Elen van de Wegen: Bewaker van de Paden
Elen van de Wegen, of Elen of the Ways, is een godin die minder bekend is, mar een diepe spirituele betekenis heeft. Zij wordt gezien als de beschermster van de paden, vooral de oude dierenpaden en wegen die door de natuur lopen. Elen wordt vaak afgebeeld met een hinde, wat haar verbondenheid met de natuur en het volgen van natuurlijke wegen symboliseert. Haar naam is verbonden met “de wegen”, zowel fysiek als spiritueel, en zij inspireert degenen die hun eigen unieke pad volgen, ongeacht hoe onbekend of uitdagend dat pad kan zijn.
Inspiratie voor Vandaag: Elen herinnert ons eraan om onze eigen weg te volgen en om te vertrouwen op onze intuïtie. In een wereld die vaak vaste routes en richtingen dicteert, spoort Elen ons aan om te luisteren naar onze innerlijke gids en de natuurlijke wereld om ons heen.
Het Creatieproces: Elen boetseren voelde als het brengen van een oude, bijna vergeten wijsheid naar voren. Haar verbinding met de hinde, een dier dat symbool staat voor gevoeligheid en intuïtie, was iets dat ik subtiel wilde laten doorschemeren in de sculptuur. De elegantie en kracht van de hinde, gecombineerd met de vastberaden en beschermende houding van Elen, maakten dit beeld een van mijn meest betekenisvolle creaties.
Elen van de Wegen: Bewaker van de Paden
De Reis van Mythe naar Klei
Deze Keltische godinnen brengen oude verhalen tot leven en bieden ons tijdloze lessen van wijsheid, vrijheid, en authenticiteit. Het maken van hun beeldjes in klei was voor mij meer dan alleen een artistiek proces; het was een reis die me dieper verbond met deze archetypische energieën en met mijn eigen creativiteit. Elk stuk dat ik maakte, was een ontmoeting met de eeuwenoude wijsheid die door deze godinnen spreekt.
Mijn hoop is dat deze sculpturen niet alleen visueel aanspreken, maar ook een bron van inspiratie kunnen zijn voor iedereen die ze bekijkt. Of het nu gaat om Cerridwen’s transformatieve kracht, Rhiannon’s strijd voor gerechtigheid, of Elen’s beschermende aanwezigheid over onze paden—elk van deze godinnen biedt een unieke gids en spiegel voor ons eigen leven.
En nu moeten ze eerst drogen op de kast, daarna de oven (1200 graden Celsius) in en geglazuurd worden en weer de oven in…
Wanneer ik buiten in de natuur ben, voel ik me sterk en in staat om mezelf te dragen. Maar op andere momenten, wanneer ik in gezelschap ben met iemand, breek ik soms, huil ik, en voel ik me gebroken. Als iemand (zoals een vreemde) mij beterschap wenst, schieten de tranen in mijn ogen. Wat een mooie, lieve wens; dat is precies wat ik zelf ook zo graag wil.
Sinds kort maak ik beelden in mijn atelier in de achtertuin. Het is een fijne, rustgevende ruimte waar ik helemaal mezelf kan zijn, met al mijn donkere schaduwkanten en barsten. Daar hoor ik de stemmen in mijn hart en ziel, maar ik mag ze ook laten vloeien uit mijn ogen en handen.
Ik merk dat ik me als vrouw steeds meer anders voel dan een man. De laatste maanden draag ik elke dag een rok. Misschien biedt een jurk of rok me bescherming, als een cirkel om me heen die verhult wat eronder zit. Terwijl ik hier zit te schrijven, realiseer ik me dat ik mezelf nooit goed heb beschermd in mijn leven. Mensen konden altijd maar doen en zeggen wat ze wilden tegen mij. Ik voel nu dat ik dat niet langer kan volhouden; ik moet mijn leven in eigen handen nemen en mezelf beschermen tegen wat me overkomt of is overkomen. Ze noemen dat vaak ‘patronen doorbreken’.
Patronen zijn fascinerend. Op stof, papier of zand kunnen ze er prachtig en rustgevend uitzien, met hun ritme en herhalende figuren. Maar zoals bij alles wat je lang genoeg doet, wordt het iets normaals, ook al voelt het in het begin vreemd. Gek genoeg vertelde een lijkschouwer in mijn droom vannacht me hetzelfde, toen ik hem aansprak op hoe hij een dode vrouw aan het strelen was.
Patronen doorbreken is moeilijk, want het verstoort de orde. Stel je een bakje zand voor met lagen van verschillende kleuren. In het begin zijn de lagen mooi en helder van elkaar te onderscheiden. Maar als je erin begint te woelen, dan raken de kleuren vermengd en wordt het onrustig. Dat is precies wat er nu gebeurt in mijn leven, in mijn lichaam, en in mijn ziel.
Mijn doel? Ik gebruik liever niet het woord ‘hoop’, want iemand zei ooit tegen me dat hoop uitgestelde teleurstelling is, hoe negatief dat ook klinkt. Dus mijn doel is om lang genoeg in mijn ‘bakje’ aan het werk te blijven om een nieuw patroon te creëren. Een patroon dat verbonden is met de natuurlijke wereld en met (zelf)liefde. Om weer waarde te voelen, om weer te ontdekken wie ik ben in plaats van wie anderen denken dat ik ben. Voor nu ben ik een vrouw die zich bewust is geworden van hoe het niet hoort te zijn.
🌷Na een bewogen zomer wil ik graag iets bijzonders met jullie delen. Ik ben namelijk begonnen aan een nieuw creatief project dat ik “Project Dragonfly” heb genoemd. De libel is voor mij een symbool van transformatie, flexibiliteit en de moed om buiten je comfortzone te treden. Dit project is mijn manier om deze eigenschappen te omarmen en mezelf uit te dagen op een nieuwe, onverwachte manier.
Mijn atelier is een rustige oase geworden, een plek waar ik de rust en ruimte vind die Virginia Woolf zo mooi beschreef in “A Room of One’s Own.” Het is hier, in deze kalme omgeving, dat ik de vrijheid voel om te creëren zonder de druk van perfectie of prestatie. Deze zomer heb ik veel nagedacht over hoe ik mijn leven en werk meer in lijn kan brengen met wie ik echt ben, los van wat de maatschappij van me verwacht. Ik merk dat dit vooral belangrijk is voor mijn mentale gezondheid, zeker nu ik nog steeds herstellende ben van een burn-out.
Ik leer steeds meer om de imperfecties te omarmen, en dat is een belangrijke les in mijn werk met klei—een medium waarin perfectie niet bestaat. Klei vraagt om loslaten, om het accepteren van wat is. Het helpt me om mijn ware zelf te uiten zonder de dwang om aan verwachtingen te voldoen.
Dus als ik wat minder online ben, weet dan dat het goed met me gaat—ik ben gewoon diep verzonken in een rustig, creatief proces. Ik neem de tijd om te mediteren, te creëren, en de perfectionist in mij los te laten, zodat ik met mijn handen kan vormgeven wat in mijn hoofd en hart leeft. 🌱
🌿 After an eventful summer, I’d like to share something special with you. I’ve embarked on a new creative project that I’ve named “Project Dragonfly.” For me, the dragonfly symbolizes transformation, flexibility, and the courage to step outside your comfort zone. This project is my way of embracing these qualities and challenging myself in a new, unexpected way.
My Apple tree in the garden is bearing lush green apples
My studio has become a peaceful oasis, a place where I find the calm and space that Virginia Woolf so beautifully described in “A Room of One’s Own.” It’s here, in this serene environment, that I feel the freedom to create without the pressure of perfection or performance.
Just a peak of where I’m spending my time
This summer, I spent a lot of time reflecting on how I can align my life and work more with who I truly am, apart from what society expects of me. I find this especially important for my mental health, particularly as I’m still recovering from burnout.
If you are looking for some special tea or soap, let me know.
I’m learning more and more to embrace imperfections, and that’s an important lesson in my work with clay—a medium where perfection doesn’t exist. Clay demands letting go, accepting what is. It helps me express my true self without the compulsion to meet expectations.
So if I’m less active online, know that I’m doing well—I’m just deeply immersed in a calm, creative process. I’m taking the time to meditate, create, and let go of the perfectionist in me, so I can shape with my hands what lives in my mind and heart. 🌱
Gister hebben we een prachtige dag doorgebracht in het charmante dorpje Le Conquet, gelegen aan de ruige westkust van Bretagne. Het was een dag vol avontuur, geschiedenis en natuurlijk heerlijk eten. Le Conquet, met zijn pittoreske straatjes en indrukwekkende kustlijn heeft ons hart gestolen.
Le Conquet
We begonnen onze dag met een fietstocht door het dorp en de omliggende omgeving. Le Conquet is een klein havenplaatsje dat al eeuwenlang een belangrijke rol speelt in de Bretonse geschiedenis, vooral vanwege zijn strategische ligging aan de Atlantische Oceaan. Het dorpje heeft zijn authentieke charme behouden, met traditionele stenen huizen, smalle straatjes en een levendige haven.
Na een kort ritje kwamen we bij de Menhir de Kerloas, een van de hoogste menhirs in Bretagne. Deze imposante staande steen, die meer dan 9 meter hoog is, dateert uit de prehistorie en is een fascinerend symbool van de oude beschavingen die deze regio duizenden jaren geleden bewoonden.
Het was indrukwekkend om naast deze enorme steen te staan en te bedenken hoe deze mensen, zonder moderne technologie, erin slaagden zo’n monument op te richten. De menhir is gehuld in vele legenden, waaronder het geloof dat vrouwen die tegen de steen wrijven vruchtbaarheid en een gelukkig huwelijk zouden vinden.
Vanuit de menhir fietsten we verder naar de vuurtoren van Kermorvan. Deze vuurtoren, die trots op een rotsachtige kaap staat, is een baken voor schepen die langs de gevaarlijke kust varen.
De omgeving is ruig en adembenemend, met uitzichten over de uitgestrekte Atlantische Oceaan. Terwijl we naar de vuurtoren wandelden, voelden we de kracht van de wind en de zee, een herinnering aan de ongetemde schoonheid van deze regio.
Vervolgens fietsten we naar het Fort de l’Îlette, een historisch fort dat uitkijkt over de haven van Le Conquet.
Het fort werd in de 17e eeuw gebouwd om de kust te verdedigen tegen aanvallen van vijandelijke schepen. De ruïnes van het fort zijn nog steeds te bezoeken, en terwijl we langs de oude stenen muren liepen, konden we ons goed voorstellen hoe het leven hier vroeger moet zijn geweest, met soldaten die uitkeken over de horizon in afwachting van indringers.
De locatie biedt een panoramisch uitzicht over de kustlijn, waardoor het een perfecte plek is om even stil te staan en de geschiedenis van deze regio in je op te nemen.
Na deze fietstocht en het verkennen van de historische plekken, begonnen onze magen te knorren en besloten we terug te keren naar het dorp voor de lunch. We hadden gehoord dat Crêperie Laer Mor een absolute must is, en we werden zeker niet teleurgesteld. Moest wel lang wachten🙃De crêperie is gelegen in het hart van Le Conquet en biedt een gezellig, rustiek interieur met uitzicht op de levendige haven.
We genoten van heerlijke traditionele Bretonse crêpes (Samuel Bellamy), omelet (emmental) en Les coupes glacees (Brigatin en Jonque), die ons echt een smaak van Bretagne gaven; en een heerlijke wijn. Terwijl we van onze maaltijd genoten, konden we niet anders dan de charme van het dorp in ons opnemen, met de boten die zachtjes wiegden in de haven en de bewoners die hun dagelijkse bezigheden deden.
En Amna was ook rustig
Na de lunch namen we de tijd om door het dorp te fietsen, over het kleine smalle bruggetje dat naar het hart van Le Conquet leidt. Het bruggetje verbindt de haven met het oude stadscentrum en biedt een prachtig uitzicht over de haven en de zee. De geschiedenis van Le Conquet is overal voelbaar, van de oude stenen huizen tot de historische kapelletjes en monumenten die het dorp sieren.
Le Conquet is een dorp dat zijn bezoekers terugvoert in de tijd, met een rijke geschiedenis en een sterke band met de zee. De combinatie van natuurlijke schoonheid, historische plekken en de warme gastvrijheid van de lokale bevolking maakt het een onvergetelijke bestemming.
Onze dag in Le Conquet was een perfecte mix van avontuur en ontspanning, en we verlieten het dorp met een gevoel van tevredenheid en een diepe waardering voor deze bijzondere plek aan de Bretonse kust.
Vanmorgen ontwaakten we in Le Conquet, een klein, pittoresk dorpje aan de ruige kust van Bretagne. De mist hing laag boven de zee, en er hing een serene stilte in de lucht die de magie van de vroege ochtend versterkte. Aart, Amna en ik besloten de dag te beginnen met een wandeling langs het strand, in de hoop de rust en schoonheid van deze bijzondere plek in ons op te nemen.
Het strand van Le Conquet was gehuld in een zachte sluier van mist, die de wereld om ons heen een dromerige, bijna etherische kwaliteit gaf. Het geluid van de golven die tegen de zand sloegen, was gedempt, alsof de mist zelfs de kracht van de zee in toom hield. Terwijl we over het zand liepen, voelde ik de koele bries op mijn gezicht en de zilte geur van de oceaan in mijn neus. Amna, onze trouwe hond, sprong vrolijk rond, haar pootafdrukken achterlatend in het vochtige zand.
De duinen langs het strand waren begroeid met allerlei soorten kruiden en planten die perfect gedijden in dit zoute, winderige klimaat. We kwamen langs bamboes op het strand die me terug liet denken aan mijn kinder en pubertijd opgroeiend aan de kust van de Atlantische oceaan in Zuid-Afrika.
Maar ook de rotsen en de stenen die op elkaar gestapeld zijn. Stenen die op elkaar gestapeld worden, vaak “steenmannetjes” genoemd of “cairns” in het Engels, hebben in verschillende culturen en contexten diverse symbolische betekenissen:
Balans en Stabiliteit
Richting en Wegwijzer
Geduld en Toewijding
Herinnering en Eerbetoon
Spirituele Groei: klinkt misschien raar, maar in spirituele contexten kunnen gestapelde stenen symbool staan voor de lagen van groei en ontwikkeling die een persoon doormaakt. Elke steen vertegenwoordigt een stap in het persoonlijke of spirituele groeiproces, en de stapel als geheel kan de voortgang en opbouw naar verlichting of innerlijke vrede symboliseren.
Verderop zagen we braam, klimop, weegbree, paardenbloemen, distels en nog veel meer.
Weegbree was een van de eerste kruiden die we tegenkwamen, verspreid over het pad door de duinen. Deze nederige plant, vaak over het hoofd gezien, heeft krachtige geneeskrachtige eigenschappen. Weegbree staat bekend om zijn helende werking bij wondjes en insectenbeten; de bladeren kunnen gekneusd worden en direct op de huid worden aangebracht om verlichting te bieden. De boodschap van de weegbree is er een van bescheiden kracht: “Zelfs de kleinste onder ons kunnen grootse genezing brengen.” Het is een herinnering om niet te onderschatten wat ogenschijnlijk gewoon lijkt, want er schuilt vaak meer kracht in eenvoud dan we denken.
Verderop, tussen de duinen en langs de randen van het pad, zagen we de braamstruiken groeien, hun doornige takken vol met rijpende bessen. De braam is een symbool van overvloed en doorzettingsvermogen. Deze struiken weten zich in de meest onherbergzame grond vast te zetten en dragen elk jaar opnieuw hun zoete vruchten. Bramen nodigen ons uit om de vruchten van ons harde werk te oogsten en ons niet te laten ontmoedigen door obstakels op ons pad. Ze vertellen ons: “Soms moet je door doornen heen om de zoetste vruchten te bereiken.”
Tussen het hoge gras en langs de paden vonden we ook distels met hun stekelige bladeren en paarse bloemen. Hoewel distels vaak worden gezien als ongewenst onkruid, hebben ze een diepere betekenis. Ze staan voor bescherming en veerkracht. Distels leren ons om onze grenzen te bewaken en onze ruimte te beschermen, maar ook om doorzettingsvermogen te tonen, zelfs in vijandige omgevingen. Hun boodschap is: “Laat je niet ontmoedigen door tegenslagen. Waar stekels zijn, is er ook kracht om te bloeien.”
Paardenbloemen waren overal te vinden, hun zonnige gele bloemen een fel contrast tegen de grijze mist. Deze ogenschijnlijk eenvoudige bloem is een symbool van hoop en veerkracht. Paardenbloemen gedijen waar andere planten moeite hebben, en hun zaadjes worden door de wind meegenomen om overal nieuwe leven te brengen. De boodschap van de paardenbloem is er een van optimisme en doorzettingsvermogen: “Vergeet niet te dromen en hoop te hebben, want zelfs de kleinste wens kan zich verspreiden en bloeien.” Ze herinneren ons eraan dat er altijd nieuwe mogelijkheden zijn, zelfs in de meest onverwachte omstandigheden.
Tot slot, terwijl we dichter bij de rotsen kwamen, zagen we klimop dat zich stevig vastklampte aan de stenen en trapje die de duingebied en het strand verbinden. Klimop staat symbool voor vasthoudendheid en trouw.
Deze plant weet zich in bijna elke situatie staande te houden en vindt altijd een manier om te klimmen en te groeien, zelfs onder de moeilijkste omstandigheden. De klimop fluistert: “Blijf trouw aan jezelf en je pad. Ongeacht de uitdagingen die je tegenkomt, je hebt de kracht om te blijven groeien en je doel te bereiken.
Ik voelde me bijna als een kind, vol verwondering over de schatten die de natuur voor ons had achtergelaten. Aart lachte en hielp me zoeken, terwijl Amna nieuwsgierig aan elke schelp snuffelde.
Na een tijdje liepen we naar de rotsen die de kustlijn van Le Conquet kenmerken. Deze rotsformaties, door de eeuwen heen uitgesleten door wind en water, hadden iets tijdloos en krachtigs.
aart klom voorzichtig over de gladde stenen en bewonderden de natuurlijke schoonheid om ons heen.
De rotsen vertelden een verhaal van eeuwenoude kracht en standvastigheid, herinnerend aan de onverzettelijkheid van de natuur.
Terwijl we daar stonden, omgeven door de mist, de geur van de oceaan, en het zachte geluid van de golven, voelde ik een diepe rust over me heen komen. Dit was een ochtend die voelde als een tijdloze pauze, een moment van pure connectie met de natuur en met elkaar.
Deze ochtend op het strand van Le Conquet herinnerde me aan de schoonheid van eenvoud. Er is iets magisch aan de vroege uren, wanneer de wereld nog stil en kalm is, en alles gehuld is in een zachte deken van mist. Het is een tijd voor reflectie, voor verbinding met de natuur, en voor het vinden van vrede in de kleine dingen: de geur van kruiden in de duinen, de kleuren van ischelpen op het strand, en de kracht van rotsen die eeuw na eeuw standhouden tegen de zee.
S’avonds aangekomen bij de meest westelijke kust/puntje van Frankrijk! Wat een prachtige plek. Meteen uit de camper, maar in de miserige regen naar buiten gerend en de Atlantische oceaan begroet. Hier wil ik niet meer weg!
Bedankt Peter-Jan voor de goede tip! We staan niet op de camping (die was al dicht), maar wel in de duinen. Weer een voordeel van onze camper!
Heb nog om 21:00 gekookt omdat we veel te laat op ons plekje zijn aangekomen. Maar alles kan op vakantie. Voordeel is dat we niet rekening hoeven te houden met anderen.
Eerste keer dat ik varens zie bij de zee/ oceaan. En jullie vragen je vast af wat de boodschap van varen is. Nou het zit zo: De varen is een plant die vaak geassocieerd wordt met magie, mysterie, en het onzichtbare. In veel culturen wordt de varen gezien als een symbool van bescherming en verborgen schoonheid. Omdat varens vaak in schaduwrijke, mysterieuze plekken groeien, worden ze ook in verband gebracht met het idee dat er schoonheid en waarde te vinden is in het onbekende en onzichtbare.
Boodschap van de Varen: “Ik leid je naar verborgen schatten en bescherm je op je reis. Vertrouw op het onbekende, want niet alles wat waardevol is, ligt aan de oppervlakte. Er zijn geheimen en magie in de schaduwen van het leven; ontdek de schoonheid die in het onzichtbare schuilt en omarm de mysterie van het leven. Soms vind je het meest waardevolle daar waar je het het minst verwacht.”
De varen moedigt ons aan om het onbekende niet te vrezen, maar het te verkennen, en om te vertrouwen dat er in het leven verborgen schatten en ervaringen zijn die ons zullen verrijken, zelfs als ze niet meteen zichtbaar zijn. Het herinnert ons eraan dat het de moeite waard is om dieper te kijken en de verborgen schoonheid te ontdekken.
Vanmiddag maakten we een bijzondere wandeling in het betoverende bos van Paimpont, bekend als het bos van Brocéliande, waar de legenden van Merlijn de Tovenaar nog altijd in de lucht lijken te hangen. Samen met mijn man en onze trouwe hond, Amna, lieten we ons meevoeren door de magie van dit eeuwenoude woud.
Contact maken met de aarde hier voelt heel bijzonder
Zodra we het bos betraden, werden we verwelkomd door een weelde aan geuren en kleuren. En een heel lief lang dun slangetje. Helaas had ik mijn camera toen nog niet in hand of klaar om een foto te maken. Eigenlijk wilde ik alleen een mooie wandeling maken zonder foto’s etc. Maar toen dat slangetje mijn pad kruiste dacht ik meteen aan de symbool van slang en dat er vast nog meer moois hier zijn te ontdekken.
De slang is een krachtig en veelzijdig symbool dat in veel culturen geassocieerd wordt met transformatie, genezing, en wijsheid. Slangen staan bekend om hun vermogen om hun huid te vervellen, wat hen symbolen maakt van vernieuwing en wedergeboorte. Ze worden ook vaak gezien als bewakers van geheimen en verborgen kennis.
Boodschap van de Slang: “Ik breng transformatie en genezing. Het is tijd om oude gewoontes, overtuigingen, of patronen los te laten die je niet langer dienen. Net zoals ik mijn huid afschud om te groeien, word jij uitgenodigd om te vernieuwen en te transformeren. In deze transformatie ligt de mogelijkheid voor diepgaande genezing en spirituele groei. Durf de diepte in te gaan en ontdek de verborgen wijsheid die in jou schuilt. Het is een tijd van krachtige verandering, en jij hebt de kracht om hier doorheen te gaan en sterker tevoorschijn te komen.”
De slang moedigt ons aan om niet bang te zijn voor verandering en om de innerlijke reis van transformatie aan te gaan. Het herinnert ons eraan dat met elke verandering en uitdaging de mogelijkheid komt voor groei, genezing, en het bereiken van een hoger bewustzijn. De slang vraagt je om je angsten onder ogen te zien, om je oude huid af te werpen, en om open te staan voor de nieuwe fase van je leven die voor je ligt.
De zon scheen door de dichte bladeren, en haar stralen speelden met de schaduwen op het mosrijke pad. Amna dartelde voor ons uit, altijd op zoek naar nieuwe ontdekkingen. Aart en ik genoten van de serene stilte, slechts onderbroken door het zachte ritselen van bladeren en het gezang van vogels.
Tijdens onze wandeling kwamen we verschillende kruiden tegen die ons als oude vrienden begroetten. De eerste die ons opviel, was de Berk. Met zijn zilverwitte stam leek de berk ons te roepen. De berk stond daar als een baken van vernieuwing en zuivering. Zijn boodschap was helder: “Laat los wat je niet langer dient, en sta open voor nieuwe kansen. Vernieuwing begint wanneer je het oude achter je laat en de frisse energie van het nieuwe omarmt.”
Iets verderop ontdekten we een groepje Varens die schuilgingen in de schaduw van hoge eiken. Deze planten, met hun delicate en toch robuuste bladeren, herinnerden ons eraan dat niet alles wat waardevol is aan de oppervlakte ligt. De boodschap van de varens was: “Er schuilt magie en schoonheid in het onzichtbare. Durf te vertrouwen op het onbekende en ontdek de verborgen schatten die het leven je biedt.”
In het bos, langs de smalle weg die wij volgen zijn we omringd door oude Es bomen. Zijn takken reikten hoog de lucht in, waar het zonlicht vrij spel had; als een stille, maar krachtige uitnodiging om naar boven te kijken en ons uit te strekken naar onze hoogste potentieel. De es fluisterde: “Echte persoonlijke groei ligt buiten je comfortzone. Durf te springen, confronteer je angsten en ontdek het moois dat nog in jou verborgen ligt.”
Deze wandeling, omringd door de wijsheid van de kruiden, voelde als een innerlijke reis. Elk kruid dat we tegenkwamen, droeg bij aan een groter geheel, een boodschap die de natuur voor ons had: Omarm verandering, vertrouw op het onbekende en durf jezelf uit te dagen. Het bos van Paimpont gaf ons niet alleen rust, maar ook de inspiratie om met een frisse blik naar ons leven te kijken.
Aan het einde van de wandeling, terwijl de zon langzaam zakte en het bos werd omhuld door een zachte schemer, voelde ik me opgeladen en in balans. Amna, moe van haar ontdekkingen, liep tevreden naast ons. deze middag was een zeldzaam en waardevol moment van verbinding, niet alleen met elkaar, maar ook met de natuur en de diepere boodschappen die zij ons gaf.
De kruiden in het bos van Paimpont hebben ons geleerd dat de natuur altijd met ons spreekt, als we maar bereid zijn om te luisteren. Ze nodigen ons uit om ons leven met nieuwe ogen te zien, met een open hart en een nieuwsgierige geest. En terwijl we terugliepen naar onze camper, voelde ik me gezegend door de wijsheid van het bos en de kruiden die ons op ons pad waren verschenen.
Gisteren bracht ik de dag door in het historische themapark Archeon met mijn nichtje en haar vierjarige zoontje. Het was een dag vol verwondering, plezier en onverwachte spirituele ontmoetingen die diepe indruk op mij hebben gemaakt.
De dag begon zonnig en vrolijk, met mijn neefje die met zijn onuitputtelijke energie door het park rende, gefascineerd door de oude gebouwen, de klederdracht en de spannende verhalen over vroegere tijden. Hij vond de speeltuin echter het allerleukst, waar hij zijn energie kwijt kon en volop genoot van alle speeltoestellen.
Na onze rondje Archeon en een heerlijke Romeinse massage in het badhuis vonden we een plekje naast de paardenbak waar we even konden uitrusten.
Mijn neefje genoot intens van zijn blauwe ijsje, en ik zat op een bankje met mijn rug naar de paardenbak, kijkend naar mijn neefje die vrolijk genoot van zijn ijsje. Het was op dat moment dat ik een bijzondere ontmoeting had.
Een ezel, die rustig in de paardenbak stond, liep zachtjes naar me toe. Hij bracht zijn hoofd liefdevol bij mijn nek en het was alsof hij me wilde troosten of gewoon mijn aanwezigheid wilde voelen. Het voelde zo bijzonder en spiritueel, alsof de ezel me een boodschap wilde overbrengen. Zijn ogen straalden een wijsheid uit die verder ging dan woorden, en ik voelde een diepe verbinding met dit prachtige dier. Het was alsof hij me vertelde dat alles goed zou komen, dat er rust en vrede is in de simpele aanraking van een dier.
Kort daarna kwam er ook een paard naar ons toe. Dit prachtige dier bracht zijn hoofd herhaaldelijk naar mijn buik en bleef daar dichtbij staan, alsof hij me wilde beschermen of gewoon mijn energie wilde voelen. Dit gebaar voelde als een warme omhelzing, een teken van acceptatie en liefde. De nabijheid van deze dieren raakte me diep; hun eenvoud en hun bereidheid om liefde te geven zonder iets terug te verwachten, maakten een onuitwisbare indruk op me.
Als empathisch persoon raakte deze ervaring me in het bijzonder. Dieren hebben een bijzondere gave om onze diepste emoties te voelen en te beantwoorden zonder woorden. De ezel en het paard brachten me een gevoel van vrede en verbondenheid dat ik niet eerder had ervaren. Hun zachte aanraking en liefdevolle aanwezigheid herinnerden me eraan hoe belangrijk het is om in het moment te zijn en de simpele schoonheid van het leven te waarderen.
De spiritualiteit van deze dieren, hun vermogen om mensen op zo’n diep niveau te raken, is iets wat ik nooit zal vergeten. Hun aanwezigheid gaf me een gevoel van geborgenheid en troost dat verder gaat dan wat woorden kunnen uitdrukken. Het was een reminder van de kracht van liefde en de diepe verbinding die we kunnen voelen met alle levende wezens om ons heen.
Die dag in Archeon was niet alleen een leuke uitstap met mijn familie, maar ook een spirituele ervaring die me dichter bij mezelf en de natuur bracht. Het was een dag van leren, van genieten, en vooral van voelen. Ik ben dankbaar voor de ezel en het paard die deze bijzondere momenten met me deelden, en ik zal deze herinnering voor altijd koesteren.
💕
A Magical Day at Archeon: My Experience with Animals
Yesterday, I spent the day at the historical theme park Archeon with my niece and her four-year-old son. It was a day full of wonder, joy, and unexpected spiritual encounters that left a deep impression on me.
The day began sunny and cheerful, with my nephew running through the park with boundless energy, fascinated by the old buildings, traditional costumes, and exciting stories of ancient times. However, he found the playground the most enjoyable, where he could burn off his energy and thoroughly enjoy all the play equipment.
After our tour of Archeon and a delightful Roman massage in the bathhouse, we found a spot next to the horse paddock where we could rest for a while. My nephew was intensely enjoying his blue ice cream, and I sat on a bench with my back to the paddock, watching my nephew happily savor his treat. It was at that moment that I had a special encounter.
A donkey, quietly standing in the paddock, gently approached me. He lovingly placed his head near my neck, as if he wanted to comfort me or simply feel my presence. It felt so special and spiritual, as if the donkey wanted to convey a message to me. His eyes radiated a wisdom that went beyond words, and I felt a deep connection with this beautiful creature. It was as if he was telling me that everything would be okay, that there is peace and tranquility in the simple touch of an animal.
Shortly after, a horse also approached us. This magnificent animal repeatedly brought his head to my stomach and stayed close, as if he wanted to protect me or simply feel my energy. This gesture felt like a warm embrace, a sign of acceptance and love. The closeness of these animals deeply moved me; their simplicity and willingness to give love without expecting anything in return made an indelible impression on me.
As an empathetic person, this experience touched me deeply. Animals have a special gift for sensing and responding to our deepest emotions without words. The donkey and the horse brought me a sense of peace and connection that I had not experienced before. Their gentle touch and loving presence reminded me of the importance of being in the moment and appreciating the simple beauty of life.
The spirituality of these animals, their ability to touch people on such a deep level, is something I will never forget. Their presence gave me a sense of security and comfort that goes beyond what words can express. It was a reminder of the power of love and the deep connection we can feel with all living beings around us.
That day at Archeon was not just a fun outing with my family, but also a spiritual experience that brought me closer to myself and nature. It was a day of learning, of enjoyment, and above all, of feeling. I am grateful for the donkey and the horse who shared these special moments with me, and I will cherish this memory forever.
::Dutch translation below 🌷:: photos were taken during our visit on 24 July 2024 at Openluchtmuseum in Arnhem, Netherlands.
There is something magical about clean laundry. The fresh feeling of newly washed clothes against your skin, the subtle scent of detergent wafting through your home, and the soft touch of carefully folded fabrics. This simple, everyday experience is deeply rooted in our history and culture. Doing laundry has remained a ritual of care and attention through the ages, even though the way we do it has drastically changed.
My new Miele washing machine and dryer are the latest allies in this timeless task. I can’t help but think back to how my foremothers once did the laundry. They bent over flowing rivers, their hands rough from scrubbing, surrounded by the scent of soap and nature. It was hard and time-consuming work, but also a moment of togetherness and community. Laundry day was a day when stories were shared and bonds were forged.
Washing women in the Netherlands during 1900‘s
Today, as I stand before my gleaming Miele appliances, I feel grateful for the technological advancements that make my life so much easier. With just a few presses of buttons, my laundry is expertly cleaned and dried without me having to strain a muscle. But the essence of doing laundry—the care and dedication—remains the same.
After three weeks without a washing machine, it felt like a blessing when the Miele was finally installed. The sound of the drum turning, the promise of clean clothes, brought a sense of peace and satisfaction back into the house. It was as if a part of the household harmony had been restored. Each clean load of laundry feels like a new beginning, an opportunity to face the day fresh and prepared.
There is something meditative about hanging laundry on the line. The gentle flutter of fabrics in the wind, the rhythmic task of securing each garment, it is a moment of silence and contemplation. And when the weather permits and it isn’t raining, I prefer drying the laundry in the fresh outdoor air instead of using the dryer. Seeing the clothes hanging in the sun to dry brings a deep sense of satisfaction and connection with nature. It is a repetition of an ancient ritual, but in a modern context.
Whites drying in the sunlight ☀️
The scent of freshly washed laundry is priceless. It evokes feelings of home, safety, and care. Folding the laundry has become a ritual of love for me, a way to show my family how much I care for them. Each piece of clothing, carefully folded, carries the promise of warmth and comfort.
I am grateful for modern technology that makes washing so much easier, but I also cherish the connection to the past. I feel the echoes of my foremothers in every step of the process, their hard work and dedication reflected in my own care for my family. Doing laundry is more than a household chore; it is an act of love and care that resonates through the generations.
White linnen all neatly folded and arranged
So, while my Miele washing machine and dryer do their work, I enjoy the peace and pleasure of clean laundry. And when the sun shines, I happily hang the laundry outside on the line, enjoying the fresh air and the natural drying process. I am thankful for the technology that simplifies my life, and I am grateful for the legacy of care and dedication that makes laundry a meaningful task. Each clean load is a reminder of the power of love and the simple joys of everyday life.
🌷
De Kunst van het Wassen: Van Rivier tot Miele
Er is iets magisch aan schone was. Het frisse gevoel van pas gewassen kleding tegen je huid, de subtiele geur van wasmiddel die door je huis zweeft, en de zachte aanraking van zorgvuldig gevouwen stoffen. Deze simpele, alledaagse ervaring is diep geworteld in onze geschiedenis en cultuur. Het was doen is door de eeuwen heen een ritueel van zorg en aandacht gebleven, hoewel de manier waarop we het doen drastisch is veranderd.
Mijn nieuwe Miele wasmachine en droger zijn de nieuwste bondgenoten in deze tijdloze taak. Ik kan niet anders dan terugdenken aan hoe mijn voormoeders ooit de was deden. Ze bogen zich over stromende rivieren, hun handen ruw van het schrobben, de geur van zeep en natuur om hen heen. Het was een zwaar en tijdrovend werk, maar ook een moment van samenzijn en gemeenschap. De wasdag was een dag waarop verhalen werden gedeeld en banden werden gesmeed.
Vandaag de dag sta ik voor mijn glanzende Miele apparaten, en ik voel me dankbaar voor de technologische vooruitgang die mijn leven zoveel eenvoudiger maakt. Met een paar drukken op de knoppen wordt mijn was vakkundig schoon en droog gemaakt, zonder dat ik een spier hoef te verrekken. Maar de essentie van het was doen – de zorg en toewijding – blijft hetzelfde.
Er is iets meditatiefs aan het ophangen van de was aan de lijn. Het zachte fladderen van de stoffen in de wind, het ritmische werk van het vastzetten van elk kledingstuk, het is een moment van stilte en contemplatie. En als het weer het toelaat en het niet regent, geef ik de voorkeur aan het drogen van de was in de frisse buitenlucht in plaats van in de droger. Het zien van de kleding die in de zon hangt te drogen, brengt een diep gevoel van voldoening en verbinding met de natuur. Het is een herhaling van een eeuwenoud ritueel, maar dan in een moderne context.
Na drie weken zonder wasmachine te hebben gezeten, voelde het als een zegen toen de Miele eindelijk werd geïnstalleerd. Het geluid van de trommel die draait, de belofte van schone kleding, bracht een gevoel van rust en voldoening terug in huis. Het was alsof een deel van de huiselijke harmonie was hersteld. Elke schone lading was voelt als een nieuw begin, een kans om de dag fris en voorbereid tegemoet te treden.
De geur van vers gewassen was is onbetaalbaar. Het is een geur die doet denken aan thuis, aan veiligheid en zorg. Het vouwen van de was is voor mij een ritueel van liefde geworden, een manier om mijn gezin te laten zien hoeveel ik om hen geef. Elk stuk kleding, zorgvuldig opgevouwen, draagt de belofte van warmte en comfort.
Ik ben dankbaar voor de moderne technologie die het wassen zo veel gemakkelijker maakt, maar ik koester ook de verbinding met het verleden. Ik voel de echo’s van mijn voormoeders in elke stap van het proces, hun harde werk en toewijding weerspiegeld in mijn eigen zorg voor mijn gezin. Het was doen is meer dan een huishoudelijke taak; het is een daad van liefde en zorg die door de generaties heen resoneert.
Dus, terwijl mijn Miele wasmachine en droger hun werk doen, geniet ik van de rust en het plezier van schone was. En als de zon schijnt, hang ik de was met genoegen buiten aan de lijn, genietend van de frisse lucht en het natuurlijke proces van drogen. Ik ben dankbaar voor de technologie die mijn leven vergemakkelijkt, en ik ben dankbaar voor de erfenis van zorg en toewijding die het wassen tot een betekenisvolle taak maakt. Elke schone lading is een herinnering aan de kracht van liefde en de eenvoudige geneugten van het dagelijks leven.
