De Overgang van Herfst naar Winter: Een Reflectie op het Jaarwiel

Terwijl ik gisteren door het bos liep, voelde ik de herfst volop om me heen. De bomen stonden in vuur en vlam, hun bladeren in schitterende tinten van diep oranje, warm geel en gloeiend rood. Het was alsof de natuur nog even haar mooiste kleuren liet zien voordat ze zich terugtrekt in de rust en stilte van de winter. Maar terwijl ik daar stond, kwam de vraag in me op: waar bevinden we ons nu eigenlijk op het jaarwiel? En wat gebeurt er precies in deze overgang van herfst naar winter? Met Yule – de viering van de winterwende – die op 21 december voor de deur staat, begint de winter officieel. Maar deze tussentijd, deze overgangsfase, lijkt zo bijzonder en krachtig. Het is alsof de natuur zich voorbereidt op iets dieps, iets dat vaak over het hoofd wordt gezien in ons moderne, haastige leven.

De Herfstrust: Een Laatste Glimp van Leven en Kleur

De herfst, die we nu nog volop ervaren, is een seizoen van overvloed en loslaten. De bomen werpen hun bladeren af, geven hun laatste kleuren prijs en bereiden zich voor op de koude maanden. Deze tijd van het jaar heeft een bijzondere magie. De frisse geur van vochtige aarde, het kraken van gevallen bladeren onder onze voeten, en de zachte mist die de vroege ochtenden omhult – alles voelt intens, levendig en toch doordrenkt van vergankelijkheid.

We bevinden ons nu op een kantelpunt, in de laatste adem van de herfst. Dit seizoen nodigt ons uit om na te denken over wat we achter ons laten, om los te laten wat niet langer dient. Net zoals de natuur zich van oude bladeren ontdoet, mogen wij ook onze ‘oude bladeren’ laten vallen: gedachten, patronen of zorgen die we niet meer willen meenemen naar het nieuwe jaar. Dit proces van loslaten is een voorbereiding op de winter, een fase van stilte en introspectie.

De Donkere Tijd en de Wijsheid van Stilte

Vanaf Samhain, het Keltische nieuwjaarsfeest op 31 oktober, gaan we de donkerste tijd van het jaar in. De dagen worden korter, de nachten langer, en de natuur trekt zich langzaam terug. Dit wordt vaak ervaren als een tijd van naar binnen keren, zowel letterlijk als figuurlijk. De natuur ademt in en wij ademen mee. Het is alsof de wereld om ons heen zich klaarmaakt voor een periode van rust en reflectie.

Op het jaarwiel bevindt deze periode zich tussen de herfst en de winter, een seizoen dat symbool staat voor het laten rusten van zaden in de aarde. Wat we nu zaaien in onze gedachten en intenties, krijgt in de winter de tijd om te rijpen. De stilte van deze donkere periode heeft een eigen wijsheid. Het is een uitnodiging om niet alleen stil te staan bij wat we loslaten, maar ook bij wat we willen voeden in onszelf, wat in het donker mag groeien voordat het in de lente weer tot leven komt.

Yule: De Winterwende en het Licht dat Terugkeert

De overgang naar de winter vindt officieel plaats op 21 december, tijdens de winterwende, ook wel Yule genoemd. Dit moment markeert het dieptepunt van de donkere periode. Op de kortste dag en de langste nacht van het jaar vieren we het terugkerende licht. Na Yule beginnen de dagen weer langzaam langer te worden. Hoewel de winter nog maar net begint, draagt de belofte van de zon in zichzelf al de hoop van nieuw leven en groei.

In deze tijd draait alles om balans en hernieuwing. Yule herinnert ons eraan dat, zelfs in de diepste duisternis, het licht nooit helemaal verdwijnt. Het is een tijd om naar binnen te keren, om warmte te vinden bij elkaar en ons voor te bereiden op het nieuwe dat zal komen. In de natuur lijkt alles stil, maar onder de grond gebeurt er van alles – wortels groeien, zaden worden gevoed en slapende knoppen wachten op hun tijd om uit te komen.

De Betekenis van de Overgang

Deze overgang van herfst naar winter is intens en rijk aan symboliek. Het voelt misschien minder subtiel dan de verandering tussen lente en zomer, omdat het gepaard gaat met een voelbare verschuiving in de energie om ons heen. Waar de lente ons doet ontwaken en de zomer ons uitnodigt om voluit te leven, nodigt de herfst ons uit tot reflectie en de winter tot bezinning. Er is een diepe schoonheid in deze cyclus van het jaar: het herinnert ons aan de eeuwige beweging van leven, dood en wedergeboorte.

Als we stilstaan bij deze overgang, krijgen we de kans om ons opnieuw te verbinden met de ritmes van de natuur. We kunnen voelen dat, net als de natuur, ook wij rust en stilte nodig hebben om uiteindelijk opnieuw tot bloei te komen. Deze periode leert ons dat het loslaten, het wachten, en de stilte hun eigen betekenis hebben – net zoals de kleurrijke overvloed van de herfst en het licht van de zomer.

Dus terwijl ik door het herfstbos loop en de kleuren bewonder, laat ik me meevoeren door deze overgang. Het is een tijd van naar binnen keren, van geduld en vertrouwen. Want zoals de natuur zich klaarmaakt voor de winter, zo bereiden wij ons voor op wat komen gaat. De overgang naar winter is niet het einde van iets, maar het begin van een nieuwe cyclus. Een tijd om te rusten, te koesteren en te dromen – in de stilte, met de belofte van licht dat altijd terug zal keren.

💕✨ Geniet van alle magie die deze tijd te bieden heeft!

The Art of Laundry: From River to Miele

::Dutch translation below 🌷:: photos were taken during our visit on 24 July 2024 at Openluchtmuseum in Arnhem, Netherlands.

There is something magical about clean laundry. The fresh feeling of newly washed clothes against your skin, the subtle scent of detergent wafting through your home, and the soft touch of carefully folded fabrics. This simple, everyday experience is deeply rooted in our history and culture. Doing laundry has remained a ritual of care and attention through the ages, even though the way we do it has drastically changed.

My new Miele washing machine and dryer are the latest allies in this timeless task. I can’t help but think back to how my foremothers once did the laundry. They bent over flowing rivers, their hands rough from scrubbing, surrounded by the scent of soap and nature. It was hard and time-consuming work, but also a moment of togetherness and community. Laundry day was a day when stories were shared and bonds were forged.

Washing women in the Netherlands during 1900‘s

Today, as I stand before my gleaming Miele appliances, I feel grateful for the technological advancements that make my life so much easier. With just a few presses of buttons, my laundry is expertly cleaned and dried without me having to strain a muscle. But the essence of doing laundry—the care and dedication—remains the same.

After three weeks without a washing machine, it felt like a blessing when the Miele was finally installed. The sound of the drum turning, the promise of clean clothes, brought a sense of peace and satisfaction back into the house. It was as if a part of the household harmony had been restored. Each clean load of laundry feels like a new beginning, an opportunity to face the day fresh and prepared.

There is something meditative about hanging laundry on the line. The gentle flutter of fabrics in the wind, the rhythmic task of securing each garment, it is a moment of silence and contemplation. And when the weather permits and it isn’t raining, I prefer drying the laundry in the fresh outdoor air instead of using the dryer. Seeing the clothes hanging in the sun to dry brings a deep sense of satisfaction and connection with nature. It is a repetition of an ancient ritual, but in a modern context.

Whites drying in the sunlight ☀️

The scent of freshly washed laundry is priceless. It evokes feelings of home, safety, and care. Folding the laundry has become a ritual of love for me, a way to show my family how much I care for them. Each piece of clothing, carefully folded, carries the promise of warmth and comfort.

I am grateful for modern technology that makes washing so much easier, but I also cherish the connection to the past. I feel the echoes of my foremothers in every step of the process, their hard work and dedication reflected in my own care for my family. Doing laundry is more than a household chore; it is an act of love and care that resonates through the generations.

White linnen all neatly folded and arranged

So, while my Miele washing machine and dryer do their work, I enjoy the peace and pleasure of clean laundry. And when the sun shines, I happily hang the laundry outside on the line, enjoying the fresh air and the natural drying process. I am thankful for the technology that simplifies my life, and I am grateful for the legacy of care and dedication that makes laundry a meaningful task. Each clean load is a reminder of the power of love and the simple joys of everyday life.

🌷

De Kunst van het Wassen: Van Rivier tot Miele

Er is iets magisch aan schone was. Het frisse gevoel van pas gewassen kleding tegen je huid, de subtiele geur van wasmiddel die door je huis zweeft, en de zachte aanraking van zorgvuldig gevouwen stoffen. Deze simpele, alledaagse ervaring is diep geworteld in onze geschiedenis en cultuur. Het was doen is door de eeuwen heen een ritueel van zorg en aandacht gebleven, hoewel de manier waarop we het doen drastisch is veranderd.

Mijn nieuwe Miele wasmachine en droger zijn de nieuwste bondgenoten in deze tijdloze taak. Ik kan niet anders dan terugdenken aan hoe mijn voormoeders ooit de was deden. Ze bogen zich over stromende rivieren, hun handen ruw van het schrobben, de geur van zeep en natuur om hen heen. Het was een zwaar en tijdrovend werk, maar ook een moment van samenzijn en gemeenschap. De wasdag was een dag waarop verhalen werden gedeeld en banden werden gesmeed.

Vandaag de dag sta ik voor mijn glanzende Miele apparaten, en ik voel me dankbaar voor de technologische vooruitgang die mijn leven zoveel eenvoudiger maakt. Met een paar drukken op de knoppen wordt mijn was vakkundig schoon en droog gemaakt, zonder dat ik een spier hoef te verrekken. Maar de essentie van het was doen – de zorg en toewijding – blijft hetzelfde.

Er is iets meditatiefs aan het ophangen van de was aan de lijn. Het zachte fladderen van de stoffen in de wind, het ritmische werk van het vastzetten van elk kledingstuk, het is een moment van stilte en contemplatie. En als het weer het toelaat en het niet regent, geef ik de voorkeur aan het drogen van de was in de frisse buitenlucht in plaats van in de droger. Het zien van de kleding die in de zon hangt te drogen, brengt een diep gevoel van voldoening en verbinding met de natuur. Het is een herhaling van een eeuwenoud ritueel, maar dan in een moderne context.

Na drie weken zonder wasmachine te hebben gezeten, voelde het als een zegen toen de Miele eindelijk werd geïnstalleerd. Het geluid van de trommel die draait, de belofte van schone kleding, bracht een gevoel van rust en voldoening terug in huis. Het was alsof een deel van de huiselijke harmonie was hersteld. Elke schone lading was voelt als een nieuw begin, een kans om de dag fris en voorbereid tegemoet te treden.

De geur van vers gewassen was is onbetaalbaar. Het is een geur die doet denken aan thuis, aan veiligheid en zorg. Het vouwen van de was is voor mij een ritueel van liefde geworden, een manier om mijn gezin te laten zien hoeveel ik om hen geef. Elk stuk kleding, zorgvuldig opgevouwen, draagt de belofte van warmte en comfort.

Ik ben dankbaar voor de moderne technologie die het wassen zo veel gemakkelijker maakt, maar ik koester ook de verbinding met het verleden. Ik voel de echo’s van mijn voormoeders in elke stap van het proces, hun harde werk en toewijding weerspiegeld in mijn eigen zorg voor mijn gezin. Het was doen is meer dan een huishoudelijke taak; het is een daad van liefde en zorg die door de generaties heen resoneert.

Dus, terwijl mijn Miele wasmachine en droger hun werk doen, geniet ik van de rust en het plezier van schone was. En als de zon schijnt, hang ik de was met genoegen buiten aan de lijn, genietend van de frisse lucht en het natuurlijke proces van drogen. Ik ben dankbaar voor de technologie die mijn leven vergemakkelijkt, en ik ben dankbaar voor de erfenis van zorg en toewijding die het wassen tot een betekenisvolle taak maakt. Elke schone lading is een herinnering aan de kracht van liefde en de eenvoudige geneugten van het dagelijks leven.

Crafting Harvey the Hare: A Journey in Clay

Hello lovely people! I hope you’re all doing well. Today, I’m excited to share a special project from my pottery studio, The Dirty Potter (the website will be available soon where I will also sell my ceramics). Nestled in our back garden, on the edge of Delft and The Hague, this little sanctuary has been buzzing with creativity.

What’s actually happening behind this door?

Let me introduce you to Harvey the Hare, a life-size sculpture that has been a true labor of love.

The process of creating Harvey began with an armature made from newspaper. This lightweight framework provided the basic shape and support needed to build up the clay. I carefully molded and shaped the newspaper, ensuring every curve and contour was just right.

Setting up the armature

Once the form was ready, it was time to start adding the clay.

This is what Harvey is made of

Layer by layer, Harvey began to take shape. There’s something incredibly therapeutic about working with clay—feeling its cool, pliable texture in your hands and watching a piece of art emerge. Sculpting Harvey required patience and attention to detail, as I wanted to capture the lively spirit and graceful form of a hare. The ears, the expressive eyes, the powerful legs—each part was carefully crafted and refined.

Harvey is sculpted

Once the sculpting was complete, Harvey needed to dry thoroughly before the first firing. This drying phase is crucial, as any remaining moisture can cause the sculpture to crack in the kiln. After a few weeks (I wanted to make sure he was thoroughly dry; and I was on holiday), it was time for the biscuit firing, also known as the bisque firing. Harvey was placed in the kiln and fired at 1100°C. This initial firing hardens the clay, making it durable and ready for glazing. I prefer 1100°C over 1000°C because the clay turns lighter the warmer it is fired.

Ready to be bisque fired at 1100 Celsius

The hole in his back is made before the first firing; when the clay is leather hard. This little hole is where the lamp will be fitted once Harvey is all glazed up.

Fresh from the kiln. Now Harvey is Bisque fired. Still not waterproof.

The glazing process is where the magic truly happens. I chose a combination of earthy tones and subtle glazes to bring Harvey to life.

But I also made another glaze from scratch to add a personal touch

Applying the glaze is a delicate task, requiring precision and creativity. I carefully brushed, dipped, and layered the glazes, envisioning how they would meld and react in the kiln’s heat.

Glazing in process

Now, it was time for the final firing.

Very important not to skip this part: always make sure there is no glaze on the parts that will make contact with oven. Glaze melts when it’s hot and sticks to the surface and hardens. Once it is cold you can’t get from the surface.

Harvey was then placed back in the kiln, this time fired at 1200°C. This higher temperature causes the glazes to melt and fuse to the clay, creating a beautiful, glass-like finish. The anticipation during this phase is always palpable—waiting to see how the glazes have transformed and brought the sculpture to life.

After the kiln cooled and I could finally open it, there stood Harvey in all his glory. The glazes had turned out even better than I had hoped, adding depth and character to his form. Seeing the finished piece was incredibly rewarding, a testament to the hours of work, weeks of waiting, and love poured into it.

Harvey the Hare now proudly sits in my studio, a reminder of the joy and satisfaction that comes from creating art.

Look who arrived all in tact from the kiln

This project has been a journey of exploration, patience, and creativity, and I’m so thrilled to share it with you. I decided to turn Harvey into a lamp.

Time to turn Harvey into a lamp

Thank you for joining me on this little adventure in clay. I hope it inspires you to embrace your creative passions, whatever they may be. Until next time, happy crafting and creative journeys!

Good company while reading

For more updates and behind-the-scenes glimpses, don’t forget to follow me on Instagram @mme_bluestocking and @the_dirty_potter

Home Again: Embracing the Beauty of Everyday Life

::Dutch translation below 🌷::

Hello lovely people! I hope you’re all doing well. We’ve just returned from our enchanting road trip through Scandinavia, and I’m thrilled to share a bit about our return home and the joy it has brought us.

A rose explosion in front of my house

Stepping through our front door, Siem and Ming, our Siamese cats, were over the moon to see us. Their purrs and affectionate rubs were the warmest welcome we could have asked for.

Tiny little Siem, my spirit animal

There’s something incredibly heartwarming about being home, surrounded by the familiar comforts and the love of our furry companions.

Siem, Ming, and Amna the Sheltie

As I settled back in, my heart swelled with gratitude. Our little corner of the world, on the edge of Delft and The Hague in South Holland, felt even more special after our travels. I couldn’t wait to get back into my pottery studio, fondly known as “The Dirty Potter.” Nestled in our back garden, this studio is my sanctuary. The inspiration from our Scandinavian adventure had my fingers itching to shape clay into new, exciting pieces.

Mister Hare is now in the oven at 1100 Celsius hopefully he will survive without any cracks. More about that in the next post.

Yesterday, we decided to make the most of the beautiful day and took our new bikes out for a spin. We cycled through the Driemanspolder and the picturesque Dutch landscape. The area around us is truly a gem—fields stretching as far as the eye can see, dotted with charming windmills and crisscrossed by serene canals. The tranquility of the countryside, with its vibrant greenery and open skies, makes every ride a peaceful escape.

His and hers, so happy with our new bikes

Being back home almost feels like an extension of our holiday. The beauty that surrounds us here in South Holland is a constant source of inspiration and joy. Whether it’s the charming streets of Delft, with their historic buildings and quaint cafes, or the bustling yet elegant atmosphere of The Hague, I feel incredibly fortunate to call this place home.

Driemanspolder with a view on The Hague skyline

The Driemanspolder, in particular, is a cyclist’s dream. The well-maintained paths meander through stunning natural scenery, offering breathtaking views at every turn. It’s a haven for wildlife, and there’s always something new to discover. The fresh air and the gentle sound of the wind rustling through the trees make it a perfect retreat, right on our doorstep.

The typical Dutch Molens

As I embrace the beauty of everyday life here, I’m reminded of how travel broadens our perspectives and deepens our appreciation for home. Our Scandinavian adventure has filled me with creative energy, and I can’t wait to channel that into my pottery. Each piece I create will carry a bit of the magic from our journey, infused with the warmth and familiarity of home.

A little botanical tree pot that I created yesterday
Can’t wait to so it after it’s all done. Let me know if you want to follow a long the whole process

Thank you for sharing in this little slice of our lives. Until next time, happy days and creative journeys!

🌷

Weer Thuis: De Schoonheid van het Dagelijkse Leven Omarmen

Hallo lieve mensen! Ik hoop dat het goed met jullie gaat. We zijn net terug van onze betoverende roadtrip door Scandinavië, en ik ben blij om een beetje te delen over onze thuiskomst en de vreugde die het ons heeft gebracht.

Toen we door onze voordeur stapten, waren Siem en Ming, onze Siamezen, dolblij om ons te zien. Hun gespin en liefdevolle kopjes gaven ons het warmste welkom dat we ons konden wensen. Er is iets ongelooflijk hartverwarmends aan weer thuis zijn, omringd door vertrouwde gemakken en de liefde van onze harige metgezellen.

Terwijl ik me weer thuis voelde, vulde mijn hart zich met dankbaarheid. Ons hoekje van de wereld, op de rand van Delft en Den Haag in Zuid-Holland, voelde na onze reizen nog specialer. Ik kon niet wachten om weer aan de slag te gaan in mijn pottenbakkerij, liefdevol bekend als “The Dirty Potter.” Gelegen in onze achtertuin, is deze studio mijn toevluchtsoord. De inspiratie van ons Scandinavische avontuur liet mijn vingers jeuken om klei in nieuwe, opwindende stukken te vormen.

Gisteren besloten we om optimaal gebruik te maken van de prachtige dag en gingen we met onze nieuwe fietsen op pad. We fietsten door de Driemanspolder en het schilderachtige Nederlandse landschap. De omgeving om ons heen is echt een juweeltje—velden zover het oog reikt, bezaaid met charmante molens en doorkruist door serene kanalen. De rust van het platteland, met zijn levendige groen en open luchten, maakt elke rit tot een vredige ontsnapping.

Weer thuis zijn voelt bijna als een verlenging van onze vakantie. De schoonheid die ons hier in Zuid-Holland omringt, is een constante bron van inspiratie en vreugde. Of het nu de charmante straten van Delft zijn, met hun historische gebouwen en gezellige cafés, of de bruisende maar elegante sfeer van Den Haag, ik voel me ongelooflijk gelukkig om deze plek mijn thuis te noemen.

De Driemanspolder is in het bijzonder een droom voor fietsers. De goed onderhouden paden slingeren door adembenemende natuurlijke landschappen, met op elke bocht prachtige uitzichten. Het is een toevluchtsoord voor wilde dieren, en er is altijd iets nieuws te ontdekken. De frisse lucht en het zachte geluid van de wind die door de bomen ruist, maken het tot een perfecte retraite, vlakbij huis.

Terwijl ik de schoonheid van het dagelijkse leven hier omarm, word ik eraan herinnerd hoe reizen onze perspectieven verbreedt en onze waardering voor thuis verdiept. Ons Scandinavische avontuur heeft me gevuld met creatieve energie, en ik kan niet wachten om dat in mijn pottenbakken te gieten. Elk stuk dat ik maak, zal een beetje van de magie van onze reis dragen, doordrenkt met de warmte en vertrouwdheid van thuis.

Bedankt dat je deel uitmaakt van dit kleine stukje van ons leven. Tot de volgende keer, fijne dagen en creatieve reizen!