Tag: tree

De Overgang van Herfst naar Winter: Een Reflectie op het Jaarwiel

Mme BluestockingLeave a comment

Terwijl ik gisteren door het bos liep, voelde ik de herfst volop om me heen. De bomen stonden in vuur en vlam, hun bladeren in schitterende tinten van diep oranje, warm geel en gloeiend rood. Het was alsof de natuur nog even haar mooiste kleuren liet zien voordat ze zich terugtrekt in de rust en stilte van de winter. Maar terwijl ik daar stond, kwam de vraag in me op: waar bevinden we ons nu eigenlijk op het jaarwiel? En wat gebeurt er precies in deze overgang van herfst naar winter? Met Yule – de viering van de winterwende – die op 21 december voor de deur staat, begint de winter officieel. Maar deze tussentijd, deze overgangsfase, lijkt zo bijzonder en krachtig. Het is alsof de natuur zich voorbereidt op iets dieps, iets dat vaak over het hoofd wordt gezien in ons moderne, haastige leven.

De Herfstrust: Een Laatste Glimp van Leven en Kleur

De herfst, die we nu nog volop ervaren, is een seizoen van overvloed en loslaten. De bomen werpen hun bladeren af, geven hun laatste kleuren prijs en bereiden zich voor op de koude maanden. Deze tijd van het jaar heeft een bijzondere magie. De frisse geur van vochtige aarde, het kraken van gevallen bladeren onder onze voeten, en de zachte mist die de vroege ochtenden omhult – alles voelt intens, levendig en toch doordrenkt van vergankelijkheid.

We bevinden ons nu op een kantelpunt, in de laatste adem van de herfst. Dit seizoen nodigt ons uit om na te denken over wat we achter ons laten, om los te laten wat niet langer dient. Net zoals de natuur zich van oude bladeren ontdoet, mogen wij ook onze ‘oude bladeren’ laten vallen: gedachten, patronen of zorgen die we niet meer willen meenemen naar het nieuwe jaar. Dit proces van loslaten is een voorbereiding op de winter, een fase van stilte en introspectie.

De Donkere Tijd en de Wijsheid van Stilte

Vanaf Samhain, het Keltische nieuwjaarsfeest op 31 oktober, gaan we de donkerste tijd van het jaar in. De dagen worden korter, de nachten langer, en de natuur trekt zich langzaam terug. Dit wordt vaak ervaren als een tijd van naar binnen keren, zowel letterlijk als figuurlijk. De natuur ademt in en wij ademen mee. Het is alsof de wereld om ons heen zich klaarmaakt voor een periode van rust en reflectie.

Op het jaarwiel bevindt deze periode zich tussen de herfst en de winter, een seizoen dat symbool staat voor het laten rusten van zaden in de aarde. Wat we nu zaaien in onze gedachten en intenties, krijgt in de winter de tijd om te rijpen. De stilte van deze donkere periode heeft een eigen wijsheid. Het is een uitnodiging om niet alleen stil te staan bij wat we loslaten, maar ook bij wat we willen voeden in onszelf, wat in het donker mag groeien voordat het in de lente weer tot leven komt.

Yule: De Winterwende en het Licht dat Terugkeert

De overgang naar de winter vindt officieel plaats op 21 december, tijdens de winterwende, ook wel Yule genoemd. Dit moment markeert het dieptepunt van de donkere periode. Op de kortste dag en de langste nacht van het jaar vieren we het terugkerende licht. Na Yule beginnen de dagen weer langzaam langer te worden. Hoewel de winter nog maar net begint, draagt de belofte van de zon in zichzelf al de hoop van nieuw leven en groei.

In deze tijd draait alles om balans en hernieuwing. Yule herinnert ons eraan dat, zelfs in de diepste duisternis, het licht nooit helemaal verdwijnt. Het is een tijd om naar binnen te keren, om warmte te vinden bij elkaar en ons voor te bereiden op het nieuwe dat zal komen. In de natuur lijkt alles stil, maar onder de grond gebeurt er van alles – wortels groeien, zaden worden gevoed en slapende knoppen wachten op hun tijd om uit te komen.

De Betekenis van de Overgang

Deze overgang van herfst naar winter is intens en rijk aan symboliek. Het voelt misschien minder subtiel dan de verandering tussen lente en zomer, omdat het gepaard gaat met een voelbare verschuiving in de energie om ons heen. Waar de lente ons doet ontwaken en de zomer ons uitnodigt om voluit te leven, nodigt de herfst ons uit tot reflectie en de winter tot bezinning. Er is een diepe schoonheid in deze cyclus van het jaar: het herinnert ons aan de eeuwige beweging van leven, dood en wedergeboorte.

Als we stilstaan bij deze overgang, krijgen we de kans om ons opnieuw te verbinden met de ritmes van de natuur. We kunnen voelen dat, net als de natuur, ook wij rust en stilte nodig hebben om uiteindelijk opnieuw tot bloei te komen. Deze periode leert ons dat het loslaten, het wachten, en de stilte hun eigen betekenis hebben – net zoals de kleurrijke overvloed van de herfst en het licht van de zomer.

Dus terwijl ik door het herfstbos loop en de kleuren bewonder, laat ik me meevoeren door deze overgang. Het is een tijd van naar binnen keren, van geduld en vertrouwen. Want zoals de natuur zich klaarmaakt voor de winter, zo bereiden wij ons voor op wat komen gaat. De overgang naar winter is niet het einde van iets, maar het begin van een nieuwe cyclus. Een tijd om te rusten, te koesteren en te dromen – in de stilte, met de belofte van licht dat altijd terug zal keren.

💕✨ Geniet van alle magie die deze tijd te bieden heeft!

Het Magische Boomvaasje van Porselein

Mme BluestockingLeave a comment

Op Mme_Bluestocking Instagram::

www.instagram.com/reel/DAdxVLgI8R0/

Een Eerste Stap naar Meer

Het maken van dit eerste magische boomvaasje was niet alleen een leerproces, maar ook een inspirerende ervaring. Ik ontdekte hoeveel ik geniet van het balanceren tussen controle en het loslaten van mijn verwachtingen. Het proces van werken met porselein is als een dialoog: je moet luisteren naar het materiaal, voelen hoe het zich gedraagt en vooral vertrouwen dat het zich vormt naar jouw handen—en soms juist andersom.

Dit vaasje is pas het begin. Ik heb zoveel nieuwe ideeën voor verschillende soorten boomvaasjes, elk met hun eigen unieke vormen en persoonlijkheden. Misschien wordt de volgende wel wat kleurrijker, met subtiele tinten groen en bruin om de natuurlijke uitstraling nog meer te benadrukken.

Dankbaarheid en Inspiratie

Ik ben ongelooflijk dankbaar voor de positieve reacties die ik heb ontvangen op Instagram, van mensen die, net als ik, de magie van dit vaasje zien. Het moedigt me aan om verder te experimenteren en mijn eigen pad te blijven volgen, zonder te vervallen in kopieergedrag. Het is precies dat gevoel van verkenning, dat loslaten van wat anderen doen, dat dit vaasje tot leven heeft gebracht.

Dus, als je zelf creatief bezig bent, wil ik je uitnodigen om ook jouw eigen weg te zoeken. Vind jouw boom, jouw verhaal, en laat het groeien in de vorm die alleen jij kunt maken. De reis is vaak net zo magisch als het eindresultaat zelf.

@the_dirty_potter

De Seizoenen van Groei: Omarming van Rust en Vernieuwing

Mme BluestockingLeave a comment

::English translation below :: 🌿

Terwijl ik door dit huidige seizoen van mijn leven navigeer, word ik herinnerd aan de natuurlijke ritmes en cycli die de wereld om ons heen beheersen. Net als de bomen die het landschap sieren, met hun takken die zich naar de hemel uitstrekken, bevind ik me ook in een periode van rust, een tijd waarin zichtbare groei lijkt te vertragen, maar onder het oppervlak diepgaande veranderingen plaatsvinden.

Net zoals de appelboom of vijgenboom in mijn tuin die niet het hele jaar door vruchten draagt, zijn er momenten in ons leven waarin we de stilte, de stille voorbereiding en de subtiele transformaties die buiten het zicht plaatsvinden, moeten omarmen. Het is binnen deze perioden van rust dat de fundamenten voor toekomstige bloei worden gelegd, wortels die dieper reiken en kracht verzamelen voor de komende seizoenen.

De Cyclus van de Appelboom

Denk aan de appelboom, die in de lente in een explosie van bloesems uitbarst, elke delicate bloem een belofte van de vruchten die komen. Naarmate de dagen warmer worden, maken die bloesems plaats voor kleine, groene appels, die zwellen en rijpen onder de zomerse zon. In de herfst staat de boom beladen met zijn oogst, zijn gaven aan de wereld aanbiedend. Maar als de winter nadert, verliest de boom zijn bladeren en gaat hij een periode van rust in.

Gedurende deze tijd is de boom niet inactief. Zijn energieën worden naar binnen gericht, naar de wortels en de innerlijke werking die hem door de koude maanden heen zal dragen. Dit stille seizoen is cruciaal; het stelt de boom in staat om middelen te sparen, te herstellen en zich voor te bereiden op de volgende cyclus van groei en vruchtbaarheid. Zonder deze rust zou de boom niet jaar na jaar kunnen blijven gedijen.

De Wijsheid van de Vijgenboom

Ook de vijgenboom volgt een vergelijkbaar patroon. In de lente en zomer produceert hij zijn weelderige, zoete vruchten, tot vreugde van iedereen die zijn gaven komt oogsten. Maar in de herfst vertraagt de vijgenboom. Zijn bladeren vallen en hij gaat een rustfase in. Onder de oppervlakte verzamelt de vijgenboom kracht, zodat hij opnieuw zijn rijke, voedzame vruchten kan voortbrengen wanneer de tijd rijp is.

Persoonlijke Reflecties

In dit huidige seizoen van mijn leven vind ik troost in de lessen die deze bomen bieden. Er is een schoonheid in het begrijpen dat groei niet altijd zichtbaar hoeft te zijn. Soms gebeurt de meest betekenisvolle vooruitgang in de stilte, in de rustige momenten waarin we pauzeren, reflecteren en onszelf toestaan om gewoon te zijn.

Ik leer dit seizoen van mijn leven te waarderen, te erkennen dat net zoals de appel- en vijgenbomen hun periode van rust nodig hebben, ik dat ook nodig heb. Het is een tijd om mijn wortels te voeden, om diep in mijn passies en dromen te duiken, en om mezelf voor te bereiden op de levendige groei die voor me ligt. Dit seizoen van rust is geen pauze in mijn reis, maar een vitaal onderdeel ervan, een tijd voor verjonging en vernieuwing.

Terwijl ik uitkijk naar de toekomst, doe ik dat met het begrip dat de vruchten van mijn arbeid op hun eigen tijd zullen komen. Er is geen haast nodig, want elk seizoen brengt zijn eigen gaven en lessen. Voor nu zal ik de stilte omarmen, wetende dat onder het oppervlak diepgaande groei plaatsvindt, die het podium klaarmaakt voor de bloei en overvloed die wacht. 🌱

Door dit seizoen van rust te omarmen, word ik herinnerd aan de cyclische aard van het leven en de inherente wijsheid in de natuurlijke wereld. Door mezelf af te stemmen op deze ritmes, vind ik vrede en doelgerichtheid, vertrouwend dat de vruchten van mijn inspanningen uiteindelijk zullen rijpen, net zoals de appelboom en de vijgenboom hun vruchten opnieuw zullen dragen in mijn tuin.

Laten we de stille seizoenen eren, de tijden van innerlijke groei en voorbereiding. Want in deze momenten leggen we de basis voor onze toekomstige successen, en begrijpen we de diepere cycli die ons leven vormen.

🌿 The Seasons of Growth: Embracing Dormancy and Renewal

As I navigate through this current season of my life, I am reminded of the natural rhythms and cycles that govern the world around us. Like the trees that dot the landscape, with their branches stretching skyward, I too find myself in a period of dormancy, a time where visible growth may seem to slow, but beneath the surface, profound changes are taking place.

Just as the apple tree or fig tree does not bear fruit throughout the entire year, there are moments in our lives where we must embrace the stillness, the quiet preparation, and the subtle transformations that occur away from the public eye. It is within these periods of rest that the foundations for future flourishing are laid, roots stretching deeper, gathering strength for the seasons to come.

The Apple Tree’s Cycle

Consider the apple tree, which bursts into a flurry of blossoms in the spring, each delicate flower a promise of the fruits to come. As the days grow warmer, those blossoms give way to small, green apples, which swell and ripen under the summer sun. By autumn, the tree stands laden with its bounty, offering its gifts to the world. Yet, as winter approaches, the tree sheds its leaves and enters a period of dormancy.

During this time, the tree is not idle. Its energies are redirected inward, towards the roots and the inner workings that will sustain it through the cold months. This quiet season is crucial; it allows the tree to conserve resources, to repair, and to prepare for the next cycle of growth and fruit-bearing. Without this rest, the tree could not continue to thrive year after year.

The Fig Tree’s Wisdom

The fig tree, too, follows a similar pattern. In spring and summer, it produces its lush, sweet fruits, delighting all who come to harvest its offerings. But come autumn, the fig tree slows down. Its leaves fall, and it enters a phase of rest. Beneath the surface, the fig tree is gathering strength, ensuring that it can once again produce its rich, nourishing fruits when the time is right.

Personal Reflections

In this current season of my life, I find solace in the lessons these trees offer. There is a beauty in understanding that growth does not always manifest in outward, visible ways. Sometimes, the most significant progress happens in the stillness, in the quiet moments where we pause, reflect, and allow ourselves to simply be.

I am learning to honor this period of my life, to recognize that just as the apple and fig trees need their time of dormancy, so do I. It is a time to nurture my roots, to delve deep into my passions and dreams, and to prepare myself for the vibrant growth that lies ahead. This season of rest is not a pause in my journey, but a vital part of it, a time for rejuvenation and renewal.

As I look forward to the future, I do so with the understanding that the fruits of my labor will come in their own time. There is no need to rush, for each season brings its own gifts and lessons. For now, I will embrace the quiet, knowing that beneath the surface, profound growth is unfolding, setting the stage for the blossoming and bounty that awaits.

In embracing this season of dormancy, I am reminded of the cyclical nature of life and the inherent wisdom in the natural world. By aligning myself with these rhythms, I find peace and purpose, trusting that in time, the fruits of my endeavors will come to fruition, just as surely as the apple tree and the fig tree will bear their fruits once more.

So, let us honor the quiet seasons, the times of inward growth and preparation. For in these moments, we lay the groundwork for our future successes, and we come to understand the deeper cycles that shape our lives.

Summer Solstice Reflection: The Fig Tree Vase

Mme Bluestocking2 Comments

As the sun reached its zenith on the longest day of the year, the air is thick with the warmth and vibrancy of summer. The Summer Solstice, or Litha, is a time of celebration, abundance, and the powerful energy of the sun at its peak. This year, I found inspiration in the heart of my garden, beneath the sprawling branches of the magical fig tree.

The fig tree has always held a special place in my garden. Its broad, verdant leaves provide a lush canopy, offering shade and a sense of tranquility. Figs, with their rich history and symbolism, represent wisdom, prosperity, and the divine feminine. The tree’s presence feels almost otherworldly, a living connection to ancient wisdom and natural magic.

In crafting my Summer Solstice vase, I wanted to capture the essence of this magnificent tree. Using the coiling technique, I hand built the vase, layer by layer, allowing the process to be a meditative journey. Each coil represented a spiral of energy, an echo of the sun’s journey across the sky.

The leaves were the heart of this creation. I spent many hours beneath this fig tree, carefully selecting leaves that spoke to me, each one a perfect specimen of nature’s artistry. Pressing these leaves into the soft clay, I felt a deep connection to the tree, as if its ancient wisdom was being imprinted into my work. The leaves left their intricate veins and textures in the clay, creating a tapestry of patterns that danced across the surface of the vase.

Afterwards I went over those perfect veins to show how we as humans simply cannot craft a leave as perfectly as mother-nature. For some you this might not make sense. But hopefully for some it does.

As the vase took shape, I chose glazes that reflected the vibrancy of summer: a deep, verdant green to honor the fig tree’s foliage, and a warm, golden hue to symbolize the solstice sun. Similar to this photo.

When I opened the kiln, the finished piece emerged, shimmering with the representative energy of the season, but intentionally not as perfect as Mother Nature.

This Summer Solstice vase is more than just a piece of pottery; it is a celebration of life, light, and the natural world. It stands as a tribute to the magical fig tree and the endless cycles of growth and renewal that define our existence.

The days following the longest day, as I place the vase in a place of honor, I reflect on the gifts of the season. The Summer Solstice reminds us to bask in the light, to embrace the fullness of life, and to celebrate our connection to the earth. The fig tree, with its wisdom and grace, teaches us to root ourselves deeply, to grow towards the light, and to give generously.

May this vase serve as a reminder of the magic that surrounds us, the beauty in the natural world, and the eternal dance of the sun and earth. As we move forward, let us carry the warmth and energy of the solstice within us, nurturing our creativity and our spirits, much like the fig tree nurtures its leaves and fruits.

Blessings of the Summer Solstice to all, and may your days be filled with light, love, and the magic of nature.