Gister was zo’n dag die officieel bestempeld wordt als Blue Monday – zogenaamd de meest deprimerende dag van het jaar. Maar weet je wat? Ik heb besloten om daar niet aan mee te doen. In plaats daarvan had ik er een Bright Monday van gemaakt, vol kleine gelukjes en een flinke dosis warmte en kleur. Toch weet ik maar al te goed hoe lastig het soms kan zijn om jezelf in beweging te krijgen, vooral als de winterblues je in hun greep hebben.
Ik begon de dag door iets eerder wakker te worden, terwijl het nog donker was, en besloot om naar mijn innerlijke kind te luisteren. Ze had behoefte aan thuis en warmte, een Britse film (Bridget Jones, natuurlijk) en lekker creatief bezig zijn. Dus begon ik eerst met mijn morning pages – dat is heilig. Daarna bracht ik mijn mand vol spulletjes naar bed en pakte mijn haakprojectje erbij. Het voelt fijn om te merken dat mijn haakwerkje ook door anderen wordt gewaardeerd. Het was nog zo vroeg dat zelfs Amna geen zin had om wakker te worden.
Na mijn rustige ochtend, met mijn haakwerkje en een flinke dosis Bridget Jones, werd het tijd om eropuit te gaan. Mijn man en ik besloten samen met Amna een wandeling te maken bij de Brasserskade in Delft. Het is zo’n heerlijke plek waar je echt even de stad achter je kunt laten en kunt genieten van de natuur. Gewoon lekker wandelen, zonder haast, en ondertussen gezellig kletsen en wat frisse lucht opsnuiven. Dit stukje Delft heeft iets bijzonders; de grote, statige bomen langs de weg geven het zo’n ouderwetse charme. Ze lijken alles te hebben meegemaakt en geven je het gevoel dat je door een soort eeuwenoude bomen park loopt.
De hertenkamp zelf is altijd een gezellig plekje. De herten stonden loom te grazen en keken ons met hun grote, nieuwsgierige ogen aan. Amna vond het allemaal maar spannend, haar neus ging druk op en neer terwijl ze probeerde elk geurtje op te snuiven. We bleven even staan om te kijken hoe de dieren rustig hun gang gingen – er is iets heel rustgevends aan die plek. Daarna vervolgden we onze route onder de prachtige, hoge bomen door. Ik vind het heerlijk hoe ze een soort beschermende boog vormen over het pad. Het ritselen van de bladeren, de geur van vochtige aarde en het zachte gekraak van onze voetstappen op de grond – zo simpel, maar zo fijn.
Wat ik zo leuk vind aan de Brasserskade is dat het voelt alsof je ver weg bent van de drukte, terwijl je eigenlijk nog gewoon in Delft bent. De geschiedenis is hier overal voelbaar; vroeger liep deze kade helemaal naar Nootdorp en diende het als belangrijke route voor handel en transport. Nu is het vooral een plek waar mensen komen om te wandelen, fietsen of gewoon even tot rust te komen.
Na een uurtje kuieren – en na talloze keren stil te hebben gestaan omdat Amna weer een interessant geurtje had gevonden – keerden we terug naar de auto. Ik voelde me heerlijk opgeladen en dankbaar voor deze simpele, maar mooie ochtend. Terug naar huis, een warme kop thee en misschien nog een paar toeren haken…
Ik dacht nog tegen mezelf het is oké als het niet altijd lukt. Er zijn dagen waarop het gewoon te moeilijk voelt om naar buiten te gaan, en dat mag. Maar gelukkig probeer ik mezelf eraan te herinneren dat het soms een kwestie is van mijn denkpatroon doorbreken. In plaats van te denken “het heeft toch geen zin,” probeer ik mezelf te vertellen “ik probeer het gewoon even.” En bijna altijd, heel verrassend, voelt het achteraf lichter dan ik dacht. Wat voor mij helpt, is om van die kleine momenten iets bijzonders te maken. Mijn favoriete muts op, een thermos vol warme thee, Amna enthousiast voor me uit huppelend. Het hoeft niet perfect te zijn; het hoeft alleen maar iets te zijn. En als naar buiten gaan echt niet lukt, dan haal ik de kleur gewoon naar binnen.
Eenmaal thuis na de wandeling staken we het vuurtje aan, hield de gordijnen open voor dat beetje daglicht en stak de kaarsjes in het raam aan. Het perfecte moment om lekker te gaan zitten met mijn haakwerk en Bridget Jones af te kijken. Ik ben helemaal in de ban van mijn CAL #Canalboat project van Attic24. De kleuren die ik heb uitgekozen uit de Katja Basic Merino collectie maken me zó blij.
Van zacht lichtroze, oudroze en koraal tot het diepe wijnrood en zandkleur – stuk voor stuk warme, uitnodigende tinten. De okergele en mosterdgele tinten brengen een beetje zonneschijn in huis, terwijl de grasgroene en donkergroene kleuren me doen denken aan het frisse voorjaar dat eraan komt. En dan die blauwtinten… groenblauw, petrolblauw, waterblauw en nachtblauw, als een serene weerspiegeling van het water buiten. De saliegroene tint voegt net dat beetje rust en zachtheid toe dat ik zo fijn vind.
Mijn haakmand ligt vol met deze prachtige bollen, klaar om in een kleurrijk project te veranderen dat me door de rest van de winter heen zal dragen. En terwijl ik steek voor steek werk, kijk ik naar de tulpen op tafel – een prachtig cadeau van mijn man. Ze staan nu in volle bloei en brengen precies de vrolijkheid die ik nodig heb op zo’n dag als vandaag.
Soms zijn het de kleine dingen die het verschil maken. Een korte wandeling, een kopje thee in je favoriete mok, een project waar je langzaam maar zeker aan werkt. En weet je? Dat is genoeg. Dus als je gisteren of vandaag moeite hebt om in beweging te komen, wees dan zacht voor jezelf. Probeer iets kleins: loop even naar buiten en adem de frisse lucht in, zet een vrolijk muziekje op, of gun jezelf een paar rustige haaksteken zonder haast.
Of je nu naar buiten gaat of lekker binnen blijft, onthoud dat je jezelf elke dag een beetje kleur en warmte mag gunnen. Geen Blue Monday, maar een Bright Monday, vol zachte, warme momentjes en liefde voor jezelf.
