Tag: writer

Fabel: De Stille Woudbewaker

Mme BluestockingLeave a comment

Diep in het hart van het Grote Bos stond Fedor, de Stille Woudbewaker. Zijn lichaam leek op een knoestige boom, met een brede snuit en lange, uitgerekte oren die op takken leken. Zijn armen, stevig en stil, waren als oude wortels die alles met de aarde verbonden. Fedor sprak nooit, bewoog nauwelijks, maar waakte in stilte over het bos en alles wat daarin leefde.

De dieren fluisterden verhalen over Fedor. Sommigen geloofden dat hij de geest van het bos was, anderen zeiden dat hij de hoeder van balans en rust was. Wat zeker was, was dat Fedor altijd in de schaduw van de eeuwenoude bomen stond en leek te luisteren naar elk geluid, hoe klein ook.

Op een dag kwam een jonge eekhoorn naar Fedor toe. “Ik voel me nutteloos,” piepte het diertje. “Ik ben klein en zwak, en niemand merkt me op. Wat voor verschil kan ik maken in dit grote bos?”

Fedor bleef zoals altijd stil. Maar de eekhoorn merkte iets vreemds: een blad dwarrelde langzaam naar beneden en landde precies voor zijn pootjes. Toen hij het oppakte, hoorde hij het fluisteren van de wind en zag hij hoe andere bladeren zachtjes wiegden in de lucht. Langzaam begon hij te begrijpen dat zelfs het kleinste blad een rol speelt in het geheel: het vangt zonlicht, geeft schaduw, valt en voedt de aarde.

Met hernieuwde energie begon de eekhoorn noten te verzamelen en gaten in bomen te vullen, niet langer twijfelend aan zijn rol in het bos.

Vanaf die dag begrepen de dieren dat Fedor niet alleen luisterde, maar dat hij hen liet zien hoe de natuur werkt: in stilte, in samenwerking, en in de kracht van elk klein deel van het grotere geheel.

Moraal:
Je hoeft niet groot of luid te zijn om een verschil te maken. Zelfs de kleinste bijdragen kunnen een grote impact hebben op het geheel.

De Magie van Materialen – Klei, Aardewerk en Porselein + Sneak Peek naar mijn Sterrenmantel Kaarsenhouders

Mme BluestockingLeave a comment

Na mijn laatste blog over de porseleinen boomvaasjes, kreeg ik veel vragen over de materialen waarmee ik werk. Het voelt bijna alsof elk materiaal zijn eigen persoonlijkheid en ziel heeft, en ik wil jullie daar graag iets meer over vertellen. Klei, aardewerk en porselein – drie vormen van keramiek, elk met hun eigen charme en eigenschappen. Elk stuk dat ik maak, wordt door deze materialen gevormd en krijgt daardoor zijn eigen unieke uitstraling.

En ja, ik ben momenteel ook bezig met een heel nieuw en bijzonder project dat ik graag met jullie wil delen. Maar daarover zometeen meer… Ik verklap alvast dat het iets met sterren te maken heeft en dat jullie er al eerder een glimp van kunnen opvangen. Laten we eerst in de wereld van de materialen duiken!

Klei – De Oerbron

Klei is het begin van alles, een puur en aards materiaal. Het voelt zacht en kneedbaar aan en laat zich vormen naar wat je maar wilt, van de eenvoudigste pot tot de meest gedetailleerde sculpturen. Klei is als een vriendelijke metgezel die zich aanpast en meebeweegt, maar die ook vraagt om geduld en respect. Wanneer klei eenmaal gebakken wordt, verandert het voorgoed. Die transformatie is prachtig en een beetje magisch – alsof je iets teruggeeft aan de aarde in een nieuwe, blijvende vorm.

Aardewerk – Warm en Robuust

Als klei eenmaal is gebakken op een iets lagere temperatuur, noemen we het aardewerk. Dit materiaal heeft een warme, rustieke uitstraling en voelt zwaarder en robuuster aan. Aardewerk is een beetje zoals een trouwe vriend die altijd klaarstaat; het heeft een bepaalde stevigheid, een soort stoere charme. De structuur blijft wat poreus, wat betekent dat ik vaak een glazuurlaag toevoeg om het waterdicht te maken. Hierdoor krijgen aardewerken stukken een warme glans die elk hoekje en randje extra benadrukt. Aardewerk voelt als thuiskomen – warm, aards en vol karakter.

Porselein – Fijn en Mysterieus

En dan, als laatste, is er porselein. Porselein is voor mij het meest betoverende materiaal – het heeft een zachte, haast etherische uitstraling en is tegelijk sterk en verfijnd. Het wordt op veel hogere temperaturen gebakken dan aardewerk, en daardoor ontstaat een gladde, soms licht doorschijnende structuur die heel bijzonder aanvoelt. Porselein vraagt om liefdevolle aandacht, om precieze bewegingen en een rustige hand. Het is als een stille, mysterieuze vriend die zich niet zomaar prijsgeeft, maar als je de tijd neemt om het te leren kennen, ontvouwt het zich in al zijn pracht. Mijn boomvaasjes zijn van dit porselein gemaakt, en ik denk dat je die magie echt voelt wanneer je ze in handen hebt.

De Nieuwe Sterrenmantel Kaarsenhouders – Een Ode aan het Sterrenkind

Nu we het over magie hebben, wil ik jullie graag vertellen over mijn nieuwste project: de Sterrenmantel kaarsenhouders. Deze serie is geïnspireerd op de schoonheid van de nachtelijke hemel, met een zachte, sprankelende gloed die doet denken aan sterrenlicht. Een lieve klant noemde ze “sterrenkinderen,” en die naam raakte me diep. Deze kaarsenhouders zijn een eerbetoon aan het sterrenkind in ieder van ons – aan dat deel van ons dat verlangt naar warmte, licht en een beetje betovering in het dagelijks leven.

Vanaf 1 december zullen de Sterrenmantel kaarsenhouders te koop zijn in mijn webshop op www.thedirtypotter.nl. Maar speciaal voor mijn trouwe lezers en volgers is er een klein geheim: je kunt je nu inschrijven voor mijn nieuwsbrief, en daarmee krijg je vroege toegang tot de collectie én 10% korting op je eerste bestelling. Zo kun je alvast een Sterrenmantel kaarsenhouder in huis halen om je winteravonden te verlichten.

Ik hoop dat jullie net zo uitkijken naar deze collectie als ik! Bedankt voor het lezen en voor jullie nieuwsgierigheid naar mijn werk – het betekent de wereld voor me.

https://www.instagram.com/reel/DCBsFw9I3xX/?igsh=eGZxd2VrYjFvdzg=
https://www.instagram.com/reel/DCEnAHToHmZ/?igsh=MTdpazVkeHdhNGFmZQ==

De Seizoenen van Groei: Omarming van Rust en Vernieuwing

Mme BluestockingLeave a comment

::English translation below :: 🌿

Terwijl ik door dit huidige seizoen van mijn leven navigeer, word ik herinnerd aan de natuurlijke ritmes en cycli die de wereld om ons heen beheersen. Net als de bomen die het landschap sieren, met hun takken die zich naar de hemel uitstrekken, bevind ik me ook in een periode van rust, een tijd waarin zichtbare groei lijkt te vertragen, maar onder het oppervlak diepgaande veranderingen plaatsvinden.

Net zoals de appelboom of vijgenboom in mijn tuin die niet het hele jaar door vruchten draagt, zijn er momenten in ons leven waarin we de stilte, de stille voorbereiding en de subtiele transformaties die buiten het zicht plaatsvinden, moeten omarmen. Het is binnen deze perioden van rust dat de fundamenten voor toekomstige bloei worden gelegd, wortels die dieper reiken en kracht verzamelen voor de komende seizoenen.

De Cyclus van de Appelboom

Denk aan de appelboom, die in de lente in een explosie van bloesems uitbarst, elke delicate bloem een belofte van de vruchten die komen. Naarmate de dagen warmer worden, maken die bloesems plaats voor kleine, groene appels, die zwellen en rijpen onder de zomerse zon. In de herfst staat de boom beladen met zijn oogst, zijn gaven aan de wereld aanbiedend. Maar als de winter nadert, verliest de boom zijn bladeren en gaat hij een periode van rust in.

Gedurende deze tijd is de boom niet inactief. Zijn energieën worden naar binnen gericht, naar de wortels en de innerlijke werking die hem door de koude maanden heen zal dragen. Dit stille seizoen is cruciaal; het stelt de boom in staat om middelen te sparen, te herstellen en zich voor te bereiden op de volgende cyclus van groei en vruchtbaarheid. Zonder deze rust zou de boom niet jaar na jaar kunnen blijven gedijen.

De Wijsheid van de Vijgenboom

Ook de vijgenboom volgt een vergelijkbaar patroon. In de lente en zomer produceert hij zijn weelderige, zoete vruchten, tot vreugde van iedereen die zijn gaven komt oogsten. Maar in de herfst vertraagt de vijgenboom. Zijn bladeren vallen en hij gaat een rustfase in. Onder de oppervlakte verzamelt de vijgenboom kracht, zodat hij opnieuw zijn rijke, voedzame vruchten kan voortbrengen wanneer de tijd rijp is.

Persoonlijke Reflecties

In dit huidige seizoen van mijn leven vind ik troost in de lessen die deze bomen bieden. Er is een schoonheid in het begrijpen dat groei niet altijd zichtbaar hoeft te zijn. Soms gebeurt de meest betekenisvolle vooruitgang in de stilte, in de rustige momenten waarin we pauzeren, reflecteren en onszelf toestaan om gewoon te zijn.

Ik leer dit seizoen van mijn leven te waarderen, te erkennen dat net zoals de appel- en vijgenbomen hun periode van rust nodig hebben, ik dat ook nodig heb. Het is een tijd om mijn wortels te voeden, om diep in mijn passies en dromen te duiken, en om mezelf voor te bereiden op de levendige groei die voor me ligt. Dit seizoen van rust is geen pauze in mijn reis, maar een vitaal onderdeel ervan, een tijd voor verjonging en vernieuwing.

Terwijl ik uitkijk naar de toekomst, doe ik dat met het begrip dat de vruchten van mijn arbeid op hun eigen tijd zullen komen. Er is geen haast nodig, want elk seizoen brengt zijn eigen gaven en lessen. Voor nu zal ik de stilte omarmen, wetende dat onder het oppervlak diepgaande groei plaatsvindt, die het podium klaarmaakt voor de bloei en overvloed die wacht. 🌱

Door dit seizoen van rust te omarmen, word ik herinnerd aan de cyclische aard van het leven en de inherente wijsheid in de natuurlijke wereld. Door mezelf af te stemmen op deze ritmes, vind ik vrede en doelgerichtheid, vertrouwend dat de vruchten van mijn inspanningen uiteindelijk zullen rijpen, net zoals de appelboom en de vijgenboom hun vruchten opnieuw zullen dragen in mijn tuin.

Laten we de stille seizoenen eren, de tijden van innerlijke groei en voorbereiding. Want in deze momenten leggen we de basis voor onze toekomstige successen, en begrijpen we de diepere cycli die ons leven vormen.

🌿 The Seasons of Growth: Embracing Dormancy and Renewal

As I navigate through this current season of my life, I am reminded of the natural rhythms and cycles that govern the world around us. Like the trees that dot the landscape, with their branches stretching skyward, I too find myself in a period of dormancy, a time where visible growth may seem to slow, but beneath the surface, profound changes are taking place.

Just as the apple tree or fig tree does not bear fruit throughout the entire year, there are moments in our lives where we must embrace the stillness, the quiet preparation, and the subtle transformations that occur away from the public eye. It is within these periods of rest that the foundations for future flourishing are laid, roots stretching deeper, gathering strength for the seasons to come.

The Apple Tree’s Cycle

Consider the apple tree, which bursts into a flurry of blossoms in the spring, each delicate flower a promise of the fruits to come. As the days grow warmer, those blossoms give way to small, green apples, which swell and ripen under the summer sun. By autumn, the tree stands laden with its bounty, offering its gifts to the world. Yet, as winter approaches, the tree sheds its leaves and enters a period of dormancy.

During this time, the tree is not idle. Its energies are redirected inward, towards the roots and the inner workings that will sustain it through the cold months. This quiet season is crucial; it allows the tree to conserve resources, to repair, and to prepare for the next cycle of growth and fruit-bearing. Without this rest, the tree could not continue to thrive year after year.

The Fig Tree’s Wisdom

The fig tree, too, follows a similar pattern. In spring and summer, it produces its lush, sweet fruits, delighting all who come to harvest its offerings. But come autumn, the fig tree slows down. Its leaves fall, and it enters a phase of rest. Beneath the surface, the fig tree is gathering strength, ensuring that it can once again produce its rich, nourishing fruits when the time is right.

Personal Reflections

In this current season of my life, I find solace in the lessons these trees offer. There is a beauty in understanding that growth does not always manifest in outward, visible ways. Sometimes, the most significant progress happens in the stillness, in the quiet moments where we pause, reflect, and allow ourselves to simply be.

I am learning to honor this period of my life, to recognize that just as the apple and fig trees need their time of dormancy, so do I. It is a time to nurture my roots, to delve deep into my passions and dreams, and to prepare myself for the vibrant growth that lies ahead. This season of rest is not a pause in my journey, but a vital part of it, a time for rejuvenation and renewal.

As I look forward to the future, I do so with the understanding that the fruits of my labor will come in their own time. There is no need to rush, for each season brings its own gifts and lessons. For now, I will embrace the quiet, knowing that beneath the surface, profound growth is unfolding, setting the stage for the blossoming and bounty that awaits.

In embracing this season of dormancy, I am reminded of the cyclical nature of life and the inherent wisdom in the natural world. By aligning myself with these rhythms, I find peace and purpose, trusting that in time, the fruits of my endeavors will come to fruition, just as surely as the apple tree and the fig tree will bear their fruits once more.

So, let us honor the quiet seasons, the times of inward growth and preparation. For in these moments, we lay the groundwork for our future successes, and we come to understand the deeper cycles that shape our lives.

The Dutch “Elfje”

Mme BluestockingLeave a comment
Sunset

:: Dutch version below 🌷::

The “elfje” is a form of short, structured poetry that originated in Dutch and consists of eleven words arranged in a specific format across five lines. While this particular form is not commonly recognized in English by the name “elfje,” the structure and concept can certainly be used and appreciated by English speakers.

Here’s the structure of an elfje:

• Line 1: One word

• Line 2: Two words

• Line 3: Three words

• Line 4: Four words

• Line 5: One word (summarizing or reflecting on the poem)

In total thus consisting of eleven (11) words.

An English example of an elfje might look like this:

Stockholm

Protesters gather

Voices raised high

Change in the air

Hope

Or like this:

Streets

Filled with

Banners and voices

Echoing calls for justice

Unity

Or even like this:

Sunset

Campsite quiet

Waves gently lapping

Nature’s embrace, peaceful night

Rest

Or like this:

Picnic

Lake shimmering

Sunlight dancing bright

Laughter and simple meal

Joy

While the term “elfje” itself is not widely used in English poetry, the idea of creating poems with a strict word count or syllable pattern is a common exercise in various forms, such as haikus or cinquains. The elfje structure can be a fun and creative way to express ideas succinctly in any language.

Give it a try and share it in the comments. I would love to see your thoughts

🌷

Het “elfje” is een vorm van korte, gestructureerde poëzie die zijn oorsprong vindt in het Nederlands en bestaat uit elf woorden, gerangschikt in een specifiek format over vijf regels. Hoewel deze specifieke vorm in het Engels niet algemeen wordt herkend onder de naam “elfje”, kan de structuur en het concept zeker worden gebruikt en gewaardeerd door Engelssprekenden.

Hier is de structuur van een elfje:

  • Regel 1: Eén woord
  • Regel 2: Twee woorden
  • Regel 3: Drie woorden
  • Regel 4: Vier woorden
  • Regel 5: Eén woord (samenvattend of reflecterend op het gedicht)

Een Engels voorbeeld van een elfje kan er zo uitzien:

Stockholm Protesters gather Voices raised high Change in the air Hope

Of zo:

Streets Filled with Banners and voices Echoing calls for justice Unity

Of zelfs zo:

Sunset Campsite quiet Waves gently lapping Nature’s embrace, peaceful night Rest

Of zo:

Picnic Lake shimmering Sunlight dancing bright Laughter and simple meal Joy

Hoewel de term “elfje” zelf niet wijdverbreid wordt gebruikt in Engelse poëzie, is het idee om gedichten te maken met een strikt woordenaantal of lettergreeppatroon een veel voorkomende oefening in verschillende vormen, zoals haiku’s of cinquains. De elfjestructuur kan een leuke en creatieve manier zijn om ideeën beknopt uit te drukken in elke taal.

Voices of Change in Stockholm

Mme Bluestocking2 Comments
Stockholm

:: Dutch version below 🌷::

:: Today I wrote this poem about our day in Stockholm; based on this travel writing blog post. If you want to learn How to Start Writing a Poem Like a Real Poet; I have written a short how to guide to help you here. Also the analysis of the Poem you can find here.

In Stockholm’s heart, where old meets new, Today the streets bore witness, too. With banners high and voices loud, A sea of people, a fervent crowd.

In Gamla Stan, where cobbles lay, We roamed through history’s grand display. The palace stood, the cathedral soared, While modern voices now implored.

The English Bookstore, a quiet nook, Held tales of protest in each book. We left with words to fuel our way, Into the countryside’s calm bay.

Lakes mirrored skies in tranquil grace, We found a quiet, sacred place. A picnic by the water’s edge, A meal beneath the sun’s warm pledge.

Yet as the day gave way to night, Stockholm’s streets still held their light. Protesters marched for change and right, Their echoes lasting through the night.

Young and old, they came as one, Beneath the fading Swedish sun. For justice, climate, and a voice, They gathered here, they made their choice.

With each step forward, each chant clear, The city listened, lent an ear. And in their eyes, a hopeful gleam, A future brighter than they’d dream.

In Stockholm’s dusk, a promise born, That even in the quiet morn, The calls for justice, loud and plain, Would rise and echo once again.

So ends the day, with hope alight, In Sweden’s cities, calm and bright. A testament to voices heard, To change ignited by a word.

🌷

Stemmen van Verandering in Stockholm In het hart van Stockholm, waar oud nieuw ontmoet, Vandaag getuigden de straten ook. Met banners hoog en stemmen luid, Een zee van mensen, een vurige menigte.

In Gamla Stan, waar keien liggen, Wandelden we door de grootse vertoning van de geschiedenis. Het paleis stond, de kathedraal torende hoog, Terwijl moderne stemmen nu smeekten.

De Engelse Boekhandel, een stille hoek, Bevatte verhalen van protest in elk boek. We vertrokken met woorden om onze weg te voeden, Naar de rustige baai van het platteland.

Meren weerspiegelden hemels in rustige gratie, We vonden een stille, heilige plek. Een picknick aan de waterkant, Een maaltijd onder de warme belofte van de zon.

Maar toen de dag plaats maakte voor de nacht, Behielden de straten van Stockholm hun licht. Protesteerders marcheerden voor verandering en recht, Hun echo’s hielden de hele nacht aan.

Jong en oud, ze kwamen als één, Onder de vervagende Zweedse zon. Voor gerechtigheid, klimaat en een stem, Verzamelden ze hier, maakten hun keuze.

Met elke stap vooruit, elke duidelijke kreet, Luisterde de stad, leende een oor. En in hun ogen, een hoopvolle glans, Een toekomst helderder dan ze hadden gedroomd.

In de schemering van Stockholm, werd een belofte geboren, Dat zelfs in de stille ochtend, De oproepen voor gerechtigheid, luid en duidelijk, Opnieuw zouden stijgen en weerklinken.

Zo eindigt de dag, met hoop verlicht, In de steden van Zweden, kalm en helder. Een testament voor gehoorde stemmen, Voor verandering aangewakkerd door een woord.