In een betoverd winterbos, waar de sneeuw nooit smolt en de sterren altijd leken te dansen, woonde Uiliane de Wijze. Ze was een bijzondere uilenvrouw, geboren uit klei die was vermengd met de aarde van eeuwenoude verhalen. Haar grote ogen, diep geëtst met rimpels van wijsheid, konden niet alleen de nacht doorgronden, maar ook de geheimen van het hart.
Uiliane stond bekend als de Bewaakster van Vergeten Fabels. Iedereen die een oud verhaal dreigde te vergeten, hoorde haar zachte stem in hun dromen. Ze droeg een mantel van mos en een jurk geweven van elfenhaar, en aan haar voeten lagen wortels die ooit aan haar eigen nest hadden gegroeid. Maar wat haar echt magisch maakte, was haar vermogen om met één blik elk verloren verhaal weer tot leven te wekken.
Op een nacht, tijdens de jaarlijkse Midwinterviering van het bos, verscheen Uiliane voor een kring van dieren. “Wie van jullie,” vroeg ze met haar zachte, hese stem, “durft het langste vergeten verhaal van deze wereld te vinden en terug te brengen?” Het was niet zomaar een vraag, maar een uitdaging die slechts door de dapperste dieren werd aangenomen.
Een kleine, verlegen muis genaamd Pimpernel stak zijn poot op. Onder Uiliane’s kalme blik groeide zijn moed, en hij vertrok op een avontuur dat niemand ooit had durven dromen. Toen hij maanden later terugkeerde met een verhaal over een ster die verliefd werd op de aarde, glimlachte Uiliane tevreden. “Elke ster heeft een plek in de hemel, en elk verhaal een plek in ons hart,” fluisterde ze, terwijl haar ogen glinsterden in het kaarslicht.
Uiliane kreeg hierdoor een nieuwe naam in het bos: “De Herinneraar.” Maar onder de mensen bleef ze bekend als Uiliane de Wijze, een stille herinnering dat in de meest eenvoudige, aardse dingen – zoals een sculptuur van klei – de kracht van een verhaal schuilt.
De moraal van het fabeltje is: “Elk verhaal, hoe klein of vergeten ook, heeft waarde en verdient een plek in ons hart. Het zijn de verhalen die ons verbinden met onze oorsprong en ons helpen onze weg te vinden, zelfs in de donkerste nachten.”
Het verhaal van Uiliane herinnert ons eraan dat we soms moed nodig hebben om verloren herinneringen en oude wijsheden te herontdekken, en dat juist in het eenvoudige en vergankelijke – zoals klei, dromen of vergeten verhalen – de grootste magie schuilt.
Terwijl ik gisteren door het bos liep, voelde ik de herfst volop om me heen. De bomen stonden in vuur en vlam, hun bladeren in schitterende tinten van diep oranje, warm geel en gloeiend rood. Het was alsof de natuur nog even haar mooiste kleuren liet zien voordat ze zich terugtrekt in de rust en stilte van de winter. Maar terwijl ik daar stond, kwam de vraag in me op: waar bevinden we ons nu eigenlijk op het jaarwiel? En wat gebeurt er precies in deze overgang van herfst naar winter? Met Yule – de viering van de winterwende – die op 21 december voor de deur staat, begint de winter officieel. Maar deze tussentijd, deze overgangsfase, lijkt zo bijzonder en krachtig. Het is alsof de natuur zich voorbereidt op iets dieps, iets dat vaak over het hoofd wordt gezien in ons moderne, haastige leven.
De Herfstrust: Een Laatste Glimp van Leven en Kleur
De herfst, die we nu nog volop ervaren, is een seizoen van overvloed en loslaten. De bomen werpen hun bladeren af, geven hun laatste kleuren prijs en bereiden zich voor op de koude maanden. Deze tijd van het jaar heeft een bijzondere magie. De frisse geur van vochtige aarde, het kraken van gevallen bladeren onder onze voeten, en de zachte mist die de vroege ochtenden omhult – alles voelt intens, levendig en toch doordrenkt van vergankelijkheid.
We bevinden ons nu op een kantelpunt, in de laatste adem van de herfst. Dit seizoen nodigt ons uit om na te denken over wat we achter ons laten, om los te laten wat niet langer dient. Net zoals de natuur zich van oude bladeren ontdoet, mogen wij ook onze ‘oude bladeren’ laten vallen: gedachten, patronen of zorgen die we niet meer willen meenemen naar het nieuwe jaar. Dit proces van loslaten is een voorbereiding op de winter, een fase van stilte en introspectie.
De Donkere Tijd en de Wijsheid van Stilte
Vanaf Samhain, het Keltische nieuwjaarsfeest op 31 oktober, gaan we de donkerste tijd van het jaar in. De dagen worden korter, de nachten langer, en de natuur trekt zich langzaam terug. Dit wordt vaak ervaren als een tijd van naar binnen keren, zowel letterlijk als figuurlijk. De natuur ademt in en wij ademen mee. Het is alsof de wereld om ons heen zich klaarmaakt voor een periode van rust en reflectie.
Op het jaarwiel bevindt deze periode zich tussen de herfst en de winter, een seizoen dat symbool staat voor het laten rusten van zaden in de aarde. Wat we nu zaaien in onze gedachten en intenties, krijgt in de winter de tijd om te rijpen. De stilte van deze donkere periode heeft een eigen wijsheid. Het is een uitnodiging om niet alleen stil te staan bij wat we loslaten, maar ook bij wat we willen voeden in onszelf, wat in het donker mag groeien voordat het in de lente weer tot leven komt.
Yule: De Winterwende en het Licht dat Terugkeert
De overgang naar de winter vindt officieel plaats op 21 december, tijdens de winterwende, ook wel Yule genoemd. Dit moment markeert het dieptepunt van de donkere periode. Op de kortste dag en de langste nacht van het jaar vieren we het terugkerende licht. Na Yule beginnen de dagen weer langzaam langer te worden. Hoewel de winter nog maar net begint, draagt de belofte van de zon in zichzelf al de hoop van nieuw leven en groei.
In deze tijd draait alles om balans en hernieuwing. Yule herinnert ons eraan dat, zelfs in de diepste duisternis, het licht nooit helemaal verdwijnt. Het is een tijd om naar binnen te keren, om warmte te vinden bij elkaar en ons voor te bereiden op het nieuwe dat zal komen. In de natuur lijkt alles stil, maar onder de grond gebeurt er van alles – wortels groeien, zaden worden gevoed en slapende knoppen wachten op hun tijd om uit te komen.
De Betekenis van de Overgang
Deze overgang van herfst naar winter is intens en rijk aan symboliek. Het voelt misschien minder subtiel dan de verandering tussen lente en zomer, omdat het gepaard gaat met een voelbare verschuiving in de energie om ons heen. Waar de lente ons doet ontwaken en de zomer ons uitnodigt om voluit te leven, nodigt de herfst ons uit tot reflectie en de winter tot bezinning. Er is een diepe schoonheid in deze cyclus van het jaar: het herinnert ons aan de eeuwige beweging van leven, dood en wedergeboorte.
Als we stilstaan bij deze overgang, krijgen we de kans om ons opnieuw te verbinden met de ritmes van de natuur. We kunnen voelen dat, net als de natuur, ook wij rust en stilte nodig hebben om uiteindelijk opnieuw tot bloei te komen. Deze periode leert ons dat het loslaten, het wachten, en de stilte hun eigen betekenis hebben – net zoals de kleurrijke overvloed van de herfst en het licht van de zomer.
Dus terwijl ik door het herfstbos loop en de kleuren bewonder, laat ik me meevoeren door deze overgang. Het is een tijd van naar binnen keren, van geduld en vertrouwen. Want zoals de natuur zich klaarmaakt voor de winter, zo bereiden wij ons voor op wat komen gaat. De overgang naar winter is niet het einde van iets, maar het begin van een nieuwe cyclus. Een tijd om te rusten, te koesteren en te dromen – in de stilte, met de belofte van licht dat altijd terug zal keren.
💕✨ Geniet van alle magie die deze tijd te bieden heeft!
As the sun reached its zenith on the longest day of the year, the air is thick with the warmth and vibrancy of summer. The Summer Solstice, or Litha, is a time of celebration, abundance, and the powerful energy of the sun at its peak. This year, I found inspiration in the heart of my garden, beneath the sprawling branches of the magical fig tree.
The fig tree has always held a special place in my garden. Its broad, verdant leaves provide a lush canopy, offering shade and a sense of tranquility. Figs, with their rich history and symbolism, represent wisdom, prosperity, and the divine feminine. The tree’s presence feels almost otherworldly, a living connection to ancient wisdom and natural magic.
In crafting my Summer Solstice vase, I wanted to capture the essence of this magnificent tree. Using the coiling technique, I hand built the vase, layer by layer, allowing the process to be a meditative journey. Each coil represented a spiral of energy, an echo of the sun’s journey across the sky.
The leaves were the heart of this creation. I spent many hours beneath this fig tree, carefully selecting leaves that spoke to me, each one a perfect specimen of nature’s artistry. Pressing these leaves into the soft clay, I felt a deep connection to the tree, as if its ancient wisdom was being imprinted into my work. The leaves left their intricate veins and textures in the clay, creating a tapestry of patterns that danced across the surface of the vase.
Afterwards I went over those perfect veins to show how we as humans simply cannot craft a leave as perfectly as mother-nature. For some you this might not make sense. But hopefully for some it does.
As the vase took shape, I chose glazes that reflected the vibrancy of summer: a deep, verdant green to honor the fig tree’s foliage, and a warm, golden hue to symbolize the solstice sun. Similar to this photo.
When I opened the kiln, the finished piece emerged, shimmering with the representative energy of the season, but intentionally not as perfect as Mother Nature.
This Summer Solstice vase is more than just a piece of pottery; it is a celebration of life, light, and the natural world. It stands as a tribute to the magical fig tree and the endless cycles of growth and renewal that define our existence.
The days following the longest day, as I place the vase in a place of honor, I reflect on the gifts of the season. The Summer Solstice reminds us to bask in the light, to embrace the fullness of life, and to celebrate our connection to the earth. The fig tree, with its wisdom and grace, teaches us to root ourselves deeply, to grow towards the light, and to give generously.
May this vase serve as a reminder of the magic that surrounds us, the beauty in the natural world, and the eternal dance of the sun and earth. As we move forward, let us carry the warmth and energy of the solstice within us, nurturing our creativity and our spirits, much like the fig tree nurtures its leaves and fruits.
Blessings of the Summer Solstice to all, and may your days be filled with light, love, and the magic of nature.
When I think of summer spirituality, several themes and images come to mind, each deeply intertwined with my life in The Hague.
Daily walks in nature
Connection with Nature: Summer invites a profound connection with the natural world. As a beekeeper, I witness the intricate dance of bees amidst blooming flowers, a testament to nature’s harmony and vitality. My pottery studio, nestled in the garden, becomes a sanctuary where I mold clay, inspired by the vibrant life surrounding me. The warm sun, gentle breeze, and the hum of bees are constant companions, grounding me in the beauty of the present moment.
@imkerijbuytendelft
Sunlight and Energy: The sun, a powerful symbol of life and renewal, energizes my spirit. Summer’s abundant sunlight fuels not only my garden but also my soul, infusing each day with a sense of vitality. The longer days allow for extended moments of reflection and creativity, whether it’s in the garden, the studio, or simply basking in the sun’s warmth with my Shetland sheepdog, Amna, at my side.
Amna the Sheltie
Growth and Abundance: This season of growth mirrors my personal and spiritual journey. The garden flourishes, reflecting the inner cultivation of qualities I’ve nurtured over the years. The Year Wheel, with its cycles of nature, guides me to celebrate the abundance of life, be it the thriving bees, the blooming flowers, or the fruits of my labor in the pottery studio.
@thedirtypotter
Community and Celebration: Summer is a time of festivals and gatherings, and our home often becomes a hub of activity. Celebrating the summer solstice with family and friends, sharing stories and laughter around the bonfire, strengthens our bonds. My teenagers, vibrant and full of life, remind me of the joy found in community and shared experiences.
LEGOLAND, Denmark, 2024
Mindfulness and Presence: The leisurely pace of summer encourages mindfulness. Whether it’s the sound of waves during a beach walk, the rustle of leaves in the forest, or the warmth of the sun on my skin, I embrace the present moment fully. My Siamese cats, with their serene presence, are daily reminders to slow down and appreciate the simple joys of life.
Siem & Ming
Rejuvenation and Playfulness: Summer brings a sense of playfulness and freedom. It’s a time to relax, take short family trips, and rejuvenate. The playful energy of my children, the delight in discovering new places, and the sheer joy of being outdoors all contribute to a spiritually enriching experience.
In Stockholm , Sweden, 2024
Reflection and Gratitude: The long evenings and quiet mornings of summer provide moments of reflection and gratitude. As we celebrate twenty years of marriage this year, my husband and I often find ourselves reminiscing about our journey together, expressing gratitude for our shared life and planning for the future.
After 20 years of marriage
Cultural and Spiritual Practices: Living according to the Year Wheel, I honor the cycles of nature through specific rituals and practices. The summer solstice is a highlight, a time for reflection, intention-setting, and celebration. These practices, rooted in tradition, deepen my spiritual connection to the earth and its rhythms.
Nature is a part of me and I’m part of nature
Summer spirituality, for me, is a rich tapestry of warmth, growth, connection, and renewal. It invites a deeper relationship with nature, community, and oneself, enriching my life in ways both profound and simple.
🌷
Als ik aan zomerse spiritualiteit denk, komen verschillende thema’s en beelden in me op, die allemaal nauw verbonden zijn met mijn leven in Den Haag.
Verbondenheid met de natuur: De zomer nodigt uit tot een diepe verbondenheid met de natuurlijke wereld. Als imker zie ik de ingewikkelde dans van bijen te midden van bloeiende bloemen, een bewijs van de harmonie en vitaliteit van de natuur. Mijn pottenbakkerij, genesteld in de tuin, wordt een heiligdom waar ik klei vormgeef, geïnspireerd door het weelderige leven om me heen. De warme zon, zachte bries en het gezoem van bijen zijn constante metgezellen, die me verankeren in de schoonheid van het huidige moment.
Zonlicht en energie: De zon, een krachtig symbool van leven en vernieuwing, geeft mijn geest energie. Het overvloedige zonlicht in de zomer voedt niet alleen mijn tuin, maar ook mijn ziel, en vult elke dag met een gevoel van vitaliteit. De langere dagen bieden uitgebreide momenten van reflectie en creativiteit, of het nu in de tuin, de studio, of gewoon genietend van de warmte van de zon met mijn Shetland Sheepdog, Amna, aan mijn zijde is.
Groei en overvloed: Dit seizoen van groei weerspiegelt mijn persoonlijke en spirituele reis. De tuin bloeit, wat de innerlijke ontwikkeling van kwaliteiten weerspiegelt die ik door de jaren heen heb gekoesterd. Het jaarwiel, met zijn natuurcycli, leidt me om de overvloed van het leven te vieren, of het nu de bloeiende bijen, de bloeiende bloemen, of de vruchten van mijn arbeid in de pottenbakkerij zijn.
Gemeenschap en viering: De zomer is een tijd van festivals en bijeenkomsten, en ons huis wordt vaak een centrum van activiteit. Het vieren van de zonnewende met familie en vrienden, verhalen delen en lachen rond het kampvuur, versterkt onze banden. Mijn tieners, levendig en vol leven, herinneren me aan de vreugde die te vinden is in gemeenschap en gedeelde ervaringen.
Mindfulness en aanwezigheid: Het ontspannen tempo van de zomer moedigt mindfulness aan. Of het nu het geluid van golven tijdens een strandwandeling is, het ritselen van bladeren in het bos, of de warmte van de zon op mijn huid, ik omarm het huidige moment volledig. Mijn Siamese katten, met hun serene aanwezigheid, zijn dagelijkse herinneringen om te vertragen en de eenvoudige vreugden van het leven te waarderen.
Verjonging en speelsheid: De zomer brengt een gevoel van speelsheid en vrijheid. Het is een tijd om te ontspannen, korte familietrips te maken en te verjongen. De speelse energie van mijn kinderen, het plezier in het ontdekken van nieuwe plaatsen, en de pure vreugde van buiten zijn dragen allemaal bij aan een spiritueel verrijkende ervaring.
Reflectie en dankbaarheid: De lange avonden en stille ochtenden van de zomer bieden momenten van reflectie en dankbaarheid. Terwijl we dit jaar twintig jaar huwelijk vieren, vinden mijn man en ik onszelf vaak terug in het herbeleven van onze gezamenlijke reis, dankbaarheid uiten voor ons gedeelde leven en plannen maken voor de toekomst.
Culturele en spirituele praktijken: Levend volgens het jaarwiel eer ik de cycli van de natuur door middel van specifieke rituelen en praktijken. De zonnewende is een hoogtepunt, een tijd voor reflectie, het stellen van intenties en viering. Deze praktijken, geworteld in traditie, verdiepen mijn spirituele verbondenheid met de aarde en haar ritmes.
Zomerse spiritualiteit is voor mij een rijk tapijt van warmte, groei, verbondenheid en vernieuwing. Het nodigt uit tot een diepere relatie met de natuur, de gemeenschap en jezelf, en verrijkt mijn leven op zowel diepgaande als eenvoudige manieren.
